She's unforgettable

Hoofdstuk 127

Kaj POV:

'Ja we zijn nu 1,5 week in Swaziland! Echt super vet, Ilayda en ik, we helpen in totaal 2 weken hier op een lokale school en haar ouders in een klein restaurantje waar eigenlijk alle mensen eten.' 'Geweldig lieverd, ik ben echt heel trots op je. We zien elkaar over een maand in Turkije.' 'Ja mam, ik moet nu weer ophangen. Ik mis je!' 'Ik mis jou ook schatje. Wees voorzichtig!' Dan wordt de verbinding verbroken. Ik glimlach nog even en berg mijn telefoon weer op.  'Hoe ging het met je moeder?' Vraagt Ilayda als ik weer op de bank ga zitten. 'Goed, ze heeft zin om ons te zien in Turkije.' 'Ik ook!'

We zijn inmiddels in Zuid-Afrika, Swaziland. We blijven hier 2 weken om te helpen, daarna gaan we naar Soedan om medicijnen te brengen die de ouders van Ilayda jarenlang verzameld hebben en daarna gaan we door naar Turkije. We zijn nu al 1,5 week hier, nog 3 dagen te gaan. We zitten in een aparthotel, waar we met zijn vijven in een groot appartement verblijven. Elke dag worden we met een busje naar de plek gehad waar we geholpen worden. We hebben er net weer een hele dag opzitten, het is woensdagavond en de ouders van Ilayda zijn eten aan het koken.

We hangen samen op de bank, en bekijken de foto's die op de iPad staan. 'De Malediven! Hier ben ik nog steeds niet over heen, dat was mooi.' Ik glimlach en bekijk de foto's van Ilayda in haar felgele bikini met haar bruine huid en blonde haren bij het mooiste water dat ik ooit gezien heb. Ik wijs op een foto. 'Dit is echt mijn favoriet.' Mompel ik.  Het is een foto van Ilayda. Ze zit op de stijger, haar haren krullen omdat ze nat zijn geweest en ze heeft een pet op. Ze steekt haar tong uit en kijkt lachend vooruit. 'Ja, echt charmant hé.' Grinnikt ze. 'Totally.' Lach ik en ik geef haar een kus. Ze legt de iPad weg en zet de muziek wat luider. Ik leg mijn handen op haar heupen en begin haar te kietelen. Ze begint te gillen en draait heen en weer. 'Nee! Hou op!' Lacht ze. Lachend sla ik mijn handen om haar nek en geef ik haar een kus.

'Te klef.' Hoor ik Bibi zuchten. Ilayda en ik kijken elkaar aan en barsten in lachen uit. 'Sorry Biebs.' Hikt Ilayda. 'ETEN!' Hoor ik Ilayda haar moeder roepen vanuit de keuken. We staan op van de bank en slenteren naar de keuken. Ik plof naast haar neer op een stoel en begin te eten. Haar ouders praten over Soedan, Bibi luistert aandachtig naar Ilayda en ik eet in stilte mijn eten op. Plots voel ik haar zachte hand in mijn been knijpen. Ik grinnik en probeer zo normaal mogelijk mijn drinken op te drinken. Ik kijk eens opzij en knipoog naar haar.

'Ga maar hoor jongens, wij ruimen wel op.' Ilayda haar moeder wuift met haar handen. We verlaten de kamer en ik volg Ilayda naar de slaapkamer. Ze begint kleding op te ruimen en zingt keihard met haar muziek mee. Het is valser dan ooit, en ik laat me lachend op het bed vallen. 'Is it too late now to say sorry? Cause I'm missing more than just your body!!!!' 'Stoooooop.' Lach ik. Ze klimt op bed en gaat op mijn buik zitten. 'Zei je iets?' Lacht ze. 'Neeuuuh.' Grijns ik en ik trek haar nog dichter tegen mezelf aan. 'Oh, dan ga ik weer.' 'Dacht het niet.' Lach ik. Ik kriebel met mijn handen onder haar shirt en trek hem over haar hoofd. Ze lacht naar me en zwaait haar haren over haar schouders. Als ze zich voorover buigt om me te zoenen gaat de deur open.

'Jezus jongens.' Het is Bibi. Ik strek mijn nek om haar gezichtsuitdrukking te zien. Geïrriteerd. Heel geïrriteerd. 'Dit is ook mijn kamer!' 'Sorry.' Ilayda bijt op haar lip om haar lach in te houden. Chagrijnig grist Bibi haar dekbed van haar bed. 'Ik slaap op de bank.' Met deze woorden verlaat ze de kamer. Als de deur dichtslaat gilt Ilayda het uit. Op een zeurderig toontje doet ze haar zusje na. 'Jezus jongens.' Ze laat zich lachend op haar rug vallen. Ik lach even hard met haar mee, het is niet de eerste keer dat we dit meemaken. 'We zijn echt prutsers.' Lach ik. Ilayda veegt de tranen van haar wangen. 'Wel leuke prutsers.' Ze gaat rechtop zitten. Ik doe hetzelfde, en als we elkaar aankijken moeten we weer lachen. 'Ik ga een fles wijn uit de keuken halen.' Ze springt van bed en verdwijnt de slaapkamer uit. Ik schud lachend mijn hoofd en ruim de rest van de rommel op. Ik doe de ramen dicht en sluit de gordijnen. Ik knip de nachtlampjes aan, doe mijn kleren uit die ik over een stoel hang, en ga op het bed liggen. Ik kijk naar het plafond en denk aan mijn vrienden in Bloemendaal. Om eerlijk te zijn mis ik ze echt ontzettend erg, maar ik durf ze niet te bellen. Ze zullen nog steeds woedend zijn. Ik fantaseer over hoe het nu met ze gaat. Zouden Samuel en Giorgina nog steeds samen zijn? Dat kan niet anders. En Noor een Dioni? Ik gok van wel. En hoe is het met Amber? Die ik zo heb achtergelaten..

'Joeeehoeeeeee, contact!' Ilayda zwaait met haar handen voor mijn gezicht. Ik schrik op. 'Zo, je bent er nog.' Ze klimt op bed, legt haar hoofd in mijn schoot en staart naar het plafond. 'Waar dacht je aan?' Ik speel met haar blonde haren. 'Mijn vrienden.' Zucht ik. 'Het is niet makkelijk zonder hun, we waren altijd samen.' 'Je hebt mij toch!' Zegt Ilayda sip. 'Tuurlijk, sorry liefje. Zo bedoelde ik het ook niet. Maar het is anders.' Ze rolt zich op haar buik en streelt over mijn wang. 'Weet ik. Je kunt ze toch een keer bellen?' 'Zo simpel is het niet. Giorgina gaat ontzettend boos worden.' 'Dat weet je niet als je het niet probeert. Misschien mist ze jou ook wel.' Ik haal mijn schouders op. Ilayda strekt zich uit en grist haar telefoon van het kastje. Ze gaat op haar knieën voor me zitten en steekt de telefoon naar me uit. 'Nou, bel haar.' 'waarom met jouw telefoon?' 'Dan ziet ze niet dat jij het bent en kan de niet meteen wegklikken als ze eventueel nog boos is.' 'Ik weet het niet hoor.' Zucht ik. 'Toe nou! Wat is haar nummer?' Ik noem het nummer op en Ilayda toetst het in. Met trillende handen pak ik de telefoon aan, druk ik de groene knop in en houd ik de telefoon bij mijn oor. Mijn hart bonst in mijn keel als hij een paar keer over gaat. Dan wordt er opgenomen. 'Met Giorgina Eijndhoven.' Haar stem klinkt slaperig. 'Hallo, met wie spreek ik?'

'He-Hey, met Kaj.'