ကြက်သခင် နျဲ့ပုဖန် (Complete ✅)

Chapter 1

Chapter 1

နျဲ့ပုဖန် ခရီးထွက်ခဲ့သည်၊ သူသည် အမည်မသိသော ရှေးဟောင်းတောင်ပေါ်ရွာငယ် ကိုခရီးဆက်လေသည်။ အမှန်ကတော့ ရွာလို့ခေါ်ရတဲ့နေရာမှာ သီးပင်စားပင် နှစ်ပင်နှင့် လက်မြေအနည်းငယ်သာရှိကာ အဘိုးအိုတစ်ယောက်သာနေထိုင်လေသည်။

ထင်ရှားသော နောက်ခံမရှိ၊ အင်အားကြီးမားသောနောက်ခံလည်းမရှိ၊ ဖြုန်းတီးရလောက်အောင် မချမ်းသာသော နျဲ့ပုဖန်သည် ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သော်လည်း ကံဆိုးတဲ့ငါးလေးဖြစ်နေတုန်းပင်။ တစ်ခုတည်းသော ကံကောင်းမှုက အဘိုးအိုသေဆုံးသွားတဲ့အချိန်မှာ ... နေဦး ဒါက ယုတ္တိမရှိဘူး၊ ထပ်ကြည့်ရအောင် ... အဘိုးအိုဆီက မသေခင် ... အဲ့ ဒါလည်းယုတ္တိမရှိသေးဘူး၊ ဆိုတော့ ... ဘဝနိဂုံးချုပ်သွားတဲ့ အဘိုးအိုဆီက ဒီတောင်ပေါ်ရွာငယ်လေးကို အမွေရလိုက်တာပင်။

ကံဆိုးချင်တော့ နျဲ့ပုဖန်သည် စိုက်ပျိုးရေးနှင့်ပတ်သက်၍ ဘာမှနားမလည်သည့်အပြင် ဆင်းရဲသူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်၏။ ဒါ့ကြောင့် သူသည် အဘိုးအိုဆီမှရသော အမွေနှင့်အတူ နေ့ရက်တိုင်းကို ခက်ခဲဆင်းရဲစွာကျော်ဖြတ်နေရလေသည်။

နျဲ့ပုဖန်ဆိုသော လူသည်ပျင်းပြီး အနည်းငယ်တုံးအ,သည်။ လွန်ကဲစွာတွေးတောတတ်သော်လည်း  မွေးရာပါ စဉ်းစားဉာဏ်မရှိပေ။ သူရဲ့ကောင်းတဲ့ အချက်က သူ့ကိုယ်သူ ပျင်းတယ်၊ အတယ်၊ မွေးရာပါ စဉ်းစားဉာဏ်မရှိဘူးလို့ ဘယ်တော့မှမတွေးတတ်တာပါ။ ပြောရမယ်ဆိုရင် သူကအကောင်းမြင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

သူက သူ့ကိုယ်သူ တွေးပြီး စိုက်ပျိုးတာကော သစ်ပင်စိုက်တာကော သူဘာမှမသိသဖြင့် ကြက်ခြံကောက်ဖွင့်လိုက်လေသည်။ "ဟုတ်တယ် ကြက်ခြံ" (ကြက်ခြံသည် တရုတ်အသံထွက်ဖြင့် ဆောင်ကြာမြိုင်ဟု အသံထွက်သည်) ကြက်ဥဥတာ၊ ကြက်ပေါက်တာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အထူးပြုတဲ့ ကြက်ခြံ။ ပြီးတော့ စားသောက်ဆိုင်နဲ့ ဝိုင်‌ရောင်းတဲ့နေရာတွေမှာ သွားရောင်းလို့ရတယ်။ အသက်ရှင်နေတဲ့ ကြက်အရှင်နဲ့ ကြက်ဥတင်ပို့တာလည်း လုပ်လို့ရတယ်။ သူ့မှာ ခွေးမွေးဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံရှိတော့ ကြက်တစ်ကောင်မွေးဖို့က သိပ်ပြဿနာတော့မရှိနိင်ပေ။

ကြက်တွေ ဘယ်ကလာလဲဆိုတာ အဖြေရှာလို့မရခဲ့။ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်မှာ မနက်ခင်းတစ်ခုမှာတွင်ဖြစ်သည် ... နျဲ့ပုဖန်သည် အမည်မသိနေရာတစ်ခုကို ပြောင်းရွေ့သွားပြီး ကြက်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့ ခြံထံတွင် နိုးလာခဲ့သည်။

နောက်တော့ နျဲ့ပုဖန်အဖြေကို နောက်ဆုံးတော့ရှာတွေ့ခဲ့လေသည်။ ဒီတောင်ပေါ်ရွာလေးက လူတစ်ယောက်နှင့် ကြက်တွေအများကြီးတို့နေထိုင်သည့် မြေနေရာမှာ ကျိန်စာသင့်နေသည်ပင်။ ဒီရွာကို မြေပြင်မှဖြစ်စေ လေထဲမှဖြစ်စေ ရေထဲမှဖြစ်စေ ဖြတ်သွားသူတိုင်သည် မြေပေါ်သို့သက်ဆင်းကြရမည်ဖြစ်သည်။ နျဲ့ပုဖန်ရောက်ရှိလာကတည်းက ဒီမြေသည် ဘယ်လိုပင်ဖြစ်နေပါစေ ဒီအခြေအနေအတိုင်းပင် ဆက်ဖြစ်နေလေသည်။

တစ်ဖက်တွင်တော့ တစ်ယောက်တည်း ပြောင်းရွေ့နေထိုင်တဲ့ နျဲ့ပုဖန်တစ်ယောက် သူနဲ့ပတ်သက်ပြီးထူးဆန်းတာ ဖြစ်လာသည်။ (ပုဖန်ဆိုတဲ့အမည်က တရုတ်လိုဆို ထူးဆန်းတာဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပင်) သူသည် အပြောင်းအလဲအချို့ကြုံတွေ့ခဲ့သည်။ ထိုပြောင်းလဲမှုက ပရမ်းပတာဖြစ်နေတဲ့ သူ့ဘဝကို ပိုပြီးပရမ်းပတာဖြစ်စေခဲ့သည်ပင်။ ဘာတွေပြောင်းလဲသွားသည် ဆိုတာကိုတော့ နောက်တွင်ရှင်းပြပါမည်။

ကြက်တွေအများကြီးနဲ့ နျဲ့ပုဖန်က သူ့ရဲ့ကြက်မွေးမြူရေး ကို အမှန်အကန် စတင်ခဲ့သည်။ သူ့တွင် ကြက်မွေးမြူရေးနှင့်ပတ်သက်ပြီး သိပ္ပံနည်းကျ နည်းလမ်း များရှိသည်။ မနက်တိုင်း ကြက်တွေကို အစာရှာဖို့လွတ်လိုက်သည်။ နေ့လည်မှာကျရင် သူတို့ကို ပြန်လာဖို့အော်ခေါ်လိုက်သည်။ ရက်အနည်းငယ်အကြာမှာ ကြက်များ၏အရေအတွက်မှာလျော့နည်းမသွားဘဲ အနည်းငယ်ပင် ပိုတိုးလာခဲ့လေသည်။

သို့သော် မကြာခင်ပင် တကယ့်ပြဿနာတစ်ခုနှင့်ကြုံရလေတော့သည်။ ကြက်အုပ်ထဲမှာ ဆိုးတဲ့အကောင်တွေရှိနေတာပင်။ သူတို့ကိုယ်တိုင် အစာရှာရမယ်မှန်း မသိသည့်အပြင် အားနည်းသူများထံမှ အထူးသဖြင့် ကြက်အိုများနှင့် ကြက်မများထံမှပင် လုယူကြလေသည်။ နေ့တိုင်း သူ့တို့ရင်ဘတ်ကို မြင့်မြင့် ကော့ထားပြီး မောက်မာစွာ လှည့်ပတ်ကြည့်ကြသည်။ အဲဒါက နျဲ့ပုဖန်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်စေသောကြောင့် သူ့တို့ကို ကြက်အုပ်ကနေ အခြားနေရာကို ပစ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သူကခွေးလေ့ကျင့်တဲ့ နည်းလမ်းတွေနဲ့လေ့ကျင့်ပေးပြီး သူတို့ကို ရဲစွမ်းသတ္တိရှိတဲ့ စစ်သား‌တွေလို ဖြစ်လာစေဖို့ ရည်မှန်းထားသည်။

အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းမသိလိုက်တဲ့နောက်တော့ နျဲ့ပုဖန်ရဲ့ ကြက်များဟာ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ကွဲပြားလာခဲ့သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ကြက်ဥများဥကာ သားမွေးထုတ်သော ကြက်များ၊ အသားတိုးကြက်များ၊ နောက်ပြီး တိုက်ကြက်များ အစရှိသဖြင့်ပေါ့။ တိုက်ကြက်တွေရဲ့တာဝန်ကတော့ အိမ်များကိုစောင့်ကြည့်ခြင်း၊ ရွာကိုစောင့်ကြပ်ခြင်း၊ ဝံပုလွေများကို တိုက်ခိုက်ခြင်း၊ ကျားများကို နှင်ထုတ်ခြင်းတို့ပင်ဖြစ်သည်။ သူတို့ရဲ့ စံထားလောက်သောက်သော အံ့ဩဖွယ်စွမ်းအားကြောင့် နျဲ့ပုဖန်က သဘောထားကြီးစွာဖြင့် သူတို့ရဲ့ဥဥတဲ့တာဝနကနေ လွတ်ငြိမ်းခွင့်ပေးလိုက်သည်။ မဟုတ်တောင် သူတို့တွေက ကြက်ဖ၊ ကြက်ဖ နှင့် ကြက်ဖ တွေပင်။

လအနည်းငယ် ကြာပြီးနောက် စားနပ်ရိက္ခာသိပ်မရှိတော့သဖြင့် နျဲ့ပုဖနါသည် သူ့စီးပွားရေးကိုချဲ့ထွင်ရန် ကြက်အချို့ကို မြို့ယူသွားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အဘိုးအိုမသေခင်က တောင်ကုန်းပေါ်မှာ ရှီရန်မြို့ရှိတယ်လို့ ပြောခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော် နျဲ့ပုဖန်က စပ်စုလိုစိတ်မရှိသောကြောင့် သူရောက်ကတည်းက တစ်ခါမှတောင်ကုန်းပေါ်ကို မတက်ဖူးပေ။ အမှန်တွင် ရွာနှင့် ရှီရှန်မြို့ကြားရှိ အကွာအဝေးမှာ အဖြောင့်အားဖြင့် မီတာတစ်ရာကျော်လောက်သာရှိသော်လည်း ၎င်းတို့ကို မြင့်မားသောတောင်ကုန်းကြီးက ခြားထားသောကြောင့်ကွေ့ပတ်ပြီးသွားရလေသည်။

နျဲ့ပုဖန် ရှီရှန်မြို့ကိုရောက်တဲ့အချိန်မှာ နေ့လည်ခင်းအချိန်ရောက်ခါနီးပြီဖြစ်သည်။ သူခရီးမထွက်လာခင်ကတည်းကပင် နေအတော်မြင့်နေပြီဖြစ်ရာ သူ့ရဲ့ဆင်းရဲသော လယ်သမားပုံစံပေါက်နေ‌ကာ သူ့ရဲ့ပုံစံကို သတိမထားမိခဲ့ပေ။ သူ့နောက်‌ကျောမှာ ကြက်များပါတဲ့ခြင်းတောင်းကို တင်ထားပြီးလက်မှာလည်း ကြက်တစ်ကောင်ကို ကိုင်ထားသည်။ သူက ထူးဆန်းပြီး ရှေးကျတဲ့မြို့ထဲကို လမ်းလျှောက်ဝင်လာပြီး အဆောက်အဦများနှင့် ရှေးခေတ်ဝတ်စုံဝတ်ထားသော လူများကို စိတ်ဝင်စားစွာဖြင့် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုနေသည်။ သူလည်းရှေးဟောင်းဝတ်စုံဝတ်ထားတာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ခေတ်ရေစီးကြောင်းအရ အဝတ်များသော ပုံစံတော့ မဟုတ်ပေ။ အမှန်‌တော့ အတွင်းခံဝတ်စုံကို ဝတ်ထားသလားဟုပင် ထင်မှတ်စရာကောင်းနေသည်။ သူက ကြက်ကိုကြိုးနှင့်ချည်ပြီး လမ်းလျောက်နေစဉ် လှည့်ကြည့်သည်မှာ လူ ၁၀ ယောက်လျှင် ၁၀ ခါဖြစ်သည်ဟုဆိုရင် လွန်မည်မထင်။

အနည်းငယ် လျှောက်သွားပြီးနောက် သူ့မှာအလုပ်ကိစ္စရှိလို့ ရောက်လာတယ်ဆိုတာကို သူပြန်မှတ်မိသွားသည်။ ထိုအချိန်သည် စားသောက်ဆိုင်များရဲ့ အလုပ်အများဆုံးအချိန်ဖြစ်ပြီး သူမည်မျှမိုက်မဲနေပါစေ ထိုအချိန်၌ ဘယ်သူမှ သူနှင့် ဝင်ပေါက်မှာ စကားရပ်ပြောဖို့အချိန်မရှိကြောင်းတော့ သိလေသည်။ ဒါနဲ့ သူအနောက်လှည့်လိုက်တော့ အထဲမှာ အသီးအရွက်အချို့ကိုသယ်ဖို့စီစဉ်ပေးနေတဲ့ ဦးလေးဝဝတစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

"ဘာလို့ဒီ‌လောက်နောက်ကျနေရတာလဲ။ စားသောက်ဆိုင်က ပါဝင်ပစ္စည်းတွေကို အမြန်လိုတယ်ဆိုတာမသိဘူးလား" ဦးလေးဝဝက ကတစ်‌ဖက်ရှိအသီးအရွက် လာပို့တဲ့လယ်သမားတွေကို ဆူနေသည်။

"တောင်းပန်ပါတယ်၊ တောင်းပန်ပါတယ်။ လမ်းမှာဒါတွေကို လိုက်ထိန်းသိမ်းနေရလို့ပါ" လက်သမားက ကိုင်းညွတ်ပြီး တောင်းပန်နေသည်။

"ကတိတည်ဖို့ မျှော်လင့်တယ်။ နောက်တစ်ခါဆို ငါတို့က အခြားပေးသွင်းသူပြောင်းတော့မှာ ..."

"ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ ... အဲ့လိုထပ်မဖြစ်စေရပါဘူး။ သေချာပါတယ်"

အသံတွေစဲသွားချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး နျဲ့ပုဖန်က လမ်းလျှောက်လာပြီး ပြောလိုက်သညိ။ "တဆိတ်လောက်၊ ဒီစားသောက်ဆိုင်မှာ ကြက်‌တွေလက်ခံလားမသိဘူး"

"ကြက်သားလ" ဦးလေးဝဝက ခနရပ်လိုက်ကာ အဝတ်ကြမ်းကိုသာမာန်ကဲ့သို့ ဝတ်ထားသည့် လမ်းပေါ်က ဖျော်ဖြေသူလိုလို လူငယ်လေးအား စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူရဲ့အသွင်က ဆွဲဆောင်မှုရှိပြီး အသားအရည်မှာလည်း ဖြူ‌ဖျော့နေသည်။ သူက ညံ့ဖျင်းတဲ့အခြေအနေရှိတဲ့ သူနဲ့မတူပေ။ သူ့ဝတ်စားဆင်ယင်မှုက အတွေးအမြင်နှင့် နည်းဟန်များ ကင်းမဲ့လွန်းသည်။ ပြီးတော့ သူကိုင်ထားတဲ့ကြိုးက ဘာလဲ။ ကြက်လား။

"ဒီကြက်ကိုပြောတာလား" ဦးလေးက ကြက်ကြီးကို စူးရဲစွာ မျက်လုံးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏။

"မဟုတ်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး" နျဲ့ပုဖန်က ခေါင်းယမ်းပြီးပြုံးကာ "ဒါက ကျွန်တော့်ရဲ့ သက်တော်စောင့်လေ။ ရောင်းဖို့မဟုတ်ဘူး။ ကောက်ရိုးခြင်းထဲမှာ ပါတဲ့ကြက်တွေကို ရောင်းချင်တာ"

"............"

"............"

နျဲ့ပုဖန်က အားလုံးသူ့ကို ဂြိုလ်သားလို ကြည့်နေကြတာ မြင်တော့ "ဘယ်လိုလဲ၊ ဦးလေး ပစ္စည်းတွေကိုကြည့်ချင်လား"

ထိုလူသည် ချီတုံချတုံဖြင့် "ကောင်းပြီ။ ငါ့ကိုပြကြည့်"

နျဲ့ပုဖန်က ကောက်ရိုးခြင်းကိုချလိုက်ပြီး အဖုံးကို ဖွင့်လိုက်ရာ အထဲတွင် ကြက်ငါးကောင်ရှိနေသည်။

ဦးလေးက တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း "အင်း ဒီကြက်တွေကတော်တော်သန်မာတာပဲ။ အရမ်းကောင်းတယ်။ မင်းမှာဘယ်နှစ်ကောင်လောက်ရှိလဲ"

"အများကြီးရှိတယ်။ ငါရေရှည်ပေးသွင်းနိုင်ပြီး ဈေးနှုန်းအတွက်လည်း ကျေနပ်စေရမယ်"

"အိုး" ဦးလေးက အခြားကြက်တွေကိုလည်း ကြည့်ကာ " ကြက်တွေအားလုံးက သန်မာပြီး ဝဖီးနေတာပဲ"

"သေချာ‌တာပေါ့။ လုံးဝကိုချွတ်ယွင်းချက်မရှိဘဲ ကောင်းတာတွေချည်းပဲ"

ဦးလေးက အနည်းငယ်စဉ်းစားပြီး "ငါတို့ဆီမှာ ပေးသွင်းတဲ့သူရှိပြီးသား။ ဒါပေမဲ့ မင်းရဲ့ကြက်တွေက အရမ်းကောင်းတယ်။ ဒီလိုဆိုရင်ရော ငါသူဌေးနဲ့သွားဆွေးနွေးလိုက်မယ်။ မင်းအထဲမှာ ဝင်စောင့်နေလိုက်ပါလား"

"ကောင်းပြီ" နျဲ့ပုဖန်က ဦးလေးနောက်ကိုလိုက်သွားပြီး အနောက်ဘက်သို့ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆူညံနေသော ဝင်ပေါက်နှင့်မတူဘဲ ဒီနေရာက ပိုပြီးတိတ်ဆိတ်အေးချမ်းလေသည်။

သိပ်မကြာခင် ဦးလေးက အသက် ၂၃၊ ၂၄ လောက်ရှိသော ချောမော၍ နှုတ်ခမ်းများ၌ အပြုံးပန်းတို့ ဆင်းမြန်းထားသော လှပကြော့ရှင်းသည့် ကုန်းဇီ (အရာရှိသား သို့ မျိုးရိုးမြင့်) နှင့်အတူ ပြန်လာခဲ့သည်။

"လူငယ်လေး၊ ဒါကငါတို့ရဲ့သူဌေးပဲ။ စားသောက်ဆိုင်မှာရှိနေလို့ မင်းကံကောင်းသွားတယ်"

"မင်္ဂလာပါ" နျဲ့ပုဖန်က ရိုးရှင်းစွာနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

သူ့ရဲ့ထူးဆန်းတဲ့ အဝတ်အစားကြောင့် ထိူလူကလန့်သွားပြီး အမြင်မျက်ခုံးပင့်လိုက်ကာ "ညီလေးကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"

"နျဲ့ပုဖန်။ နျဲ့က ကောလဟာလထဲက (မျိုးရိုးနာမည်က ကောလဟာလ)၊ ပုကတော့ သာမာန်မဟုတ်သော ( TN ပု=မရှိ၊မဟုတ် )၊ ဖန်ကတော့ မူလကနဦးဆိုတဲ့ သဘောရတယ်။"

"ကောင်းလိုက်တဲ့ နာမည်ပဲ" ထိုလူရဲ့နှုတ်ခမ်းက အနည်းငယ်လှုပ်ခတ်သွားပြီး "ငါက ကျန်းကျွင်းရှီပါ၊ မင်းရဲ့ကြက်တွေကအရမ်းကောင်းတယ်လို့ အန်ကယ်ဖန်းဆီက ကြားရတယ်။ ငါကြည့်လို့ရလား"

နျဲ့ပုဖန်က သူ့ရဲ့လိမ္မာပါးနပ်တဲ့ စကားပြောနည်းဖြင့် ပြန်မပြောဘဲ ခြင်းတောင်းကိုသာ သူ့ရှေ့ကို တိုက်ရိုက်ချပေးလိုက်သည်။

ကျန်းကျွင်းရှီက ချမ်းသာတဲ့ မိသားစုက သခင်ငယ်လေးလို့ ထင်ရသော်လည်း ညစ်ပတ်သော အနံ့အသက်ဆိုးများကိုမကြောက်ပေ။ သူကအင်္ကျီလက်များကို ခေါက်တင်လိုက်ပြီး ကြက်ကို ခြင်းတောင်းအပြင်သို့ ယူထုတ်လိုက်သည်။ ကြက်မက အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အကိုင်ခံနေရသဖြင့် နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့်ရုန်းကန်နေတော့သည်။ တစ်ဖက်မှာရှိတဲ့ကြက်က မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး "အောက် အောက် အောက် "ဟုအော်တော့သည်။ ထိုအခါမှ ကြက်မကအော်တာကိုရပ်လိုက်လေသည်။

ကျန်းကျွင်းရှီက အံ့အားသင့်နေတဲ့အကြည့်နဲ့ကြက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး "ဒါက"

"ငါ့အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်၊ ပန်းမိန်းကလေး လေ"

".........." ကျန်းကျွင်းရှီ

"..........." အန်ကယ်ဖန်း

ကြက်က ၎င်းရဲ့အမွေးအတောင်များကို လှုပ်ယမ်းကာ ရင်ဘတ်ကိုကော့ထားပြီး သူတို့ကိုမောက်မာစွာကြည့်နေသည်။

"ညီလေးရဲ့ ဝါသနာက နည်းနည်းထူးခြားတာပဲ" ကျန်းကျွင်းရှီရဲ့ နှုတ်ခမ်းကထပ်ပြောလေသည်။

"ချီးမွမ်းမှု အတွက်ကျေးဇူးပါ" နျဲ့ပုဖန်သည် အမှန်တကယ် တည်ငြိမ်စွာဖြင့်ပြန်ပြောပြီး သူ့ကိုယ်သူကျေနပ်နေသည်။ ခွေးတွေကို မွေးတာကဘာမှမဟုတ်။ တိုက်ကြက်တွေမွေးတာကမှ စွမ်းဆောင်ရည်တစ်ခုပင်။

ကျန်းကျွင်းရှီက စီးပွားရေးလုပ်ဖို့ (စျေးကိစ္စ ဘာညာ) အကြောင်းကိုပြောတာ ပိုလက်တွေ့ကျတယ်လို့သဘောပေါက်ပြီး "ညီလေးရဲ့အိမ်ကဘယ်မှာလဲ။ ရှီရှန်မြို့နဲ့ဝေးလား"

"နည်းနည်းဝေးတယ်"

ကျန်းကျွင်းရှီက မျက်ခုံးပင့်လိုက်သည်။

"နာရီဝက်လောက် လမ်းလျှောက်ရတယ်"
ကားစီးပြီး ဓာတ်လှေကားသာလျှင် အသုံးပြသူများအတွက်တော့ ဝေးလွန်းလှပါသည်။ သူ ဤမျှ အဝေးကြီးလမ်းမလျှောက်ခဲ့ဖူး။

"............" ကျန်းကျွင်းရှီက နျဲ့ပုဖန်ကိုကြည့်ပြီးတိတ်တဆိတ်တွေးလိုက်သည်။ ဒီလူလာနောက်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးမလား။ သူ့ကိုယ်သူထိန်းလိုက်ပြီး "ကြက်တွေကို ဘယ်လောက်နဲ့ရောင်းဖို့စဉ်းစားထားလဲ"

"မူရင်းပေးသွင်းသူရဲ့ ဈေးထက် ဒင်္ဂါး နှစ်ပြားလောက်တော့လျှော့ပေးနိုင်တယ်" နျဲ့ပုဖန်က ဈေးကွက်ပေါက်ဈေးကိုမသိသဖြင့် ထိုသို့ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ထို့အပြင် သူ့ ည်ရွယ်ချက်က ပိုက်ဆံအများကြီးရှာရန်မဟုတ်ဘဲ သူ့ကိုယ်သူထောက်ပံ့ဖို့ လုံလောက်ရန်သာဖြစ်သည်။

"တစ်လကို ကြက်အကောင်ရေ ၂၀၀ သွင်းဖို့လိုတယ် ... လုပ်နိုင်ပါ့မလား။"

နျဲ့ပုဖန်ကခေါင်းယမ်းကို မေးစေ့ကိုပွတ်ကာ "ကျွန်တော့်ရွာက ကြက်တွေနဲ့ပြည့်နေလို့ အတိုင်းအတာက သိပ်မကြီ‌သေးဘူး။ ပထမလမှာ ၁၅၀ လောက်ပဲသွင်းနိုင်မယ်။ နောက် ၂ လ၊ ၃ လဆိုရင်တော့ပမာဏကတိုးလာနိုင်ပါတယ်"

ကျန်းကျွင်းရှီနည်းနည်းစဉ်းစားကြည့်တော့ သူကြည့်ထားတဲ့ကြက်တွေက ခိုင်မာတဲ့ကိုယ်ထည်နှင့် တောက်ပြောင်တဲ့အ‌မွေးအတောင်များရှိသည်၊ တကယ့်ကို မြင့်မားတဲ့အရည်အသွေးပင်။

သူပြောလိုက်၏။ "ဒီလိုဆိုရင်ကော။ ပထမဆုံးလအရင်သွင်းလိုက်။ အရသာအခြေအနေကကောင်းနေရင် အနာဂတ်မှာလည်း ရေရှည်လက်ခံမယ်"

နျဲ့ပုဖန်က သဘောတူလိုက်ပြီး "ကောင်းပြီ။ ရွာမှာ မြင်းလှည်းမရှိလို့ သူတို့ကိုသယ်ဖို့ လူတွေလွတ်လိုက်ရင်အကောင်းဆုံးပဲ။ တောင်ကုန်းကိုကျော်လိုက်ရင် ရောက်လိမ့်မယ်။ သိပ်မ‌ဝေးဘူး"

ဘယ်သူက သိပ်မကြာခင်က 'နည်းနည်းဝေးတယ်' လို့ပြောခဲ့ပါလိမ့်၊ ကျန်းကျွင်းရှီရဲ့ နှုတ်ခမ်းက နောက်တစ်ကြိမ်တွန့်သွားပြန်၏။

"ကောင်းပြီ။ မနက်ဖြန်လူလွှတ်လိုက်မယ်။ ကိစ္စမရှိဘူး။ အချိန်မှီလွှတ်ပေးမယ်"

"ကောင်းပြီ။ ဒီ ၅ ကောင်အရင်ယူလိုက်" နျဲ့ပုဖန်က ပျော်ရွင်စွာဖြင့် ခြင်းကိုတွန်းပို့လိုက်သည်။

ကျန်းကျွင်းရှီက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ဦးလေးဖန်းကို ငွေပေးချေခိုင်းရာ ဒင်္ဂါး ၅၅ ပြား၊ ကြက်တစ်ကောင်လျှင် ဒင်္ဂါး ၁၁ ပြားသားကျလေသည်။ တကယ့်ကို ဈေးပေါ‌သည်ပင်။

နျဲ့ပုဖန်က ကတော့ စိတ်မဝင်စား၊ ရှေးဒင်္ဂါးများနှင့်သာ ကစားနေလေသည်။

ကျန်းကျွင်းရှီက ဒီလူတော်တော်စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတယ် ဟု ထင်မိသည်။ လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်း ကြက်ရောင်းတဲ့အလုပ်ကို လုပ်လေသည်။ ပြီးတော့ ဝတ်ထားတာကလည်း ... တော်ပါပြီ၊ မပြောတော့ပါဘူး။

"အာ ဟုတ်သား။ ကြက်ဥတွေကောယူဦးမလား။ ငါတို့ရွာကကြက်ဥတွေ အများကြီးထွက်တယ်။ ဈေးလဲပေါတယ်"

ကျန်းကျွင်းရှီက ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "အင်း ဒါဆို မနက်ဖြန်ကျမှ လာကြည့်ပြီး ဘယ်လောက်ယူမလဲဆုံးဖြတ်မယ်"

"သဘောပါ" နျဲ့ပုဖန်က နေထက်ပင်တောက်ပစွာပြုံးလိုက်သည်။ ဒါက ကျန်းကျွင်းရှီကို မျက်လုံးပင်မှင်သက်သွားစေသည်။

"ဟုတ်ပြီ။ မမေးရသေးတာရှိတယ်။ မင်းရဲ့ရွာမည်ကဘာလဲ"

နျဲ့ပုဖန်က ခဏလောက်ငြိမ်သက်နေပြီးတော့  'ကြက်သိုက်ရွာ' လို့ဖြေလိုက်လေသည်။

".............."