ေ၀ရွိရာ ေဆးရံုအခန္းေလးကို ေရာက္သည္မွာ သံုးၾကိမ္မကေတာ့သည့္တိုင္ အခန္း၏အဲလ္ကြန္းေလသည္ ေအးစိမ့္စြာျဖင့္ မင္းဥာဏ္ကို ၾကိဳဆိုေလျမဲ။ တံခါးတြန္းဖြင့္သံကို ၾကားလိုက္လွ်င္ ၾကားလိုက္ေလခ်င္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ စာအုပ္ထိုင္ဖတ္ေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးသည္ မင္းဥာဏ္ကိုေမာ့ၾကည့္ေလသည္။
"ေၾသာ္။ရွင္။ ကၽြန္မကေစာင့္ေတာင္ေနတာ။"
"အင္း။ေ၀အိပ္ေနလား။"
"မအိပ္ဘူး။ ရွိတယ္။"
ဆရာမေလးသည္ ဖတ္လက္စ စာအုပ္ကို ေခါက္သိမ္းျပီး မင္းဥာဏ္ႏွင့္အတူ အတြင္းခန္းထဲကို လုိက္၀င္ေလသည္။ ေ၀ရဲ႕ အခန္းေလးသည္ အရင္အၾကိမ္ေတြကလို မေျပာင္းမလဲႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္ေနဆဲ။ ေ၀့မိသားစု၀င္ေတြ လာမၾကည့္ဘူးလားလို႔ သူနာျပဳဆရာမေလးကို ေမးမိေပမယ့္ မအားလို႔ အေရးၾကီးခြဲစိတ္မူလုပ္တဲ့ ရက္တို႔ဘာတို႔ေလာက္မွသာ လာသည္ဟု သိရသည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မင္းဥာဏ္လာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း မေတြ႕တာဘဲ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေ၀့ပံုစံကလည္း အဲ့အေပၚသိပ္ျပီး ခံစားခ်က္ရွိေနသည့္ပံုမေပၚ။ အခုလည္း ေ၀သည္ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနျပီး ျပတင္းေပါက္အျပင္ကိုသာ ခပ္ေငးေငးၾကည့္ေနေလသည္။ ေ၀့မ်က္ႏွာထားသည္ ပံုမွန္မ်က္ႏွာေသႏွင့္ပင္။
"ေ၀။"
မင္းဥာဏ္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ေ၀က မင္းဥာဏ္ကို လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။
"ေရာက္လာျပန္ျပီလား။"
ေ၀့အသံက အရင္ႏွင့္မတူဘဲ အနည္းငယ္ အက္ရွရွႏွင့္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကို ေ၀ဟာ ရင္၀ကို ေျခေထာက္ႏွင့္ ေဆာင့္ကန္လိုက္သလိုပင္။ ခြဲစိတ္မူေအာင္ျမင္ျပီး ေ၀ စကားျပန္ေျပာလာႏိုင္တာဟာ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမလို၊ ဆိုးတယ္လို႔ ေျပာရမလို။ အရင္က မင္းဥာဏ္ေရာက္လာလွ်င္ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပီးေတာ့သာ ၾကည့္သည္။ အခုစကားျပန္ေျပာႏိုင္ေတာ့ စကားႏွင့္ပါ ဆန္႔က်င္သည္။
"စကားေတြ အဲ့ေလာက္အမ်ားၾကီး မေျပာပါနဲ႔။ ေမာေနပါ့မယ္။ ကုိယ္၀ယ္လာတဲ့ ဆန္ျပဳတ္ေလး ေသာက္လိုက္ဦး။ အစားေသခ်ာျပန္စားႏိုင္ျပီ မဟုတ္လား။"
YOU ARE READING
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomanceUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
