Soul

Part-24

ေဟး..ယူေလးတို႔က Part-23 ကိုမေတြ့ဘဲ ေက်ာ္ဖတ္ေနၾကတာလား [23 ကိုသတိမထားမိဘဲ ဖတ္သြားတာေလးေတြေတြ့လို႔ 23 ရိွပါေသးတယ္လို႔:') ]

_______

ေျပးသည္...အဆံုးမရိွေသာလမ္းကိုေျပးသည္။ သူမေရာက္သည့္ေနရာက အလင္းေရာင္ဆိုတာ ျမဴမႈန္တစ္စမ်ွေတာင္မရိွသည့္ မဟူရာေခ်ာက္နက္ႀကီး။ ထိုေခ်ာက္နက္ႀကီးထဲမွာ အလင္းေရာင္ကိုရွာေဖြေနရင္းနဲ႔ပဲ သူမလမ္းေပ်ာက္ေနသည္။

ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုးတင္းၾကပ္ၿပီးေမာဟိုက္လာသည္ထိတိုင္ မရပ္နားဘဲအလင္းစကိုသာဆက္လက္ရွာေဖြေနသည္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ေျပးေနခဲ့မွန္းမသိသည့္ေျခေထာက္တို႔က ကိုင္ရိုက္ထားခံထားရသလိုပင္ နာက်င္စျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပဲ သူမေရ႔ွတည့္တည့္မွ ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာေသာ အလင္းစူးစူး​က မ်က္လံုးေတြက်ိန္းစပ္သြားေစတာေၾကာင့္ အလ်င္အျမန္ပဲပိတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေရ႔ွကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကာလိုက္သည္။

'လင္းလက္ၾကယ္'

ႏူးညံ့ေသာႏႈတ္ဖ်ားမွထြက္လာသည့္ သူမရဲ့အမည္နာမေၾကာင့္ စူးစမ္းလိုစိတ္ျဖင့္ မ်က္လံုးေတြကိုအသာဖြင့္လိုက္ၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြၾကားမွထိုအလင္းတန္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။

သူမပထမဆံုးျမင္ေတြ့လိုက္ရတာက ဆံႏြယ္ရွည္ေတြ။ ခဲေရာင္ဆံႏြယ္ရွည္ေတြက တံေတာင္ဆစ္နားတစ္ဝိႈက္မွာ ဝဲေနတာေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ၪီးျဖစ္မည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ အေပၚဘက္ကိုတက္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ့ရွင္းသည့္ လည္ပင္းႏွင့္ၫွပ္ရိုးတစ္စံု။ ၿပီးေတာ့ ထူးျခားၿပီးလွပတဲ့ အသဲပံုႏႈတ္ခမ္း။ ၿပီးေတာ့ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလး....။ထိုႏွာတံခြၽန္ရဲ့အထက္မွာမွ ႏူးညံ့သေယာင္နဲ႔စူးရွလြန္းသည့္ မ်က္ဝန္းေတြ...။ အစ္မ....ဒါဟာ သူမျမတ္ႏိုးရသည့္ အမ်ိဳးသမီးပဲ။

'အစ္မ...'

ေျခေထာက္ကနာက်င္မႈကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ေျပးသြားၿပီး ေပြ့ဖက္လိုက္ေတာ့ သူမေပြ့ဖက္လိုက္သည့္အရာက သူမထင္ထားခဲ့သည့္အမ်ိဳးသမီးဟုတ္မေနဘဲ ေလဟာနယ္သက္သက္သာ။ မျဖစ္ႏိုင္တာ...အခုေလးတင္အစ္မက ဒီမွာရိွေနခဲ့တာ။