Chapter 23

2.4K 335 1

by Doh_Clover

by Doh_Clover

Chapter-23
ရန်သူအားနှင်ထုတ်ခြင်း
...............................

ညနေစောင်း နေဝင်ချိန်ဖြစ်သည်။ နျဲ့ပုဖန်သည် ကျန်းကျွင်းရှီ၏ စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်လာပြီးနောက် သီချင်းလေး တအေးအေးဖြင့် ရွာသို့လမ်းလျှောက်လာခဲ့၏။

ထိုစဥ် သူ့နောက်မှ ခေါ်သံ တစ်ခုကြားလိုက်ရသည်။

''ခွင့်ပြုပါခင်ဗျ။ ဟောသည့် တောင်အောက် ချောင်းစပ်မှာ ကြက်သိုက်ရွာ ဆိုတာ ရှိပါသလား''

နျဲ့ပုဖန်က လှည့်မကြည့်ပဲ ဖြေလိုက်သည်။

''ရှိတယ်။ ခင်ဗျား ဒီတောင်ကို ကျော်ရင် မြင်ရလိမ့်မယ်''

''ကျေးဇူးပါ ခင်ဗျ''

ထိုအခါ နျဲ့ပုဖန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် လေတစ်ချက်ဝှေ့တိုက်သွားပြီး သူ့နောက်၌ သစ်ပင်အရိပ်တွေမှ လွဲ၍ လူတစ်ယောက်မှ မတွေ့ရပေ။
စောစောက သူကြားလိုက်ရသော လူ၏ အသံသည် သူ့ဘာသာ ထင်ယောင်ထင်မှား ဖြစ်နေသလို ဖြစ်သည်။
နျဲ့ပုဖန်သည် စိတ်ထဲမထားပဲ သီချင်းလေး တအေးအေးဖြင့်သာ ဆက်လျောက်လာခဲ့၏။

ဤသို့ဖြင့် နျဲ့ပုဖန် ကြက်သိုက်ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။ နေစောင်းပြီဖြစ်၍ ကြက်အုပ်ကလည်း အိပ်တန်းတက်နေကြလေပြီ။ ရွာမှာ လာရောက်တည်းခိုနေကြသော ဧည့်သည်တို့ကလည်း အိမ်ထဲမှာပဲ နေ,နေကြပုံပေါ်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွာလေးမှာ အလွန်သာယာ၍ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းနေ၏။

နျဲ့ပုဖန်သည် ဝယ်လာသော စားသောက်ဖွယ် ပစ္စည်းအထုတ်များကို မီးဖိုခန်းတွင် နေရာချပြီး ကိုယ်လက်သန့်စင်ကာ သူ့အိမ်ရှိရာဘက်သို့ လာခဲ့၏။

နျဲ့ပုဖန်သည် အိမ်တံခါးကို တွန်းဖွင့်မည်အပြုတွင် သူ့လက်သည် လေထဲ၌ အလိုလိုတန့်သွား၏။
ထို့နောက် တံခါးကို မဖွင့်တော့ပဲ လှည့်ကာ ရေချိုးကန်ဆီသို့ လျောက်သွားလေ၏။

နျဲ့ပုဖန် လှည့်ထွက်သွားသည်ကို တွေ့သောအခါ အိမ်ထဲ၌ စားရင်းရှင်းရန် အသင့်စောင့်နေသော စုချန်းယိမှာ စိတ်ဓာတ်ကျ သွားလေသည်။ သူသည် နျဲ့ပုဖန် ပြန်လာလျှင် ကလဲ့စားချေ နှိပ်စက်ရန် နည်းလမ်းအမျိုးမျိုးကို တွေးတောစီစဥ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ နျဲ့ပုဖန် ဝင်လာသည်နှင့် အစီအစဥ် စတော့မည် ဖြစ်၏။ သို့သော် သကောင့်သား နျဲ့ပုဖန်မှာ အိမ်ထဲတွင် တစ်ခုခုရှိနေသည်ကို အလိုလိုသိသည့်အားလျော်စွာ တံခါးကို ခွင့်ခါနီး ဆဲဆဲလေးမှ ပြန်လှည့်ထွက်သွားလေသည်။

စုချန်းယိသည် ပြန်ဝင်လာနိုးဖြင့် ဆက်စောင့်နေခဲ့သေးသည်။ သို့သော် အချိန်တော်တော်ကြာသည်အထိ ပြန်မလာတဲ့အဆုံး မှုန်ကုပ်ကုပ်ဖြင့် အိမ်ထဲမှထွက်ကာ တရားခံ နျဲ့ပုဖန်ကို ရှာရန်ထွက်ခဲ့၏

''ငါ သွားတုန်းကလည်း သူတို့ကို အသိမပေးပဲသွားတာ၊ ပြန်လာတော့လည်း အသိမပေးရသေးဘူး၊ သိလား''

ရေချိုးကန်ဆီမှ နျဲ့ပုဖန်၏ အသံသဲ့သဲ့ကို ကြားလိုက်ရ၏။ နျဲ့ပုဖန်သည် တစ်ယောက်ယောက်ကို စကားပြောနေသကဲ့သို့ အသံမှာ ထူးဆန်းနေသည်။

စုချန်းယိသည် မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ခြေလှမ်းခပ်လေးလေးဖြင့် ရေချိုးကန်ရှိရာ တဲဆီသို့ လာခဲ့၏။

''ငါ ရေသာချိုးနေတာ လဲစရာ အဝတ်ရော၊ သဘတ်စောင်တွေရော ပါမလာဘူး''

စုချန်းယိသည် ရေချိုးကန်တဲ၏ တံခါးကို ကိုင်ကာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း တွန်းဖွင့်လိုက်၏။
ထိုအခါ၌ ဝေဝါးနေသာ ရေနွေးငွေ့တွေကြား၌ လှုပ်စိလှုပ်စိဖြင့် ရေချိုးနေသောလူ၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို မြင်လိုက်ရ၏။

စုချန်းယိသည် ရေချိုးခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်းဝင်ခဲ့၏။ တစ်စတစ်စဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို ပွတ်တိုက်ရေချိုးနေသော နျဲ့ပုဖန်ကို မြင်လာရသည်၊ နျဲ့ပုဖန်၏ ဆံပင်များသည် ရေစို၍ ပုခုံးတွင် ကပ်နေပြီးအသားအရေမှာ စိုစွတ်နေသောကြောင့် ပိုဆွဲဆောင်မှု ရှိနေသယောင်ဖြစ်သည်။
နျဲ့ပုဖန်လည်း ခြေသံကြား၍ လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ စုချန်းယိကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် တအံ့တသြဖြစ်သွားသည်။

''ညီအစ်ကို စု၊ ခင်ဗျားရော ရေအတူတူ ချိုးမလို့လား''

စုချန်းယိမှာ ကိုယ့်မျက်လုံး ကိုယ်မထိန်းနိုင်ပဲ အလိုလိုနေရင်း နျဲ့ပုဖန်၏ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းဆီသို့ အကြည့်ရောက်သွား၏။ ထိုအခါ နျဲ့ပုဖန်သည် သူ့ဘေးတွင် ရေကူးနေသော ကြက်ကလေးကို ယူကာ သူ့ပေါင်ကြား၌ ကွယ်ထားလိုက်၏။

စုချန်းယိ မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်၏။ သူသည် သူ နျဲ့ပုဖန်ဆီ လာရခြင်း၏ အဓိကအကြောင်းအရင်းကိုတောင် မေ့သွားသည်။

''ညီအစ်ကိုစု၊ ရေချိုးမယ်ဆိုရင် ခဏလောက်အပြင်မှာ စောင့်ပေးပါလား။ ကျွန်တော် တိုက်ချွတ်လို့ မပြီးသေးဘူး''

နျဲ့ပုဖန်သည် တံခါးပေါက်ဆီသို့ လှမ်းကြည့်ကာ စုချန်းယိအား ထွက်သွားပေးရန် အချက်ပြ၏။

သို့သော် စုချန်းယိသည် ခပ်တည်တည်ဖြင့် လက်ပိုက်၍ မျက်ခုံးပင့်ကြည့်ပြီး ...
''မင်းက ငါလို မင်းသားတစ်ပါးကို ဖျားယောင်းဖို့ကြံစည်နေတယ်ပေါ့လေ''

''ဘာကိုလဲ ...''

နျဲ့ပုဖန်မှာ စုချန်းယိ၏ အဆက်ဆက်မရှိသောစကားကို အထာမပေါက်၍ ပြန်မေးလိုက်သည်။

''မင်း ငါအိမ်ထဲမှာရှိနေတာသိသိကြီးနဲ့ အိမ်ထဲကိုဝင်မလာပဲ တမင်တကာ ရေချိုးကန်ထဲလာပြီး အဝတ်တွေ ချွတ်ပြီး ငါ့ကိုစောင့်နေတာမလား''

ထိုအခါ နျဲ့ပုဖန် လက်ထဲ၌ ကြက်ကလေးကို ကိုင်ထားလျှက် စုချန်းယိ၏ မျက်လုံးကို တည်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ တစ်ခွန်းမေးလိုက်သည်။

''ညီအစ်ကိုစုက လူကောင်းတစ်ယောက် ဟုတ်ပါတယ်နော်''

''ငါက လူကောင်းမဟုတ်ဘူးကွ ...''

စုချန်းယိသည် ဘာမှစဥ်းစားနေပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည်။

''အဲ့ဒါပဲလေ။ အစ်ကိုစုက လူကောင်း မဟုတ်ဘူးဆိုမှတော့ ကျွန်တော်က မြူဆွယ်တာ ဘယ်ဖြစ်တော့မလဲ''

စုချန်းယိမှာ သူ့စကားနှင့်သူ ပြန်အထည့်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ပြန်ချေပစရာစကား မဲ့သွားရသည်။

နျဲ့ပုဖန်သည် ထပ်ပြော၏။

''အစ်ကိုစု၊ အပြင်ကပဲ သွားစောင့်နေပါလား။ ကျွန်တော် ခဏဆိုပြီးပါပြီ''

သို့သော် စုချန်းယိသည် တုပ်တုပ်မျှမလှုပ်ပဲ ငြိမ်၍ နျဲ့ပုဖန်ကို စိုက်ကြည့်နေ၏။ ထို့နောက် ပြုံးလိုက်သည်။

''ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ငါတို့ယောကျ်ားတွေ အချင်းချင်းပဲ၊ မင်းပြီးတဲ့အထိ ငါဒီကပဲ စောင့်မယ်''

ပြောမရသည့် အဆုံးတွင် နျဲ့ပုဖန်လည်း ''ဒါဆိုသဘောပါပဲ'' ဟု ပြော၍ သူ့ပေါင်ကြား၌ ကွယ်ထားသော ကြက်ကိုဖယ်ကာ စုချန်းယိကို ဂရုစိုက်မနေတော့ပဲ ဆပ်ပြာအဝတ်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို တိုက်ချွတ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး ရေဆက်ချိုးနေလိုက်သည်။

စုချန်းယိလည်း နျဲ့ပုဖန်၏ လက်သွားရာအတိုင်း လိုက်ကြည့်နေရာ လည်ပင်မှ ပုခုံး၊ ပုခုံးမှ ခါး၊ ဗိုက်သားများမှ ခြေထောက်တို့ဆီအထိပါ အကြည့်ပါသွားသည်။ ဤတွင် တစ်နေ့ သူတို့နှစ်ယောက် ရေချိုးကန်တွင် ဖြစ်ခဲ့ကြသော အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်သတိရကာ သွားရေတမြားမြားကျလာပြန်သည်။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းမှာ တော်တော်လေး အရသာရှိနေသည်။

''ညီအစ်ကို စု''

နျဲ့ပုဖန်သည် ရုတ်တရက် မက်တပ်ထလိုက်သည်။

''ကျွန်တော့်ကို ဒီလိုစိုက်ကြည့်နေခြင်းအားဖြင့် ညီအစ်ကို စု က ယောကျ်ားလေးတွေကို စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတာ ထင်ရှားနေတာပဲ ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူး''

''ဘာရယ်၊ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ။ ငါက စိတ်ဝင်စားစရာလား''
စုချန်းယိကခ ပ်တည်တည် ပြန်ပြောသည်။

''ကျွန်တော် မဟုတ်တာ ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျားရဲ့မျက်လုံးတွေ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်ကို ပေါက်ထွက်မတတ် လိုက်ငမ်းနေတာပဲလေ''

နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယိ အနားသို့ ပိုတိုးလိုက်လာ၍ စုချန်းယိ အင်္ကျီကော်လံစကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

''ညီအစ်ကိုစု၊ ကျွန်တော်နဲ့ ရေအတူတူ ချိုးချင်လား''

စုချန်းယိ၏ စူးရှရှမျက်လုံးများသည် တစ်ဝက်မှေးစင်းသွား၏။ ထို့နောက် နျဲ့ပုဖန်၏ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆွဲကိုက်လိုက်သည်။

''တကယ်လုပ်ရင် စိတ်မဆိုးနဲ့''

ထိုအခါ နျဲ့ပုဖန်၏ ထူးဆန်းသော အပြုအမူများသည် ချက်ချင်းရပ်တန့်သွားကာ ဒီလူ့ရှေ့ကနေ ထွက်ပြေးချင်သွားသည်။
သူ မျှော်လင့်ထားသလို စုချန်းယိသည် ဒေါသမထွက်ခဲ့။
ပုံမှန်တွင် စုချန်းယိ၏အသွင်စရိုက်မှာ သွေးအေးပြီး တည်တည်ကြည်ကြည်နေတတ်သူ ဖြစ်ဟန်တူသော်လည်း၊ ယခုကဲ့သို့ ကိစ္စမျိုးတွင် စည်းရှိပုံမပေါ်။

''ဟုတ်ပါပြီ''
နျဲ့ပုဖန်သည် လက်ကိုပြန်ရုန်းလိုက်၏။

''ခင်ဗျား ရေချိုးဖို့ စိတ်စောနေပုံပဲ၊ ကျွန်တော် ဖယ်ပေးပါ့မယ်''

နျဲ့ပုဖန်သည် ရေချိုးကန်မှထထွက်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေခြောက်အောင် သုတ်နေသည်။
သူ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ရင်း စုချန်းယိကို လှမ်းပြောသည်။

''ခင်ဗျားလိုချင်ရင် နောက်ကျ ရေအတူတူချိုးဖို့ တစ်ယောက်ရှာပေးထားမယ်...''

နျဲ့ပုဖန် စကားပြောလို့မပြီးသေးခင်မှာပဲ ရုတ်တရက် နံရံနှင့် ဆောင့်ကပ် ခံလိုက်ရလေ၏။ ထို့နောက် သူ့ပါးစပ်သည် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံဖြင့် ပိတ်ခံလိုက်ရသည်။

သူသည် ပြူးကျယ်အံ့သြနေသော မျက်လုံးများဖြင့် စုချန်းယိကို ကြည့်နေသည်။ ၎င်းတို့၏ လျှာတို့သည် ယှက်နွယ်၍ သွားများက ထိခတ်နေကြသည်။

တအောင့်ကြာပြီးနောက်မှာတော့ စုချန်းယိ တစိယောက် နျဲ့ပုဖန်၏ နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေးလိုက်၏။
နောက် နဖူးချင်း ပူးကပ်ထားလျှက် အသံ ခပ်ရှရှဖြင့် ကပ်ပြောလိုက်သည်။

''မင်းပြောတော့ ငါ့ကို မဆွဲဆောင်ဘူးလို့ ပြောရဲတယ်၊ ဒီလိုပုံစံနဲ့''

နျဲ့ပုဖန်မှာ အမှားတစ်ခု လုပ်မိသလို ခံစားနေရသည်။ သူ့ရှေ့က လူသည် သူကဲ့သို့ပင် သိက္ခာမဲ့သည်။ စကားကြီး စကားကျယ် ပြောတတ်သည်။နောက်ပြီး စုချန်းယိကို နျဲ့ပုဖန် သဘောမကျ။ လက်ရှိ အခြေနေတွင် သူနှင့်စုချန်းယိသည်ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အင်အားမမျှတတာကြောင့် တွန်းထုတ်ဖို့ အလုပ်မဖြစ်။

''ညီအစ်ကိုစု၊ မင်းကိုယ်ထဲမှာ မကောင်းဆိုးဝါးတွေ ဝင်ပူးနေတာများလား၊ ရိုးသားဖြောင့်မတ်တဲ့လူတစ်ယောက်က ဘာလို့များ အခုလိုအရှက်မဲ့ပြီး မိုက်ရူးရဲဆန်တာတွေ လုပ်နေရတာလဲ''

နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယိ၏ ရင်ဘတ်ကိုပုတ်၍ လေးလေးနက်နက်ပြောသည်။

''ခင်ဗျားကို အရင်လို အိန္နြေသိက္ခာကြီးမားတဲ့ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ်ပဲ မြင်ချင်တယ်၊ အဲ့လိုပြန်ဖြစ်အောင် ကျွန်တော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ''

''....''

စုချန်းယိသည် နျဲ့ပုဖန် မျက်လုံးများထဲသို့ စေ့စေ့ကြည့်ကာ ညာပြောနေသလားဟုစစ်ဆေးကြည့်၏။ သို့သော် ဖြူစင်ရိုးသားသော မျက်လုံးအစုံကိုသာ တွေ့လိုက်ရသည်။
နျဲ့ပုဖန်၏ အပြောကြောင့် စုချန်းယိမှာ ခံရခက်သွား၏။ ဤသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ နျဲ့ပုဖန်သည် စုချန်းယိကို အားဖြင့် တွန်းဖယ်လိုက်သည်။
ထို့နောက် အဝတ်ကို ကမန်းကတန်း ဝတ်လိုက်သည်။

''ညီအစ်ကိုစု၊ ငါကတော့ ခင်ဗျားရဲ့ညစ်တီးညစ်ပတ် အပြုအမူတွေကို လက်မခံနိုင်ဘူး။ ခင်ဗျားအိပ်ချင်ရင် ဒီရွာမှာ ခင်ဗျားနဲ့အတူတူအိပ်ပေးမယ့် ကြက်တွေ တစ်ပုံကြီးရှိတယ်ဗျ''

စုချန်းယိ၏ မျက်နာကြီးမှာ ဗွမ်းဗွမ်းဆူနေသော ရေနွေးအိုးကြီးကဲ့သို့ ဆူပုပ်ကာ နီရဲသွားသည်။

စုချန်းယိသည် နျဲ့ပုဖန်၏ လက်ကို ဆက်ကနဲဆွဲထားလိုက်၏။
''မင်းက အတင့်ရဲလာတယ်ပေါ့လေ၊ ဒီ မြင့်မြတ်လှတဲ့ တော်ဝင်မင်းသားကို မင်းက ဆရာကြီးလုပ်ချင်တယ်ပေါ့''

''မလုပ်ဝံ့ပါဘူး''

နျဲ့ပုဖန်က သက်ပြင်းချရင်း ပြောသည်။

''ကျွန်တော်မျိုးက သိမ်နုတ်နုံချာတဲ့ သာမန်ပြည်သူလေးပါ၊ ခင်ဗျားလို တော်ဝင်မင်းသားတစ်ပါး အပေါ် အပြစ်မပြုဝံ့ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်တို့မှာလဲ ဂန္ဓမာပန်းပွင့်လေးလိုမျိုး ကာကွယ်ရမယ့် အိန္ဒြေဂုဏ်သိက္ခာဆိုတာ ရှိပါသေးတယ်''

''ဂန္ဓမာပန်း ဟုတ်လား''

''ဟုတ်တယ်''

''....''

''ယောကျ်ားတွေမှာလည်း အကျင့်သီလတို့၊ ဂုဏ်သိက္ခာတို့ ရှိပါသေးတယ်၊ ညီအစ်ကိုစု ဒါကိုနားလည်ပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်''

''.....''

ဒါဟာ တစ်ခုခုတော့ လွဲနေမှားနေသည်ဟု စုချန်းယိ ခံစားရသည်။

''ဒါဆို ညီအစ်ကိုစု ရေချိုးဖို့ အဆင်သင့်ပြင်ထားပါတော့၊ ကျွန်တော် ရေပူ လုပ်ပေးပါမယ်''
ထိုသို့ပြောပြီး နျဲ့ပုဖန်သည် အဝတ်များကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ကာ ထွက်လာခဲ့တော့၏။

နျဲ့ပုဖန် ခပ်ဝေးဝေးကို ရောက်သွားကာမှ စုချန်းယိမှာ စိတ်နှင့် ကိုယ်နှင့် ပြန်ကပ်နိုင်တော့သည်။ သို့သော် ဒါက သူဖြစ်ချင်သလို မဟုတ်သေး။ တကယ်တော့ မနက်ကိစ္စကို စာရင်းရှင်းရန် သူ နျဲ့ပုဖန်ထံ လာခဲ့ဖြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် နျဲ့ပုဖန်၏ စကားများအောက်မှာ ဘာကြောင့်မျောသွားတယ် မသိ၊ လာရင်းကို မေ့ကာ စုစည်းထားသော ဒေါသများပင် ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက်, ပျောက်ကုန်သည်။ စုချန်းယိ တကယ်ပဲ နျဲ့ပုဖန်ကို သဘောကျမိနေတာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူ့ရဲ့အရသာကို စွဲလမ်းနေတာလား မသိ။ ဒီလူသည် ကောင်းတဲ့လူတော့ မဟုတ်၊ အကျင့်စရိုက်ဆိုးရှိသည်၊ လိမ်လည် လှည့်ဖျားတတ်သည်၊ ရဲတင်းသည်၊ တဇွတ်ထိုးဆန်သည်၊ အတိတ်တုန်းကလည်း မိမိအပေါ်၌ အကောက်ကြံခဲ့ဖူးသည်။ ဤသို့စော်ကားမှုမျိုး တခြားတစ်ယောက်ယောက်ကသာ မိမိအပေါ်ကျူးလွန်ပါက သက်ညှာမနေပဲ ရှင်ဘုရင့် ရာဇသံအမိန့်အတိုင်း မဆိုင်းမတွ စီရင်လိုက်မည် ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤလူအပေါ် ဘာကြောင့်သက်ညှာနေမိသည် မသိ။ ဘာကြောင့် ခွင့်လွှတ်ထားမိသည် မသိ။

စုချန်းယိသည် မေးစေ့ကို ပွတ်သပ်ကာ သူနှင့် နျဲ့ပုဖန်၏ အဖြစ်အပျက်များကို ပြန်လည်တွေးနေ၏။

နျဲ့ပုဖန်သည် သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ပွတ်သပ်ကာ ရေချိုးကန်မှ ထွက်လာခဲ့၏။ ယခုတွင် သူသည် တိရိစ္ဆာန်စိတ်နှင့် လူကိုမှ ပတ်သတ်နေမိသလားဟု တွေးမိသည်။ စုချန်းယိသည် ကျန်းကျွင်းရှီ၊ လီယီ တို့နှင့် မတူ၊ ကျန်းကျွင်းရှီ နှင့်လီယီ တို့ကို နျဲ့ပုဖန် ယုံကြည်အားကိုး၍ ရသည်။ သို့သော် စုချန်းယိ၏ စိတ်သည် မှန်းဆကြည့်၍ မရ။ ထိုထက် စုချန်းယိ၏ မောက်မာ အထက်စီးဆန်မှုကြောင့် ကြာရင် နျဲ့ပုဖန်သည် ထိုသူအပေါ် တစ်ခုခုပြန်လုပ်မိနိုင်သည်။

အား စိတ်ရှုပ်လိုက်တာ ...
နျဲ့ပုဖန်သည် တံခါးဘောင်ကို ထိုးလိုက်သည်။ စုချန်းယိကို တစ်ခုခုပြန် လက်တုန့်ပြန်ချင်သော စိတ်ဆန္ဒနှင့် မလုပ်သင့်ဘူး ဟူသော ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ ကြားလွန်ဆွဲနေ၏။

မေ့လိုက်စမ်းပါ ...
ထိုကဲ့သို့ ရှုပ်ထွေးသောအတွေးများသည် သူ၏ ရိုးရှင်းသော စိတ်ကလေးနှင့် ဆက်၍ မစဥ်းစားနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန်သည် ဘာမှဆက်မတွေးနေတော့ပဲ လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ရန်ထသွား၏။

ထိုညတွင် စုချန်းယိသည် သူ့ မူလအိမ်ခန်း၌ ပြန်အိပ်ရန် ကျေကျေနပ်နပ်လက်ခံခဲ့သည်။ အိပ်ရာမှာ သူ့အတွက် ရိုးရှင်းလွန်း၍ သဘောမကျလှသော်လည်း လူတစ်ယောက် အိပ်ဖို့အတွက်တော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်ရှိလှသည်၊ ကြက်တွေလည်း ဒုက္ခမပေးတော့ပါ။ တံခါးတွေ ပြတင်းပေါက်တွေ အလုံပိတ်ထားသ၍တော့ ဒီည ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရနိုင်ပါသည်။
မိုးလင်းသည်အထိ အေးအေးချမ်းချမ်းရှိခဲ့သည်။

ရှန်းမုလန်ကတော့ အိမ်တွင်းအောင်းကာ ငြိမ်ကုပ်နေသည်။ သူ၏ နဂို မူလချောမောခန့်ညားသော ရုပ်အသွင်အပြင် ပြန်မရမခြင်း လူတောထဲ ထွက်မည့်ပုံ မပေါ်ပေ။

နေ့တစ်နေ့မှာတော့ ထင်ထားသည့်အတိုင်းပင် ကျန်းကျွင်းရှီတစ်ယောက် လက်ဆောင်ပစ္စည်းအများအပြားဖြင့် ပေါက်ချလာလေသည်။ နျဲ့ပုဖန်သည် အလွန်ကျေနပ်သွားခဲ့သည်။ ထိုကြောင့် ကျန်းကျွင်းရှီအား ကျီဝေါရွာ၏ ပထမဆုံးထောက်ပံ့ရေးအရာရှိအဖြစ် ခန့်အပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့လေသည်။

ကျန်းကျွင်းရှီကတော့ ပြုံး၍သာ နေ,နေခဲ့သည်။

''ဒါနဲ့ လီယီရော အဆင်ပြေရဲ့လား''

နျဲ့ပုဖန်နှင့် ကျန်းကျွင်းရှီတို့သည် ခြံဝန်းထဲက ခုံတန်းရှည်ပေါ်တွင် ဟင်းရွက်များ ရွေးဖယ်နေကြရင်း စကားစမြည်ပြောနေကြသည်။

''အဲ ... ငါမသိဘူး၊ ငါလည်း ငါ့ကိစ္စတွေနဲ့ ငါ အလုပ်ရှုပ်နေတာ ဆိုတော့''
ကျန်းကျွင်းရှီက အမှတ်မထင် မေးလိုက်သည်။
''ဘာလဲ ... မင်းက သူ့ကိုလွမ်းလို့လား''

''အဲ့လိုပေါ့။ သူဒီမှာမရှိတော့ ငါ့ကို ဂျုံကောင်းကောင်းနယ်ပေးမယ့်သူ မရှိတော့ဘူး ဖြစ်နေတာ''

''....''
ကျန်းကျွင်းရှီက ဘာမှပြန်မပြော။

ထိုစဥ်မှာပဲ နျဲ့ပုဖန်သည် ခြံဝန်းတစ်ဝိုက် အရိပ်အကဲလှမ်းခတ်ကာ ကျန်းကျွင်းရှီအား တိုးတိုးကပ်ကာပြော၏။

''ငါ မင်းကို လျှိုုု့ဝှက်ချက်တစ်ခု ပြောပြမယ်၊ မင်းသားစုချန်းယိကို သတိထား''

ကျန်းကျွင်းရှိသည် စိတ်လေးသွားကာ အလျှင်စလိုပြန်မေးလိုက်၏ ...
''သူက မင်းကို တစ်ခုခုလုပ်လို့လား''

''မင်း သူနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ငါ့အတွက် ဘာမှပြန်လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူး၊ ဒီ ကြက်သိုက်ရွာက ကြက်တွေနဲ့တင် သူ့ကို ပြန်ဆုံးမလို့ရတယ်''

''......''

ကျန်းကျွင်းရှီ တွေသွားသည်။

စုချန်းယိ သည် ထိုကဲ့သို့ သူတစ်ပါးအပေါ် မကောင်းစိတ်ရှိသူ ဟူ၍ သတင်းမျိုးမကြားဖူးခဲ့ပါ။ ကျန်းကျွင်းရှီသည် နျဲ့ပုဖန်ကို တစ်ဖန်ကြည့်လိုက်သည်။ မဟုတ်မှလွဲရော နျဲ့ပုဖန် တစ်ယောက် စုချန်းယိကို ပြဿနာသွားရှာထား ပြန်ပြီထင်တယ်။ ဒီကောင်နည်းနည်းလေးမှ အေးအေးဆေးဆေးမနေနိုင်ဘူးလား။ စုချန်းယိ ကဲ့သို့ ဖြောင့်မတ်သော တော်ဝင်မျိုးရိုးများသည် ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်ကိစ္စများကို မကြိုက်ပေ။
နျဲ့ပုဖန်၏ စနက်ကို ကျန်းကျွင်းရှီ ကိုယ်တိုင်ခံစားဖူး၍ ကောင်းကောင်းကြီး သိသည်။
ပိုဝမ်းနည်းစရာကောင်းသည်မှာ နျဲ့ပုဖန် ဟူသောကောင်သည် အပျော်သဘောဟူ၍ စနောက်ကျီစယ်လိုက်သောအရာများမှာ တစ်ဖက်သားအတွက် ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ဒုက္ခဖြစ်စေတတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကျန်းကျွင်းရှီ ရွာကို ရောက်လာကတည်းက နျဲ့ပုဖန်မှာ စိတ်ခံစားချက်များ ပျော်ရွှင်ကာ တောက်တောက်ပပ အပြုံးတဝေဝေ ဖြစ်နေလေသည်။ ရှားရှားပါးပါး စုချန်းယိ အပေါ်တွင် ကြည်ကြည်သာသာ ဆက်ဆံနေပုံမှာ မြင်ရသူအဖို့ အသည်းတယားယား ဖြစ်စေသည်။

နောက်တစ်ရက်၌ နျဲ့ပုဖန်သည် လမ်းလျောက်ထွက်ရန် ပြင်နေစဥ် သူ့ကြက်တစ်အုပ်သည်တစ်စုံတစ်ရာကို စိတ်ဝင်တစား ငုံ့ကြည့်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
ထို့ကြောင့် နျဲ့ပုဖန်လည်း လိုက်ကြည့်ရာ စုတ်ပျက်နေသော စာအုပ်ဟောင်းတစ်အုပ် ဖြစ်နေလေသည်။
နျဲ့ပုဖန်သည် စာအုပ်ကို ကောက်ယူ၍ ဖုန်မှုန်များခါထုတ်ပြီး အထဲသို့ လှန်ကြည့်လိုက်၏။ စာရွက်တစ်ချို့မှာ စုတ်ပြဲနေပြီး မှင်များ မှိန်ဖျော့နေသည်။ အကောင်းအတိုင်းရှိနေသော စာမျက်နှာကို တွေ့သောအခါ၌ နျဲ့ပုဖန်မှာ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် တအံ့တသြ ဖြစ်သွားရ၏။
ဤသည်မှာ ဒဏ္ဍာရီလာ နွေဦးနန်းတော်ကြီး၏ ရုပ်ပုံ ဖြစ်သည်။
နောက်ထပ် စာမျက်နှာများကို ဆက်လှန်ကြည့်ရာ အဝတ်ဗလာဖြစ်နေသော တော်ဝင်အမျိုးသားနှစ်ဦး၏ လုံးထွေးနေကြပုံကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ပုံအောက်၌ စာသားများရေးထားသော်လည်း စာသားတို့မှာ မှင်ပျယ်၍ ဖတ်လို့ရနိုင်သည့် အနေအထားမဟုတ်ပေ။

နျဲ့ပုဖန်သည် တံတွေးမျိုချ၍ စာမျက်နှာအချို့ကို ထပ်လှန်ကြည့်ပြီးနောက် ယခုခေတ် လူများအပေါ် သူလျော့တွက်မိကြောင်း သိသွားသည်။ လူများသည် သူထင်ထားသလောက် မရိုးသားကြတော့ပေ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့်သာ တွက်ကြည့်လျှင် ဤသည်မှာ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဖော်ကြူးရန် လမ်းညွှန်ချက်များ ဖြစ်နေသည်။ စာအုပ်ထဲမှ ရုပ်ပုံများသည် တည့်တည့်ကြည့်ဖို့ပင် ရှက်ဖွယ်အတိဖြစ်သည်။

''ငါပြောမယ်။ မင်းတို့ ဒီစာအုပ်ကို ဘယ်ကရလာတာလဲ''

နျဲ့ပုဖန်က သူ့ကြက်များကို ဆူငေါက်လိုက်သည်။

''ပိုင်ရှင်မသိပဲ ယူလာတယ်ဆိုတာ ခိုးမှုပဲ''

ကြက်သုံးကောင်မှာ ရိုးသားသော မျက်နှာလေးများဖြင့် မျက်လုံးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ပြီး ကြည့်နေကြသည်။

''နေပါဦး၊ မဟုတ်သေးဘူး''

နျဲ့ပုဖန် စာအုပ်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ ဤမျှ ညစ်ပတ်စုတ်ပြန်နေသော စာအုပ်အဟောင်းတစ်အုပ်သည်ဤနေရာ၌ ရှိနေမည်မှာ ကာလအတော်ကြာမြင့်ပြီ ဖြစ်ပေမည်။ ဤရွာ၏ မူလပိုင်ရှင် စုဆောင်းထားသော စာအုပ်လား မသိ။

နျဲ့ပုဖန်မှာ စာအုပ် မျက်နှာဖုံးပေါ်ရှိ စာအုပ်နာမည်ကို ပုံဖော်စဥ်းစားကြည့်ပေမယ့် သူသည် တုံးအ,သောသူဖြစ်၍ မစဥ်းစားနိုင်ခဲ့ပေ။
ထို့ကြောင့် စာအုပ်ကိစ္စကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး၊ စာအုပ်ကို ခေါက်ကာ အံဆွဲတစ်ခုထဲ ထည့်ဝှက်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ ကြက်အုပ်ကို ဦးဆောင်ကာ တောင်တွေဆီသို့ လက်လျှောက်ထွက်ရန် ချီတက်ခဲ့လေ၏။

ကြက်သခင် နျဲ့ပုဖန် (Complete ✅)

Chapter 23

Promoted stories

You'll also like