AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)

အပိုင်း-၄၁ (Unicode)

"ကျစ်စ်။ အဲလ်ကွန်းကလည်း မအေးတော့ဘူး။"

အဲလ်ကွန်းရီမုကွန်ထရိုးပေါ်က ခလုတ်တွေကို ဟိုနှိပ်ဒီနှိပ်လုပ်ပြီးမှ ထက်မာန်ဦး ပစ်ချလိုက်လေသည်။ ့ ညဉ့်နက်နေပြီမို့ မနတ်ကျမှဘဲ အဲလ်ကွန်းသမားကို ခေါ်ပြီးပြင်ရမည်ဟု စိတ်ထဲက တွေးလိုက်လေသည်။ အခုတော့ ဒီပူပူလောင်လောင် အခန်းကြီးထဲ ထိုင်ပြီး မပြီးသေးတဲ့ အလုပ်တွေ လတ်စသတ်ရပေဦးမည်။ စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နှင့် ထက်မာန်ဦး ထိုင်ခုံပေါ်ထိုင်ချပစ်လိုက်ကာ ကွန်ပျူတာကို ဆက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ရုံးမှာ တစ်နှစ်တာလုံးရဲ့ စာရင်းတွေ ချုပ်နေတာမို့ ထက်မာန်ဦး တနေကုန် အလုပ်နှင့် လက်မပြတ်။ အခွန်ကိစ္စတွေလည်း အခွန်ဆိုင်ရာ အကြံပေးသူနှင့်အတူ လုံးပမ်းရသေးသည်။ လုပ်နေကျအလုပ်တွေဆိုပေမယ့်လည်း အခုထိတိုင် ထက်မာန်ဦးအသားမကျနိုင်သေး။ ဒီလိုဟာတွေ မေမေကတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာဦးစီးဦးဆောင် လုပ်ခဲ့ပေမယ့်လည်း တစ်ချက်ကလေးမျှ မညည်းညူခဲ့လေသမျှ ထက်မာန်ဦးကတော့ ခွေခေါက်ပြီး အိပ်ရာထဲ ပစ်လှဲချချင်နေပြီ။ အဲလ်ကွန်းကလည်း မအေးတဲ့အပြင် တဂျစ်ဂျစ်နှင့် မြည်နေသေးတာနဲ့ စိတ်ကပါ ရှုပ်လာရသည်။

"မျှော်လင့်သမျှကို စိတ်ကူးသမျှအကုန် အရာအားလုံး မင်းလက်ထဲမှာ.."

ထိုသီချင်းသံကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ဖုန်းဝင်လာပြီဆိုတာကို သိလိုက်ရလေသည်။ ကွန်ပျူတာထဲ ခေါင်းနှစ်ဝင်ထားရာမှ လူးလဲထလိုက်ရင်း ထက်မာန်ဦး ဖုန်းကိုလှမ်းကိုင်သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ စိုင်းဝေယံဆီက..။ ပင်ပန်းနုံးခွေနေမူတွေက တမဟုတ်ချင်း ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။ သူတို့ဆီမှ ဖုန်းနှင့်အဆက်အသွယ်မရသည်မှ တစ်လလောက်တော့ရှိပြီမဟုတ်ပါလား။ ဖေ့စ်ဘွတ်မှာသာ သူတို့ ပို့စ်လေးတွေတင်ရင် ဝင်ဝင်ကြည့်နေလို့ရတာ။ ဒါပေမယ့် ထက်မာန်ဦး စကားပြောမည်ကြံရင် သူတို့က Off line ဖြစ်သွားတာက များတာနဲ့ဘဲ သိပ်မပြောဖြစ်။ ဖုန်းပြောဖို့ဆိုတာ ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေးလေးမို့ ထက်မာန်ဦး ချက်ချင်းကောက်ကိုင်လိုက်သည်။