Chapter - 113

2.6K 495 10
                                    

Unicode

ဆရာတူမောင်လေး
___________

"အိုး၊ ဒါနဲ့ စကားမစပ်၊ နင့်ကိုတိုက်ခိုက်ခဲ့တဲ့ဓားပြတွေရဲ့‌ခေါင်းဆောင်က ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ?"

နဉ်ရှုကမေးသည်။

ကောင်လေးက ခေါင်းငြိမ့်သည်။

"အရမ်းကြည့်ကောင်းတဲ့လူကြီးပဲ။"

နဉ်ရှုရဲ့နှလုံးသားလေး ဆတ်ကနဲတုန်သွားချေသည်။

"သူက စာသင်သားတစ်ယောက်နဲ့တူလား?"

ကောင်လေးက ခေါင်းထပ်ငြိမ့်သည်။

"တူတယ်။ သူက ပါးစပ်ဖွင့်တာနဲ့ ကျွန်တော့်အဖေကို ပစ္စည်းတွေကိုဈေးအများကြီးတင်ရောင်းပြီး သာမန်ပြည်သူတွေကိုဖိနှိပ်ထားပြီး သူတို့အလုပ်ရဲ့အသီးအပွင့်တွေကို ခံစားခွင့်မပေးဘူးလို့ စွပ်စွဲတယ်။ ကျွန်တော်တို့မိသားစုက အမြဲတမ်းရိုးရိုးသားသားစီးပွားရေးလုပ်ပြီး ကုန်ပစ္စည်းဈေးနှုန်းမတန်တဆတင်ရောင်းတာမျိုးတွေ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးပါဘူးလို့ ကျွန်တော့်အဖေက ရှင်းပြပေမယ့် အဲ့လူက နားထောင်ဖို့ငြင်းတယ်။"

ချီး၊ အဲ့သူသာအမှန်ထင်‌နေတဲ့ကောင်က ဝမ်ရူဟွားဟ။ ထင်တဲ့အတိုင်း သူကအဲ့လိုမျိုးဖြစ်သွားတာပဲ။

သူက လျှောက်ပတ်သွားပြီးသူ့ဖြောင့်တ်မှုကို ကြွားလုံးထုတ်နေတာပဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့မှာ လူသတ်ဖို့ ဘာအခွင့်အရေးရှိလို့လဲ?

ဘယ်သူက သူ့ကို တစ်ခြားလူတွေရဲ့အသက်ကိုယူခွင့်ပေးလို့လဲ? သူက သူ့မကျေနပ်ချက်တွေကို တစ်ခြားလူတွေအပေါ်ပုံချနေတာ အသိသာကြီး။

နဉ်ရှုမှာ ဝမ်ရူဟွားကိုသတ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်လာရသည်။

"သွားကြစို့။"

နဉ်ရှုက ကောင်လေးကို ဝါးအိမ်ဆီပြန်ခေါ်လာသည်။

နတ်ဆေးသမားတော်က သူမတို့ပြန်အလာကို တံခါးနားကနေစောင့်မျှော်နေ၏။ ကောင်လေးရဲ့လက်ထဲက အိုးကိုမြင်သည်၌ သူက ညင်သာစွာပြောလာသည်။

"လက်ဆေးပြီး သွားစားကြ။"

ကောင်လေးက ပြာအိုးကို အခန်းထဲထားလိုက်သည်။ သူ ညစာစားနေရင်း မျက်ရည်တွေက သူ့ပါးပြင်ပေါ်စီးကျလာသည်။ နတ်ဆေးသမားတော်က အသီးအရွက်တွေကို သူ့တူနဲ့ညှပ်ယူကာ ကောင်လေးရဲ့ပန်းကန်ထဲထည့်ပေးရင်းဆိုသည်။

The Poor Female Lead Can't Take Anymore!(Realm-5)[Myanmar Translation]Where stories live. Discover now