She's unforgettable

Hoofdstuk 123

Giorgina POV:

'Lachen!' Roept mama terwijl ze mijn telefoon voor zich houdt. Ik sla mijn armen om de meisjes naast mij heen en zet mijn brede lach op. 'Ja, superleuk.' Lacht mijn moeder en ik pak mijn telefoon terug. Ik bekijk de foto en glimlach.

We staan op Schiphol, klaar om zo naar London te vliegen. We zijn met super veel: de meisjes uit het team met hun ouders, Samuel, mijn ouders, Remco en Amber en ik. Het is nog vroeg, 9 uur in de morgen. Over een uur vertrekt ons vliegtuig. Vandaag hebben we nog tijd om even London in de gaan, dan hebben we de generale repetitie, een etentje en slapen we in een hotel, en morgen is de grote dag: het EK.

'Heeft iedereen zijn tickets?' Roept mijn vader. 'Dan gaan we die kant mop.' Trots en met een grote glimlach kijk ik naar mijn meiden die net als ik, in hun gloednieuwe Calvin Klein trainingspakken achter mijn vader aanlopen. Hand in hand loop ik met Samuel over het vliegveld. 'Ik heb er zo'n zin in!' Zeg ik enthousiast. 'I know right!' Lacht hij. 'Ik weet zeker dat jullie gaan winnen.' 'Ik hoop het zo, we hebben zo hard gewerkt.' 'Hard work pays off.' Grijnst hij.

Ik leg mijn hoofd op Samuel zijn schouder als het vliegtuig eindelijk in de lucht is. Hij streelt over mijn been. 'Zenuwachtig?' Vraagt hij. 'Een beetje.' Geef ik toe. 'Zit er maar niet over in, we gaan lekker genieten straks.' 'Ik geniet van alles waar jij bij bent.' Zeg ik, en ik kijk hem liefdevol aan. 'My baby.' Mompelt hij lachend en hij drukt zijn lippen op die van mij. Ik ben zo verliefd.

'Ginaaaaa!' 'Allisoooon!' Ik draai me lachend om. Allison kijkt me enthousiast aan. 'Heb je er zin in lieffie?' Ze knikt. 'Maar ik ben zo zénuwachtig.' 'Waarom? We hebben toch goed geoefend? Je deed het altijd hartstikke goed, meer dan je best kan je niet doen.' Ze kijkt sip naar haar schoenen. 'Hé, kom eens.' Zeg ik. Ze kruipt uit de stoel, en komt naar me toe. Ik klop op mijn schoot, waar ze plaats neemt. Ik sla mijn armen om haar heen en ze zucht diep. 'Ik wil je niet teleurstellen.' Zegt ze zacht. 'Dat doe je nooit, en dat zal ook nooit gebeuren meissie.' Antwoord ik. 'Bedankt voor alles.' 'Jij bedankt! We gaan knallen morgen, niet verdrietig zijn, goed?' Ze kijkt op en knikt. 'Kom.' Ik geef haar een dikke knuffel. 'Ga maar weer lekker bij Saar en Quincy zitten.' Ze lacht en gaat weer weg. Samuel kijkt me met een trotse blik aan. 'Niet te geloven hoe bijzonder jij bent.'

'London baby!' Roep ik als we op het vliegveld van London staan. 'London London London!' Roepen de meisjes uit. 'Kom, we gaan snel!' Met de hele groep verlaten we het vliegveld en stappen we in de bus die ons naar het hotel brengt. Als we er zijn wordt onze bagage binnen gebracht en krijgt iedereen een sleutel voor een kamer. 'Yessss.' Giechel ik als Samuel en ik samen een kamer toegewezen krijgen. We stappen in de lift en gaan naar de 5e etage. Ik doe de deur van de kamer open, onze bagage staat midden in de kamer. Ik laat me met een plof op het grote bed vallen. 'Ugh, ik ben zo stijf.' Zucht ik. Samuel kruipt op het bed en buigt zich over me heen. 'I can fix that.' Grijnst hij. Ik duw lachend mijn handen tegen zijn borst. 'We gaan naar de stad, geen tijd hiervoor.' Hij rolt zich op z'n zij en ik ga zitten. 'Vanavond, is het tijd hiervoor.' Zegt hij en hij knipoogt naar me. Ik doe hetzelfde en schud lachend m'n hoofd. Ik doe mijn koffer open en pak mijn bagage uit, en die van Samuel. Daarna vervang ik mijn trainingspak voor een spijkerbroek en een lichtroze polo. Ik doe mijn witte adidasjes aan en borstel mijn haar. De zon schijnt fel buiten dus ik besluit geen jas aan te doen. 'Nou, we gaan.' Zeg ik tegen Samuel die op bed ligt. 'Hmmmm.' Hij rolt van bed en pakt zijn portemonnee en telefoon. Ik pak mijn tas en we verlaten de hotelkamer. In de lobby aangekomen zit iedereen al klaar. 'Let's go.'  We gaan weer in de bus die ons in het hartje van London afzet. 'Zo. Veel. Winkels.' Zucht ik blij als ik om me heen kijk. 'We zien elkaar over 4 uren, om half 4 dus, weer hier.' Ik sleur Samuel mee naar de eerste beste winkel die ik zie.

'Ze hebben zoveel leuke dingen hier.' Zeg ik enthousiast als ik m'n handen vol kleding heb. 'Laten we gaan afrekenen.' Grijnst Samuel en hij duwt me richting de kassa. Ik gooi de stapel kleding op de toonbank, reken af en we verlaten de Abercrombie. 'Kijk, een Victoria secret!' Roep ik en ik wijs naar de grote winkel aan de overkant van de weg. 'Daar word ik blij van.' Zeg ik. 'Ik ook.' Lacht Samuel en we steken het zebra pad over. Samuel zijn blik dwaalt af en ik kijk bedenkelijk. 'Waar kijk je naar?' Samuel zegt niks, hij wijst alleen.  Hij wijst naar een meisje die voor de Victoria secret staat. Als ik dichterbij kom valt mijn mond open. 'Wat..' Het meisje ziet mij ook en kijkt precies hetzelfde als ik. Geschokt. En dat omdat ze sprekend, op mij lijkt.

'Wie ben jij?' Vraag ik verward. 'Ik ben  Catalina.' 'Jij bent.. Mij.'