ကားမွန္ျပတင္းဆီမွ ေနျခည္ကတိုး၀င္လာေတာ့မွ ထက္မာန္ဦးႏိုးလာေတာ့သည္။ ညလယ္က ၁၁၅မိုင္မယ္ တစ္ခါႏိုးသြားတာကလြဲလို႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ ထက္မာန္ဦး အိပ္လ်က္ကားေပၚပါလာတာ။ မႏၱေလးရဲ႕မနတ္ခင္္းေနျခည္ဟာ စူးရွလြန္းလို႔ ထက္မာန္ဦး ကားမွန္ျပတင္းလိုက္ကာကို ဆြဲပိတ္လိုက္မိေတာ့သည္။
"ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီရွိတယ္.ဘယ္သြားမလဲ..ညီေလး..။"
မနတ္ခင္းရဲ႕ ကၽြဲဆည္ကန္ကားဂိတ္သည္ စည္ကားလို႔ေနေလသည္။ ကားေပၚက ဆင္းမည္ၾကံသည္ႏွင့္ အလုအယက္ ဆြဲေခၚၾကတဲ့ ဆုိင္ကယ္ကယ္ရီသမားတို႔သည္ မင္းတရားၾကီးတိုင္းခန္းလွည့္လည္တာကို ၾကိဳဆိုၾကသည့္ အရပ္သားေတြႏွယ္။
အလကားေနရင္း အဲ့လိုေတြးလိုက္မိေတာ့ ဘ၀င္က ျမင့္ခ်င္သြားေပမယ့္ ထက္မာန္ဦးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမားေတြကို ေက်ာ္ျပီးထက္မာန္ဦးကို လာၾကိဳမယ့္ ကားအနက္ၾကီးကိုသာ လိုက္ရွာေနမိေတာ့သည္။
"ေဟ့..မာန္!"
"ဟမ္..။"
အသံလာရာဆီမ်က္လံုးက အလိုအေလ်ာက္ ေရြ႕လ်ားလိုက္မိေတာ့ မလွမ္းမကမ္းမယ္ ရပ္ေနတဲ့ လႊမ္း။ အျဖဴေရာင္တီရွပ္ေျဗာင္လက္တိုေလးႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ေလး ၀တ္ထားတဲ့ လႊမ္းဟာ မနတ္ခင္း ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ လင္းလက္ေတာက္ပလို႔ေနသည္။
"လႊမ္း!!!"
လႊမ္းကိုျမင္သည္ႏွင့္ ထက္မာန္ဦးသည္ ဥမၼာဒႏၱီကိုလွမ္းျမင္တဲ့ သီ၀ိမင္းၾကီးလို ကားေပၚကေန ခုန္ေျပးဆင္းေလေတာ့သည္။ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီသမားေတြၾကားမွ တိုးေ၀ွ႕သြားလိုက္ရင္း လႊမ္းနားေရာက္သြားေတာ့ ထက္မာန္ဦးကို လႊမ္းက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္သည္။
လူအုပ္ၾကားမွ အတင္းတိုးေ၀ွ႕ထြက္လာရတာမို႔ ထက္မာန္ဦးပံုစံ က ကုန္းေပၚေရာက္လာတဲ့ ငါးတစ္ေကာင္လို ဟစိဟစိ။ ေခၽြးေစးေတြပါ ျပန္ခ်င္လာသည္။
"အေႏြးထည္ၾကီးမခၽြတ္ေသးဘူးလား။ ပူတယ္ေလ။"
လႊမ္းေျပာမွ ထက္မာန္ဦး အေႏြးထည္ခၽြတ္ဖို႔ကို သတိရေတာ့သည္။ လႊမ္းကို ျမင္တာနဲ႔တင္ ၀မ္းသာအားရႏွင့္ ေျပးခ်လာတာ။ မနတ္ေစာေစာျဖစ္သည့္တိုင္ မႏၱေလးေျမရဲ႕ေႏြက အသက္၀င္လွသည္။ ထက္မာန္ဦး ေခါင္းစြပ္အေႏြးထည္ကို ခၽြတ္ျပီး ခါးမွာပတ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomanceUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
