Six Months Agreement with Mr. Arrogant (Completed)

Kabanata 2

KABANATA 2 :: ARROGANT

"Sayang gwapo ka pa naman, ang luma lang ng banat mo."

Nawala ang ngisi niya at napalitan iyon nang nag iigting na panga.

May kung anong emosyon sa kanyang mata na hindi ko mabasa.

"Anong ginagawa mo dito sa bar?"

Pinasadahan niya ng tingin ang kabuuan ko, partikular ang aking suot.

Pinaalala lamang noon sa akin kung bakit nga ba ako naglalasing.

Napapikit ako hindi dahil sa neon lights na tumama sa aking mata kundi sa pagragasa ng bawat ala-ala.

"Well... Hindi ko kasalanan na mas masarap ako sayo!"

"Tumahimik ka Vanna! Sa tatlong taon na yan hindi ako sumaya sayo!"

"Tanga ka ba Vanilla o ano? Hindi ka nya mahal! Narinig mo?"

"Tangina naman Vanna, wag kang umiyak-iyak diyan!"

Walang pag dadalawang isip kong hinila ang collar ng lalaki at sinibasib ito ng halik. Ilang minuto siyang natulos sa kinatatayuan bago tuluyang tumugon.

"Mas magaling si Mocha, bakit si Vanna?"

"Wag na. Kaya yan ni Mocha mag-isa mabuti pa Vanna sa bahay ka na lang muna."

Nanguyapit ako sa leeg niya at hinayaan ang hita kong nakapulupot sa kanyang bewang.

Hindi ko napigilan ang paghalinghing nang padaanan niya ng daliri ang sesitibong bahagi ng aking dibdib.

"Gusto mo yun?" paanas niyang tanong sa gitna ng halikan namin.

Para akong isang de-susing robot na biglang umungol bilang pagtugon ng piilin niya ang tuktok noon.

Nang kinakapos na sa hangin ay saka lamang namin binitawan ang isa't-isa. Siya ay nakatayo pa din habang ang isang kamay ay nakasuporta sa akin. Ang isa naman ay inaayos ang posisyon ng damit ko.

"Wag mo akong sabikin kung hindi mo kayang sumabay sa akin."

Para akong nainsulto at muli na namang bumalik sa ala-ala ang sinabi ng kapatid.

Mas magaling si Mocha sa kama pero wala sya. Ako lang nandito. Si Vanilla.

Umayos ako ng pagkakatayo kahit noong una ay muntik na akong mabuwal dahil sa hilo. Naalalayan lamang niya ang bewang ko kaya hindi ako tuluyang gumulong sa sahig.

"Dalhin mo ako sa bahay mo kung ganon at tingnan natin."

Isang ngisi ang pinakawalan niya bago ako tuluyang pinangko palabas ng bar, walang pakealam sa mga taong nakatingin sa aming dalawa.

Nagising ako kinabukasan sa isang hindi pamilyar na silid. Noong una ay blangko ang utak ko pero kalaunan ay rumagasa sa ala-ala ko ang mainit na sandaling pinasaluhan namin ng estranghero.

Napabalikwas ako agad ng bangon kaya naalerto ang lalaking katabi ko.

Halos sabay pa kaming napamura at kapwa sumapo sa ulo, siya marahil ay sa gulat sa reaksyon ko at ako naman ay sa kirot na nasa sentido.

Kaya hindi ako umiinom ng alak, bukod sa mababang tolerance ay ayoko rin sa hangover.

Napaungol ako nang hindi sinasadya matapos sumigid ang kakaibang kirot sa ibabang bahagi ng katawan ko. Akmang tatayo na ako ngunit nangilid ang luha sa aking mata dahil sa sakit na dala noon.

Mas masakit pa sa ulo ko!

"Ayos ka lang?"

Gusto ko stang barahin at pagsisigawan pero masyado na akong maraming iniinda para idagdag pa sya.