Soul

Part-39

'ေဒါက္တာက'

'အင္း။ မင္းပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ မိန္းမကို တို႔ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ေနတုန္းပါပဲ'

ေၾကာင္ျဖဴရဲ့ ႏႈတ္သီးရဲရဲေလးကို ေဒါက္တာခင္သက္အိမ္က လက္ညႇိုးျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္တိုက္ရင္းေျဖတယ္။ သူထင္သလို တုန္တုန္္လႈပ္လႈပ္ပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။

အမွတ္တမဲ့ခ်စ္မိတဲ့မိန္းမရဲ့ ခ်စ္သူေရွ႕မွာ ထိုမိန္းမကိုခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံတာက စိတ္ဝိဉာဥ္ကို ခႏၶာကိုယ္ထဲကအတင္းဆြဲထုတ္လိုက္သလို စဥ္းစားဉာဏ္မဲ့ေစတယ္မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ခင္သက္အိမ္က ေၾကာင္ျဖဴနဲ႔အေဆာ့မပ်က္ဘူး။ တည္ၿငိမ္လြန္းတယ္။ ပိုလြန္စြာေျပာရရင္ သူ႔ပုံရိပ္ေအးခ်မ္းလြန္းတယ္။

'ဟုတ္ေနတာပဲ။ မေမၽွာ္လင့္ေပမယ့္လည္း..'

အားနာဖို႔အေတြးမရွိဘဲ မေၾကာက္မရြံ့ဒီလိုစကားေတြေျပာတာက တျခားတစ္ေယာက္သာျဖစ္ေနရင္ မေကာင္းတာတစ္ခုခုပဲေျပာမိမလား၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ပဲက်ဴးလြန္မိမလား မသိနိုင္ေပမယ့္ ထိုေနရာမွာရပ္ေနသူက ခင္သက္အိမ္ျဖစ္ေနတယ္။ သူက ခင္သက္အိမ္ေလ။

မလိုအပ္ဘဲ Yue Mirasan အေပၚအၾကည့္ေတြၾကာၾကာတင္မိရင္ေတာင္ မႀကိဳက္တဲ့သူက သူမေရွ႕ကအမ်ိဳးသမီးရဲ့ ဝန္ခံစကားေတြကိုေတာ့ စိတ္ဆိုးဖို႔မေတြးျဖစ္လိုက္။ လင္းလက္ၾကယ္အတြက္ ခင္သက္အိမ္ကစိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးတဲ့မိန္းမဆိုတာေတာင္မွ မသိစိတ္က ထိုအခ်က္အေပၚယုံၾကည္ေပးရေလာက္သည္အထိ ေသခ်ာေနသည္။

'ေဒါက္တာက ကၽြန္မတို႔ေအာက္ထပ္ကအခန္းမွာေနတာမဟုတ္လား'

'ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ'

'အစ္မနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘာလို႔မသိတဲ့လူေတြလိုေနၾကတာလဲဟင္။ ဓာတ္ေလွကားမွာ ခဏခဏဆုံက်ေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္းႏႈတ္ေတာင္မဆက္ၾကေတာ့ ကၽြန္မကမရင္းႏွီးၾကဘူးထင္ထားတာ'

ႏွစ္ေယာက္အတူတူေအာက္ဆင္းၾကရတဲ့ ရံဖန္ရံခါေတြမွာဓာတ္ေလွကားက သူတို႔ေအာက္ကအလႊာႏွစ္ဆယ္မွာရပ္တတ္တယ္။ တံခါးပြင့္သြားရင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ သြားခ်င္တဲ့အထပ္ကို ႏွိပ္တယ္။ တံခါးျပန္ပိတ္သြားတဲ့အခါ ဘာမွမရွိဘဲေျပာင္ေခ်ာေနတဲ့ သတၱဳျပားႀကီးကို တိတ္ဆိတ္စြာ သုံးေယာက္အတူရပ္ၾကည့္တယ္။ ေနရာေရာက္ရင္ အထဲကထြက္သြားတယ္။