She's unforgettable

Hoofdstuk 128

Giorgina POV:

Het getril van mijn telefoon op het nachtkastje maakt me wakker uit een diepe slaap. Ik kreun en kruip nog dichter tegen Samuel aan. Het getril gaat door en ik tast zuchtend met mijn hand naar mijn telefoon. Het felle licht brand in mijn ogen, en ik moet een paar keer knipperen. 5 uur?! Inkomende oproep. Welke idioot belt er nou om 5 uur in de morgen?

'Met Giorgina Eijndhoven.' Het blijft stil aan de andere kant. 'Hallo, met wie spreek ik?' Vraag ik licht geïrriteerd. Ik kan nog 3 uren slapen en heb geen tijd voor onzin.

'He-Hey, met Kaj.'
Ik schiet overeind en zit meteen rechtop in bed. Ik trek de dekens een beetje op om mijn blote lichaam te bedekken. 'Kaj?! What the hell?!' Roep ik verontwaardigd. 'Giorgina..' 'Wie denk je wel niet dat je bent! Wat dacht je, ze is vast niet boos meer dus nu kan ik wel bellen?!' Ik ga met mijn handen door mijn haar. 'Het spijt me, het spijt me echt zo erg. Alsjeblieft wees niet kwaad.' Jammert hij.

Ik zucht diep. Wie houd ik nou eigenlijk voor de gek? Ik mis hem.

'Sorry. Wacht.' Voorzichtig trek ik de deken van bed en wikkel in hem om mezelf heen. Dan sluip ik de kamer uit en ga ik op de lege gang zitten.

'Giorgina?' 'Ja, ja sorry. Ik ben even ergens alleen gaan zitten. Het is 5 uur in de morgen.' 'Zo vroeg? Shit, daar had ik helemaal niet aan gedacht.' 'Waar ben je dan?' 'In Afrika, Swaziland.' 'Indrukwekkend.' Zeg ik enkel. 'Waar ben jij?' 'In London, ik doe mee aan het EK dansen vandaag.' 'Gaaf. Succes.' 'Dankjewel.'

Het blijft een hele poos stil.

'Ik mis je.' Zegt hij dan. 'Ik mis jou ook.' Zeg ik, bijna fluisterend. 'Het spijt me echt heel erg, voor alles. Ik weet dat ik dat nooit meer goed kan maken..' 'True. Het spijt mij niet dat ik je sloeg.' Kaj grijnst. 'Het was terecht.' 'Je gaat nog steeds, met dat meisje?' Vraag ik. 'Ja, haar naam is Ilayda. Ik durf het bijna niet te vragen, maar hoe gaat het met Amber?' 'Wel goed, eerlijk gezegd. Ze heeft een relatie met Remco!' 'Je broer?' 'Ja, al redelijk snel na je vertrek. Ze voelt zich beter dan ooit, geen belediging voor jou verder.' 'Nee joh, ik ben blij dat het goed met haar gaat, ik voel me nog altijd schuldig.' 'You don't need to.' Mompel ik. 'Hmm. Hoe gaat het met jou verder?' 'Well, ik moet je iets vertellen.' 'Wat?' 'Ik heb kanker.'

Het is stil. Dood stil.

'W..Wat?' Zijn stem trilt. 'Het spijt me.' 'Hoe. Wat. Sinds wanneer?' 'Een poosje. Ik kreeg een hele erge griep en in het ziekenhuis hebben ze leukemie ontdekt. Maar het komt wel goed hoor.' 'Je doet er nogal makkelijk over.' 'Dat is het niet, ik heb gewoon geleerd hoe ik er mee om moet gaan.' 'Sorry. Het moet een heftige periode zijn geweest. Het spijt me dat ik er niet voor je kon zijn.' 'Het is oké.' 'Ga je aan de anderen vertellen dat je me hebt gesproken? Zijn jij en Samuel nog samen?' 'Happily in love.' Lach ik. 'Ja, ik ga het hem vertellen.' 'Mooizo. Ik hoop dat hij niet boos zal zijn.' 'Komt goed. Kaj? Ik ga hangen, ik wil nog even slapen voor de dag echt begint.' 'Oh, ja, tuurlijk. Ik ga ook ophangen, Ilayda wacht op me.' 'Ew!' Zeg ik plagerig. Hij lacht even. 'Met wie zijn telefoon bel je eigenlijk? Of heb je een nieuw nummer?' 'Met die van Ilayda. Als je mijn naam op het scherm zag had je niet eens opgenomen.' 'Slimme vriendin heb je.' Grinnik ik. 'Bye Giorgina. Heel veel succes vandaag. We uh, bellen?' 'Dankjewel. Ik, ja, ik laat het weten. Dag Kaj.' Ik verbreek de verbinding en staar even voor me uit. Dit had ik zeker niet verwacht. Het is inmiddels een halfuur verder. Ik sta op en kruip heel zachtjes weer in bed. Ik leg de deken deels weer over Samuel heen en ga tegen hem aan liggen. Hij kreunt even maar slaapt vredig verder. Ik druk een kus op zijn schouder en val weer in slaap.

'Schatje, wakker worden.' Samuel zijn stem klinkt laag en hij streelt over mijn schouders. 'Hmm.' Mompel ik. 'Je moet wakker worden.' Lacht hij zacht. Ik duw mijn hoofd tegen zijn borst. Hij kriebelt door mijn haren. Uit eindelijk open ik mijn ogen en ga ik op mijn rug liggen. 'Hé hé. Goeiemorgen liefje.' 'Hey.' Giechel ik. Hij buigt zich over me heen om me een kus te geven. 'Vannacht was erg leuk.' Fluistert hij. 'Zeg maar gerust geweldig.' Lach ik en ik sla mijn armen om zijn nek. 'So are you.' Met een zwaai tilt hij me uit bed. Ik ga staan en gooi de gordijnen open. 'Today is the big day.' Zucht ik tevreden. 'Opschieten, over een halfuur moet je beneden zijn.' Samuel geeft me een duwtje richting de badkamer. Ik schud lachend mijn hoofd en ga onder de douche staan.

Ik trek nog snel mijn vest aan en ren dan naar beneden om te ontbijten. Iedereen zit al op me te wachten, ik ga snel naast mijn ouders zitten. 'Goeiemorgen schat. Je ziet er goed uit, lekker geslapen?' Ik knik glimlachend en pak een broodje. Na enkele minuten schuift Samuel ook aan. Na het eten drink ik mijn thee op en scrol ik wat door mijn telefoon. Ik bedank iedereen die me succes wenst en zet een berichtje op Facebook. Dan zie ik dat Catalina me een bericht gestuurd heeft.

'Lieve Giorgina, zet hem op vanmiddag. Liefs, C'

Ik glimlach en laat het aan mijn ouders lezen. 'Super toch?' Zegt mama lief. 'Wij halen haar vanmiddag op.' Ik knik en ga dan van tafel. Boven in mijn hotelkamer pak ik mijn tas in. Het is precies 10 uur als Samuel en ik in de lift staan. 'Ik word nu al zenuwachtig.' 'Zenuwen zijn gezond.' Lacht hij. Hij legt zijn hand op mijn rug en leidt me naar de lobby.

'Dames!' Roep ik enthousiast als ik de blije kindergezichtjes zie. 'Wie is er klaar om een EK te winnen?' Alle handen gaan tegelijk de lucht in. 'Super.' Lach ik. Ik loop voor ze uit naar de bus en neem achterin plaats. Ik trek mijn benen op en leg mijn hoofd op Samuel zijn schouder. 'Ik heb vanochtend met Kaj gebeld.' Zeg ik dan. 'Met Kaj gebeld? Waar heb je het over?' Vraagt Samuel verontwaardigd. 'Ja. Hij belde me om 5 uur vanochtend. We hebben wel een halfuur met elkaar gesproken. Ik mis hem.' 'Dat is, eerlijk.' Antwoordt hij enkel. Ik ga rechtop zitten. 'Kom op, zo bedoel ik het niet. Ik mis hem als goede vriend. Jij bent mijn vriendje, dat verandert niet.' 'I know baby, sorry.' Ik geef hem een kus op zijn wang. 'Waar is hij nu?' 'In Swaziland, in Afrika. Ben je nog boos op hem Sam?' 'Hij geeft m'n vriendin gezoend, ik vind het een klootzak, maar het was wel m'n beste vriend. Nee, ik ben niet echt boos meer.' 'Misschien moet jij ook eens contact met hem zoeken.' 'Dat zien we later wel.' Mompelt hij. 'We zijn er, kom.' Hij trekt me overeind, pakt mijn tas en we gaan de bus uit.

Het is ontzettend druk in het grote gebouw waar we gister ook waren. De meisjes huppelen achter me aan als ik een sleutel en wat aanwijzingen bij de receptie krijg. Ik volg de plattegrond en ga een aangewezen ruimte in. Het is simpel, zwarte vloer, grote spiegel, make-up tafels en wat stoelen. Ik gooi mijn tas op tafel. 'Er komen zo wat mensen jullie helpen met de make-up. De kleren hangen in een zwarte zak aan die kapstok, op elke zak staat een naam. Kom een voor een even bij me, dan help ik jullie in de kleren. We moeten er voorzichtig mee zijn.' Braaf doen ze wat ik zeg. Als eerst kleed ik mezelf om. Ik doe mijn trainingspak uit en pak de kleren voor de dans. Een zwarte legging, een zacht wit blousje en een leren jackje. Er staat 'Calvin Klein' in witte letters op de legging. 'Mooi!' 'Kom maar!' Ik ga zitten en help ieder een voor een in de kleren. Al snel arriveren de meisjes voor de make-up en het haar en ik geef ze een paar instructies. Na een uur heeft het hele team de kleren aan, een strakke vlecht in het haar en mooie make-up op. Samuel komt binnen lopen met 9 schoenen dozen. 'Klein cadeautje van mij en de jongens. Wie wil er lichtroze Adidas superstars?' Grijnst hij. 'Ik ik ik!' Samuel deelt de schoenen uit en geeft de laatste doos aan mij. 'Wat gaaf!' Ik trek ze enthousiast aan. 'Het maakt het helemaal af, dankjewel. Zijn de jongens er al?' Vraag ik. Op dat moment gaat de deur open. Jai, Dioni en Cassius komen binnen. 'Ja, ze zijn er.' Lacht Samuel. Alle 3 begroeten ze me met 3 zoenen op mijn wang. 'Zet hem op hé.'

'We moeten zo, kom maar meisjes!' Ze lopen achter me aan over de grote gangen. 'Ga maar zitten daar, we worden wel omgeroepen.' Ik kijk op het tv scherm waar de dansers op het podium te zien zijn. Ik neem nog een paar slokken water en zucht zenuwachtig. Samuel komt tegenover me staan en slaat zijn armen om me heen. 'Héél veel succes kanjer, ik weet dat je dit kan. Ik hou van je.' 'Dankjewel liefje.' Ik geef hem een kus en zwaai nog even naar hem. De dansers komen van het podium af en onze groep wordt omgeroepen. 'Let's go! Zet hem op meiden. We got this!' Roep ik en dan kunnen we eindelijk beginnen. Precies tegelijk lopen we het podium op en kan de dans beginnen. Ik geef meer dan ik ooit gedaan heb en als ik even in het publiek kijk zie ik Catalina bij mijn ouders en Samuel zitten. Ik glimlach even maar blijf gefocust.

Als de muziek afgelopen is en we in onze eind positie dood stil op het podium staan worden we overdonderd door een mega applaus. Na een tijdje verlaten we het podium. Eenmaal terug in onze kleedkamer vallen de meisjes elkaar gillend in de armen. 'Het ging PERFECT!' Roep ik enthousiast. Dorstig drink ik mijn flesje water leeg. Nu nog 2 uur wachten op de uitslag.

'Kom, de uitslag.' Zeg ik zenuwachtig. We gaan weer van de kleedkamer naar de wachtruimte en zo het podium op. Alle andere groepen staan er ook. Ik kijk in het publiek en zie mijn ouders zwaaien. Ik glimlach even naar ze en kijk dan weer naar de man uit de jury. Hij maakt een envelop open en kijkt op een gouden kaartje.

'And the winner is..'