She's unforgettable

Hoofdstuk 105

Giorgina POV:

'Fijne avond, lekker slapen.' 'Welterusten!' Roep ik en dan sluit ik de deur achter Dioni dicht. Ik wrijf over mijn voorhoofd die nog steeds pijnlijk bonkt en er gaan enkele rillingen over mijn lichaam. Ik doe de lichten uit, zet de tv uit en slenter naar boven. Ik klop op de deur van mijn ouders hun kamer, ze liggen tv te kijken. 'Ik heb Dioni er uit gelaten. Ik ga slapen.' Mijn moeder gaat rechtop zitten. 'Was het gezellig?' Ik knik. 'Ik hoop dat je niet boos op me bent.' 'Nee hoor, sorry mam.' 'Geeft niet.' Ik loop naar het bed om mijn ouders een kus te geven. 'Voel je je wel goed lieverd? Je gloeit helemaal.' Zegt mijn vader als hij zijn hand tegen mijn gezicht houdt. 'Verkouden denk ik.' 'Hmm.' 'Welterusten.' 'Welterusten schatje.'

Ik trek een pyjama aan en doe de gordijnen dicht. Met klapperende tanden kruip ik zo ver mogelijk onder mijn dekens. Ik kan niet stoppen met gapen en doe het nachtlampje uit. Zuchtend sluit ik mijn ogen. Ik ben compleet gesloopt, meer dan ik had verwacht. Als ik bijna in slaap val begint mijn telefoon te trillen. Kreunend pak ik hem van het kastje. Het is een bericht van Dioni.

'Denk na over wat ik zei hé, over Sam. Welterusten maatje.'

Ik glimlach en reageer snel, en stop dan mijn telefoon weer weg. Misschien moet ik er toch maar aan geloven, en Samuel echt onder ogen komen. Dit is voor ons allebei verschrikkelijk. Ik ga op mijn rug liggen en mijn gedachtes dwalen langzaam af, tot ik eindelijk in slaap val.

Het is midden in de nacht als ik wakker word, badend in mijn eigen zweet, maar klappertandend van de kou. Mijn hoofd voelt nog zwaarder en pijnlijker aan als eerder vanavond en mijn keel is droog. Als ik probeer te slikken voel ik een helse pijn door mijn keel gaan. 'Mam.' Roep ik. 'Mama!' Ik ga rechtop zitten, mijn pyjama shirt plakt aan mijn rug. Ik hoor gestommel op de gang en dan gaat het licht in mijn kamer aan. Slaperig kijkt mijn moeder me aan. 'Oh liefje. Wat is er aan de hand? Je zweet helemaal.' Ze gaat naast me zitten en haalt de plukjes haar uit mijn gezicht. 'Ik heb het koud.' Stotter ik. Ze houdt haar hand tegen mijn voorhoofd. 'Je hebt mega hoge koorts. Ga maar onder de douche, ik verschoon je bed wel.' Sloom kleed ik me uit en gooi ik alles op bed. Ik moet mezelf met alle kracht onder de douche slepen en ga daar op de grond zitten. Het voelt alsof mijn spieren zichzelf hebben stop gezet, en alles in mijn lichaam doet pijn. Het warme water stroomt over me heen en na enkele minuten ga ik er uit. Met moeite droog ik me af en in mijn slaapkamer heeft mijn moeder mijn bed verschoond en ligt er een schone pyjama op het kussen. Ik trek het aan en kruip weer in bed. Het voelt alsof ik een berg beklommen heb en zucht moeizaam. Mijn moeder komt terug met een glas water en 2 paracetamol. 'Neem dit maar.' Braaf doe ik wat ze zegt en laat mijn moeder mijn temperatuur opnemen. '39,8. Je bent hartstikke ziek.' Ik kreun, dat wordt geen dansen dit weekend. 'Probeer maar weer te slapen. Ik kom morgen wel weer kijken.' Ik knik beroerd en sluit mijn ogen. 'Welterusten liefje.' Mijn moeder drukt een kus op mijn voorhoofd en verlaat dan de kamer. Het duurt nog uren voordat ik in slaap kan komen en uit alle wanhoop pak ik mijn telefoon en toets ik Samuel zijn nummer in.

Na enkele minuten wordt er opgenomen. 'Giorgina? Wat is er? Waarom bel je me om 5 uur 's morgens?' Zijn slaperige stem geeft me nog meer heimwee, ik mis het om naast hem wakker te worden. 'Ik mis je.' Piep ik. 'Voel je je wel goed?' Vraagt hij. 'Nee, ik ben ziek.' 'Zal, zal ik morgen komen?' Vraagt hij. 'Ja.' Zeg ik zacht. 'Oke, ga nu maar slapen, dan word je snel beter. Ik hou van je.' 'Ik hou van je Samuel.'