Portakal Kabuğundan Masallar

- O T U Z Y E D İ -

hayırlı cumalar portakal çetesi <3

seviyorum hepinizi <3 

Nişan

"Bu elbise sana çok yakışacak."

Pelin elinde tuttuğu inci beyazı rengindeki, sedef gibi parlayan sade ama şık elbiseyi göğsüne bastırıp kendi etrafında döndü.

"Yakışacak değil mi pompişim?"

"Sana ne yakışmaz Pelin? Ama bu kadar sade, şık ve usturuplu bir söz elbisesi giyeceğine hala inanamıyorum."

Pelin güldü. O gün içinden her şeye gülüp geçmek ve sürekli zıplamak, dans etmek geliyordu. Ve bazen de için için ağlamak istiyordu ama o duyguyu gülümseyerek bastırıyordu.

"Haklısın aslında. Eskiden çok daha parlak ve iddialı elbiseler giymeyi severdim. Ama artık ruhum duruldu sanırım. Dikkat çekmek ve iddialı olmak değil Ömer'in yanında güzel durmak istiyorum. Sadece onunla olmak bile benim ruhumu doyuruyor."

"Ah Pelin, senin ve Ömer'in bir araya geleceğinize ölsem inanmazdım. Biliyor musun?"

"Defneciğim, ben hala inanamıyorum. O soğuk nevale ile ne işim var benim diye düşünüyorum. Ve sonra kalbimden kaynar sular akmaya başlıyor." Pelin arkadaşının yanına oturdu. Yüzünde Pollyanna gülüşü vardı ve gözleri ışıldıyordu. Hafiften delirmeye başlamış gibi görünse de bu delilik genç kıza pek yakışmıştı. "Defne onu neden sevdiğimi düşündüğümde o kadar çok şey geliyor ki aklıma. Onun bir dağ gibi kendinden emin ve kararlı duruşunu seviyorum mesela. Bana bakarken sevgisini ifade edememekten dolayı çektiği acıyı seviyorum. Onun yanında hissettiğim dünya yıkılsa umurumda olmayacakmış gibi gelen o güveni seviyorum. Sanki ikimiz de iki yarım parçaymışız. Birbiriyle uyumlu ama yarım parçalarız ve birleşince tam olacakmışız gibi hissediyorum."

Defne arkadaşına anlayışla baktı. Sanki kendisi Murat'a bakarken ne hissediyorsa Pelin onu anlatıyordu. Elini arkadaşının dizlerine koydu.

"Senin adına seviniyorum Pelin."

"Sen nasıl oldun pompişim? Geldiğinden beri oturup konuşamadık. Aslında gelmene bile hem çok sevindim hem çok şaşırdım."

"Ömer Murat'ı arayıp ona hamilik yapmasını istediğinde aynı şaşkınlığı ve sevinci ben de yaşadım. Ve o erkek tarafı olarak geliyorsa kız tarafı olarak benim de gelmem lazım dedim. Hem artık kendimi çok daha iyi hissediyorum. Ve böyle güzel günleri yaşadıkça daha da iyi olacağımı biliyorum."

Pelin minnet ve özlem dolu nemli gözlerle arkadaşına baktı. Avucunu Defne'nin dizlerindeki ellerinin üzerine bastırdı.

"Sen güçlü bir kadınsın Defne. Tahmin ettiğinden çok daha güçlüsün."

"Ben de aynı şeyleri senin için düşünüyorum Pelin. Senin son zamanlarda yaşadıklarını belki ben yaşasaydım bu durumu atlatamazdım. Ama sen dimdik duruyorsun. Benim kadar savrulmuyorsun. En güçlü rüzgarlara dayanabiliyorsun. Oysa ailenin seni hep bir serada yetişen narin bir çiçek gibi yetiştirdiğini düşünürdüm. Dalların hiç rüzgâr görmemişti. Yine de ilk fırtınanı dallarını bükmeden, köküne sağlamca tutunarak atlattın."

Pelin arkadaşının omuzuna ufak bir yumruk attı.

"Kız sen de kocanla takılmaktan felsefe hocasına dönmüşsün."

Birlikte güldüler. Sonra Pelin derin bir nefes aldı.

"İyi ki geldin pompişim. Çok sevindim gelmene. Ve seni böyle iyi görmek bana da iyi geldi."