She's unforgettable

Hoofdstuk 155

Lauren POV:

Als we bij de garderobe aankomen staat Remco er ook. Hij leunt tegen de muur aan. 'Kijk wie we daar hebben.' Zeg ik tegen Bas. 'Hé, Rem.' Ik loop op hem af. 'Hé chick.' Dan valt zijn blik op Bas. 'Vriend! Wat toevallig dat ik jou hier zie. Hoe is het?' 'Altijd in voor een feestje hé. Ja goed, met jou?' 'Ja prima.' Dan kijkt Remco van mij naar Bas, en terug. 'Oh, nee, nee. Het is niet wat je denkt.' Zeg ik lachend. 'Denk erom hé, dit is m'n zusje.' Zegt Remco lachend. 'Waar is Amber?' Vraag ik terwijl ik mijn label inwissel voor mijn leren jack en mijn zwarte Chanel tas. 'Die ligt al te slapen. Die gaat niet meer op stap, dombo.' 'Such a good mom.' Grijns ik. Bas kijkt ons niet begrijpend aan. En dan worden zijn ogen groter. 'Je wordt vader?! Wauw kerel, van harte!' hij geeft Remco een hand en klopt hem op zijn schouder. 'Ja zeker, m'n vriendin is bijna 4 maanden zwanger. Dankjewel.' 'Wauw, we moeten dringend eens bijpraten.' Remco knikt. 'Nou, ik ga naar m'n meisje toe. Zusje, zie je thuis wel. En Bas, ik bel je!' Hij zwaait nog even en verdwijnt uit het zicht. Ik hang mijn jasje over mijn schouders en loop met Bas naar de uitgang. 'Waar ga je nu naartoe?' Vraagt hij. 'Ik bel een taxi, dan moet ik naar Wassenaar.' Ik toets het nummer van de taxi centrale in. 'Nu nog naar Wassenaar? Het is half 5! Kom, je kan bij mij slapen. Ik woon in een studentenhuis, hier vlakbij.' Ik kijk hem even aan. 'Ik bedoel het niet op die manier.' Lacht hij. 'Mijn huisgenoot zit in Afrika. Je kunt in zijn bed slapen.' Ik haal mijn schouders op. 'Waarom ook niet.' 'M'n fiets staat verderop.' Ik loop achter hem aan naar de fietsen en ga bij hem achterop zitten. 'Een echte student dus.' Zeg ik terwijl we door de donkere straten van Amsterdam fietsen. 'Ja, zeker. Student ben je maar een keer hé.' 'Ik geef je groot gelijk.'

Al snel zijn we bij het studentenhuis. Hij zet zijn fiets onder een afdakje en graait de huissleutels uit zijn zak. 'Sorry voor de troep hier, mijn kamer is beter.' Hij knipt het licht in de hal aan, de vloer is bezaaid met rotzooi. Ik stap er voorzichtig overheen en volg hem de trap op. Dit maal pakt hij een andere sleutel en laat ons zijn kamer in. Hij doet de deur weer dicht en zet het licht aan. Ik kijk even rond, vergeleken de rest van het huis is het ontzettend netjes. Het is best ruim opgezet. 'Wil je iets drinken?' 'Ja lekker.' 'Ga zitten.' Ik hang mijn jasje over een stoel en ga op de bank zitten. Hij overhandigt me een glas water en gaat naast me zitten. 'Dus, hoe oud ben je eigenlijk?' 'Ik ben 18 geworden in februari, en jij?' '23 alweer.' Ik glimlach. 'Vind je het erg als ik m'n schoenen uit doe? Deze hakken killen me.' Vraag ik dan. Hij begint te lachen. 'Ja, tuurlijk.' Ik trap de hakken uit en ga in een kleermakerszit zitten.

'Vertel eens over jezelf.' Zeg ik dan. 'Ik woon hier nu 3 jaar. Ik heb tot m'n 20ste bij m'n ouders gewoond, in Rotterdam. Ik heb nog 4 zusjes.' '4? Wat toevallig, Remco ook!' 'Echt?' 'Ja, mij en m'n tweelingzus Giorgina, en nog 2 jonge zusjes, Ella en Beaudine.' 'En nu wordt hij zelf vader.' Ik knik. 'Ga verder.' 'Ik studeer hetzelfde als je broer, maar ik wil bij de gevangenis/politie aan het werk als ik klaar ben. Overigens ben ik ook leidinggevende bij de Albert Heijn hier in de stad.' Grijnst hij. 'You made it.' Grinnik ik. 'En jij?' 'Nou, ik ben opgegroeid in London. In een heel klein huis. Zonder broertjes of zusjes. En op een dag kwam ik Giorgina tegen, en ben ik er achter gekomen dat mijn ouders in London mijn pleegouders zijn en dat mijn biologische ouders, dus de ouders van Remco, mij afgestaan hebben bij de geboorte omdat ze mij niet konden onderhouden.' 'En nu zwemmen ze in het geld.' Merkt hij op. Ik knik. 'Maar, best heftig. Ik kan me voorstellen dat je je in de steek gelaten voelt.' 'Ja, dat had ik eerst ook wel. Maar ik ben mee gegaan naar Nederland, m'n pleegouders wisten dat er een dag zou komen dat ik er achter kwam. En toen ben ik bij m'n biologische ouders gaan wonen.' 'Dat is nog eens een verhaal.' 'Dat hoor je niet iedere dag hé.' Zeg ik en ik drink mijn glas leeg. 'Soms mis ik m'n pleegouders wel, maar ze waren het tegenoverstelde van mijn biologische ouders. Ik mocht niks, niet uitgaan, niet drinken of roken, geen eens vriendjes hebben. Bij m'n echte ouders lijkt het alsof alles kan, ik was het helemaal niet gewend. Ik heb ook niet een goede start gemaakt.' 'Maar nu?' 'Nu is het goed.' 'Daar gaat het om.' Hij glimlacht en ik kijk hem even aan.

'Heb je een vriendin?' Vraag ik dan. 'Niet dát het iets uitmaakt, ik ben gewoon nieuwsgierig.' Hij schudt lachend zijn hoofd. 'Nee, ik heb geen vriendin. Ik heb voor het laatst een vriendin gehad toen ik 18 was, dat is 5 jaar geleden.' 'En sinds dien neem je al je scharrels hier mee naartoe?' Zeg ik op plagende toon. 'Ik heb nóóit scharrels. Na mijn relatie heb ik nog maar met 2 meisjes gezoend.' Ik kijk hem aan. 'Wat? Dit kan niet echt zijn. Je bent een student!' 'Op dat gebied eerder ouderwets. Ik snap niet wat er leuk aan is om met tig meisjes te zoenen en rond te scharrelen als er geen waarde aan zit.' 'I'm impressed.' Zeg ik lachend. 'En jij? Heb je een vriend?' Ik schud mijn hoofd. 'Gehad?' 'Ja, een keer. Maar hij heeft het uitgemaakt. Hij ging, vreemd met mij terwijl hij een vriendin had. En daarna kregen we iets, maar nu is hij weer bij haar terug. Het was een van m'n eerste dagen hier in Nederland en zij, z'n vriendin, betrapte ons. Zoals ik al zei heb ik niet echt een goede entree gemaakt.' 'Die dingen gebeuren.' Ik knik. 'Ik zal Maarten zijn bed even voor je opmaken.' Hij staat op en ik loop achter hem aan. Hij gaat door de deur aan de zijkant van zijn kamer en zo staan we weer in een andere kamer. Ik zet mijn tas op een kastje. 'Waar is de badkamer?' Vraag ik. Hij wijst naar een deur en ik ga naar binnen. Ik doe wat laatjes open maar besef me al snel dat 2 jongens waarschijnlijk geen make-up doekjes bewaren. Met water en een washandje probeer ik zover mogelijk van mijn make-up af te halen. Ik doe mijn haar in een paardenstaart en verlaat de badkamer weer. Het bed is opgemaakt. 'Dankje.' 'Wil je kleren van mij lenen?' 'Ik slaap gewoon in m'n ondergoed, maar dankje voor het aanbod.' Ik glimlach. 'Ook goed. Nou, ik zie je morgen wel. Slaap lekker.' 'Slaap lekker.' Hij sluit de deur achter zich dicht en ik trek mijn jumpsuit en BH uit. Ik knip het licht uit en kruip in het bed. Als ik op mijn telefoon kijk heeft Remco me gebeld. Ik stuur hem een bericht.

'Waarom heb je me gebeld?'

'Je bent niet thuis zegt Giorgina, Lauren you're not fucking him!'

Ik schiet in de lach.

'Ik slaap in de kamer van zijn huisgenoot, relax!'

'Ik geloof je niet!'

Ik maak een foto van mezelf en steek mijn duim op.

'Hier. Bewijs. Just me.'

'Als ik er achter kom.. Hij is 23!'

'Dus? En daarbij, zo ben ik niet, niet meer. Ga slapen, zie je morgen.'

Hoofdschuddend leg ik mijn telefoon naast me en met een gerust gevoel val ik in slaap.