Portakal Kabuğundan Masallar

- Pelin 8 -

selam <3 

wattpadde yazdığım hikayeler içindeki en uzun bölümümü yazdım. tam 20 sayfa ve 7bin kelime.

bunun hatırına biraz yorum yaparsınız umarım. ne yazdığımı ben bile bilmiyorum. umarım keyifle okursunuz..

sizi seven ponçik yazarınız Şennur ...

**

"Akşam yemeği?"

Telefonun ekranına bakarak gözlerimi devirdim sanki beni görebilecekmiş gibi.

"Ailem?"

Ömer'in cümlelerden kesitler paylaştığı, işin özünü yazıp gerisini benim anlamamı beklediği mesajlarla hayatıma değişik bir eğlence gelmişti. Ama yazdıkları okuma yazmayı yeni öğrenen bir çocuğun yazabileceklerinden daha fazla değildi.

"İzin almak?"

Mesajı okuyunca bir kahkaha attım ve Fırat başını bilgisayarından kaldırıp yüzüme sorgularcasına baktı. Aslında komik bir mesaj bile değildi. Ama sanki Ömer ne söylese gülmem için beni gıdıklayan minik periler etrafımı sarıyormuş gibi hissediyordum. Bu sırada iş yerine gelip telefonuyla vakit geçiren ergenler gibi göründüğüme emindim.

"Terapi işe yarıyor galiba. Son zamanlarda bayağı bir keyiflisin."

İmalı bir gönderme mi yapmıştı acaba? Durumundan işkilleniyorum mu demek istiyordu? Umursamadım. Fırat sen bile keyfimi bozamazsın canım, kusura bakma.

"Evet, doktorum gerçekten işinin ehliymiş."

Bu sefer gülmemek için dudaklarımı ısırdım. Ama yalancı bir gülümseme ile gözlerimi kısıp dudaklarımı gerdim.

"Adresini ver de bir ara ben de gideyim. Sana ne ilaç veriyorsa bana da versin. İyi kafa yapıyor belli ki."

Benim doktorum dünyanın en iyi doktorudur ve sadece bana özel çalışır demek istedim ama kendimi tuttum. Doktor ve hasta gizliliği. Anlarsınız ya!

"Ha o gereksiz neşe halim mi? İlaçtan değil ya torbacım malı değiştirmiş bu da fena iyi bir mal. İstersen sana da getirteyim."

Fırat'ın gözleri o kadar büyüdü, kaşları öyle bir havalandı ki ona bakıp kahkaha atmamak mümkün değildi. Ağzı bir karış açıktı ve söyleyecek bir şey bulamıyordu. Bense kahkahalarla gülerken karnımı tutuyordum çünkü düzensiz nefeslerim yüzünden karnıma kramp girmeye başlamıştı.

Kahkahalarımın arasından kesik kesik "Şaka yaptım ya bakma öyle!" diye inledim. Bana ne diyeceğini bilemeyen bakışları ile baktığında kendimi tutamıyordum.

Dudaklarını birbirine bastırıp kaşlarını çatarak bana bakmaya devam etti.

"Yüreğime iniyordu. Ailene haber vermeli miyim yoksa seninle ön konuşma mı yapmalıyım diye düşünmeye başlamıştım. Ki hala ailenle konuşabilirim sevgili Wonder Woman durumun bana pek iç açıcı görünmüyor."

Gülme krizim geçmişti ama nefesim hala düzene girmemişti. Ayrıca gülmekten gözümden yaş gelmişti. Elimin tersi ile gözümden akan yaşları silerken bir yandan da burnumu çekiyordum.

"Size de yaranılmıyor. Bunalımdayım diye dertleniyorsunuz. Çok mutluyum diye kıllanıyorsunuz."

"Neden normal olmayı denemiyorsun."