Chapter - 66

3.8K 644 11
                                    

[Zawgyi]

{ငါ့ငွက္!-နဥ္ရႈရဲ႕ႀကိတ္ငိုေႂကြးသံ}

နဥ္ရႈတို႔အဖဲြ႕က အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္ေလ်ွာက္သြားေနခဲ့ေလ၏။ နဥ္ရႈမွာ အနည္းငယ္ရႈပ္ေထြးလ်က္ရွိသည္။ သူမတို႔က ဒီေလာက္အၾကာႀကီးခရီးထြက္လာခဲ့ေပမယ့္ အခုထိ ပညာရွိအစ္ကိုႀကီးနဲ႔မေတြ႕ရေသး။ အမ်ိဳးသားဇာတ္လိုက္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးဇာတ္လိုက္ၾကားက ဆဲြေဆာင္မႈအားက ဘာျဖစ္သြားတာလဲ? ဇာတ္ေၾကာင္းကေရာ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ?

နဥ္ရႈ လိုက္ကာကိုမကာ သက္ေတာ္ေစာင့္ကိုေျပာလိုက္သည္။

"ငါတို႔နားဖို႔ေနရာမရွိဘူးလား?"

သက္ေတာ္ေစာင့္ရဲ႕မ်က္နွာက မ်က္လံုးေလးသာခ်န္ၿပီး အဝတ္နက္ျဖင့္အုပ္ထားျခင္းခံရကာ သူ႔ရဲ႕ေလးေထာင့္က်က်နဖူးမွာ သိသာေန၏။ သူက နဥ္ရႈကို ျပန္ၾကည့္ကာေျပာလာသည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ဘာ႐ြာမွမေတြ႕ဘူး။"

နဥ္ရႈ မ်က္ခံုးတို႔ကိုတြန္႔ခ်ိဳးလိုက္မိသည္။ ယဲြ႕လန္ကေျပာလာ၏။

"ကြၽန္မတို႔ ဘာလို႔ ညာဘက္ကိုမသြားတာလဲ မမေလး? ဘယ္ဘက္မွာ တစ္ေယာက္မွရွာမေတြ႕မွေတာ့ ညာဘက္ကိုသြားၾကည့္ၾကမယ္ေလ။"

နဥ္ရႈ : ...

"ထားလိုက္ေတာ့။ ငါ နည္းနည္းပင္ပန္းေနတယ္။ တဲေဆာက္ၾကမယ္။"

နဥ္ရႈက လက္ကိုယမ္းကာဆိုသည္။

လ်ွိဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္ကာေျပာသည္။

"တဲေဆာက္ဖို႔ဒုကၡခံေနစရာမလိုပါဘူး။ သခင္မေလးနဲ႔ယဲြ႕လန္က ရထားလံုးထဲမွာပဲနားလိုက္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေမွးေလာက္အိပ္ဖို႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ရွာလိုက္မယ္။"

"ဒါေပမယ့္ ငါ ရထားလံုးထဲမွာဆက္မထိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ညအိပ္ဖို႔ ျပန္႔ျပဴ းတဲ့တစ္ခုခုေပၚမွာလွဲခ်င္တယ္။"

နဥ္ရႈက ခါးသက္ေသာအမူအရာျဖင့္ဆိုလာသည္။ ရထားလံုးထဲမွာ သူမရဲ႕ေျခေထာက္ေတြကိုေတာင္ မဆန္႔နိုင္ဘူး။ အရမ္းပင္ပန္းတာပဲ။

လ်ွိဳ႕ဝွက္သက္ေတာ္ေစာင့္က 'သခင္မေလးရဲ႕မင္းသမီးေရာဂါ ထလာျပန္ၿပီလား?'ဟူသည့္အၾကည့္ျဖင့္ သူမကိုၾကည့္လာ၏။ နဥ္ရႈ စိတ္ရႈသြားကာ ေျပာလိုက္သည္။

The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]Where stories live. Discover now