Soul

Part-32

မ်က္လံုးေတြဖြင့္မၾကည့္ရေသးခင္မွာပဲ ေခါင္းတစ္ျခမ္းကိုက္မႈကိုစတင္ခံစားလာရသည္။ ဧၿပီလလယ္ရဲ့ ညခင္းပိုင္းက ပံုမွန္ေန့ရက္ေတြထပ္ပိုၿပီး သိသိသာသာပဲပူအိုက္ေနတယ္။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ၾကားေနက်နာရီလက္တံအသံေတြအစား မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနသည့္ ဝင္ေလထြက္ေလက Yue ရဲ့မ်က္ႏွာတစ္ဝႈက္ကိုရိုက္ခတ္ေနသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ပိတ္ထားခဲ့တဲ့မ်က္လံုးေတြကိုေျဖးညင္းစြာဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ကိုမေတြ့ရပဲ သူမကို ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့မ်က္ဝန္းတစ္စံုကိုသာေတြ့ရသည္။

'ႏိုးလာၿပီေပါ့..။ ေခါင္းကိုက္ေနမယ္ထင္တယ္'

ႏိုးႏိုးျခင္း စီးႀကိဳေျပာသည့္စကားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေလေသာ အခ်ိန္တစ္ခုရိွအျဖစ္အပ်က္ေတြက ေခါင္းထဲစီတန္းၿပီးေပၚလာသည္။

အာ..ေနပါဦး။ သူတစ္ခ်ိန္လံုး ဒီလိုပဲရိွေနခဲ့တာလား။

စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းေကာက္ထထိုင္လိုက္ေပမယ့္ Yue ဆီကသာမ်က္လံုးမလႊဲသည့္သူေၾကာင့္ သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ကိုခ်လိုက္သည္။

'တစ္ခ်ိန္လံုး ဒီအတိုင္းရိွေနခဲ့တာလား။ ဒီအတိုင္းေလ!?'

'လက္ကနာေနေသးလားဟင္'

Yue ရဲ့ေမးခြန္းကို မၾကားေယာင္ျပဳကာ လက္ကျခစ္ရာေသးေသးေလးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ပိုစိုးရိမ္ေနသူက သူ႔ေျခေထာက္ေတြသံုးနာရီနီးပါးေသြးလွည့္ပတ္မႈ လံုေလာက္စြာမရခဲ့သူဆိုတာကိုေမ့ေလ်ာ့ေနပံုရသည္။

'ဟင့္အင္း..မနာဘူး။ ျခစ္မိမိျခင္းက ရုတ္တရက္မို႔ စပ္သြားတာ။ သံုးစကၠန္႔ပါပဲ...ေနာက္ေတာ့ရိွလို႔ရိွေနမွန္းေတာင္မမွတ္မိဘူး။ ၾကယ္ အစ္မေမးတာေျဖဦး'

'ၾကယ့္ကို အခ်ိန္မေရြးစြန္႔ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္မဟုတ္လား'

'အင္း'

သိထားၿပီးသားအေျဖတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းနားႏွင့္ၾကားလိုက္ရေတာ့ ရင္ႏွင့္မခ်ိစြာ။ ႏွလံုးေသြးေၾကာမွတစ္ဆင့္ သယ္ေဆာင္လာေပးသည့္ မ်က္ရည္စေတြကို နာနာက်င္က်င္ပဲပုတ္ခတ္ထုတ္လိုက္သည္။