"မင္းတို႔က တအိုးတအိမ္ထူေထာင္ခ်င္ျပီေပါ့ေလ..။"
လႊမ္းနဲ႔ ထက္မာန္ဦးတို႔ႏွစ္ေယာက္သပ္သပ္ ေနဖို႔အတြက္ အိမ္ေလးတစ္လံုးေလာက္ ရွာေပးရန္ ေျပာရာမွ ဒီအေၾကာင္းက စလာေတာ့သည္။ စိုင္းေ၀ယံသည္ ျခံထြက္လိေမၼာ္သီး ရဲ႕ ေရာင္းအား စာရင္းေတြကို စာအုပ္ထဲ တြက္ခ်က္ရင္းႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ေျပာသည္။
"မင္းေမလင္။ စကားကို ေစာက္ခ်ိဳးေျပေျပ ေျပာလို႔မရဘူးလား။"
စိုင္းေ၀ယံသည္ ထက္မာန္ဦး ဆဲတာေလးကို တရက္ေလးေတာင္မွ မၾကားဘဲ မေနႏိုင္ဟန္ရွိသည္။ ဆဲျပန္ရင္လည္း နာတတ္တဲ့ပံုမရွိ။ အခုလည္း စာရင္းတြက္လက္စႏွင့္ကို တဟားဟားနဲ႔ ေအာ္ရယ္ေနျပန္သည္။ သူ႔လိုေကာင္မ်ိဳးကို ေဒါသထြက္ရရင္ေတာ့ ထက္မာန္ဦးဘဲ ၾကားထဲက ေသြးတက္ျပီး အေခ်ာင္ေသသြားလိမ့္မည္။
"ဘာလို႔လဲ။ ငါနဲ႔ေနရတာ မလြတ္လပ္လို႔လား။ ငါလည္း ဘာမွမလုပ္ပါဘူး..။မင္းတို႔ဟာမင္းတို႔ အေပၚမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနလို႔ရေအာင္ ငါခုေနာက္ပိုင္း ဘုရားေတာင္ တက္မရွိခိုးတာကို မင္းတို႔က..။"
"ငါ့လက္သီးၾကီး မင္းမ်က္ခြက္တည့္တည့္ ပ်ံမလာခင္ မင္းပါးစပ္ၾကီးပိတ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ေနာ္။ စိုင္းေ၀ယံ"
ဒီတစ္ခါေတာ့ လက္သီးနဲ႔ ျခိမ္းေျခာက္လိုက္လို႔ထင္သည္။ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္မရယ္ေတာ့။ ပါးစပ္ကိုေစ့ျပီး တခြိခြိႏွင့္ ရယ္သည္။ ဘယ္လိုေနေန ရယ္တာက ရယ္တာပါဘဲ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ စာရင္းစာအုပ္ကို တဖန္ျပန္ဖြင့္ျပီး ခုနကအေၾကာင္းအရာကို စကားဆက္သည္။
"ေအးပါ။ ေအးပါ။ ငါကနားလည္ပါတယ္။ မင္းတို႔သေဘာဘဲေလ။ ဒါနဲ႔ မင္းတို႔က ဘယ္ဘက္ပိုင္းမွာ ေနခ်င္တာလဲ။ ေတာင္ၾကီးမွာဘဲလား။"
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ထက္မာန္ဦးတို႔က ဒီနယ္ခံမဟုတ္တာမို႔ အိမ္ရွာတာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စိုင္းေ၀ယံကိုဘဲ အားကိုးရေပမည္။
"လႊမ္းကေတာ့ နည္းနည္းတိတ္ဆိတ္ျပီး ျငိမ္တဲ့ဘက္မွာေနခ်င္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ရြာဘက္ေတြေပါ့ကြာ။ ရြာငံဘက္ေရာ။"
YOU ARE READING
AFFECTION-နှောင်ကြိုး(ေႏွာင္ႀကိဳး)
RomanceUnicode Version "နုငယ်စဉ်က ၊ သံယောဇဉ်သည် ရက်လနှစ်တို့ ၊ ရှည်ကြာပါလည်း အကွာအဝေး ၊ မိုင်ပေါင်းရာချီ ဖြတ်တောက်နိုင်ရန် ၊ မစွမ်းသာသည်။ သစ္စာနှင့်တည် ၊ မေတ္တာမှန်က ကင်းစင်ဒုက္ခ ၊ ဒီဘ၀မယ် လောကနိဗ္ဗာန် ၊ မင်းနှင့်တည်သည် ရစ်ချည်ဖွဲ့သည့် ၊...
