She's unforgettable

Hoofdstuk 153

Amber POV:

'Weet je het zeker?' Remco buigt zich over de wasbak. 'Ja, kijk. 2 streepjes!' Roep ik enthousiast. We kijken elkaar aan en ik laat de zwangerschapstest in de wasbak vallen. Vervolgens spring ik enthousiast in Remco zijn armen. 'Het is echt waar.' Als hij me op de grond zet haal ik mijn handen door mijn haren. 'Dit verklaart alles; ik zei toch laatst dat ik was aangekomen? En weet je nog dat ik vorige week zo ziek was een hele week lang? Wauw Rem, ik kan het niet geloven.' 'Ik ook niet.' We ploffen tegelijk op de bank. 'We moeten dit vertellen, aan m'n ouders, m'n zusjes. Maar hoe gaan we dit doen Am? We zijn hier niet op voorbereid.' 'Dit was toch geen ongeluk! We gebruiken sinds 4 weken geen condoom meer en je hebt zelf gezegd dat als het zou gebeuren dat je blij zou zijn!' Zeg ik verontwaardigd. 'Ik ben ook blij natuurlijk lieverd! Maar ik zag het niet aankomen, dat je onveilig vrijt betekent toch niet meteen dat je ook zwanger wordt? Giorgina en Samuel gebruiken hem nooit.' 'Hoe weet jij dat?' Grijns ik. 'Omdat we broer en zus zijn en daar over praten.' 'Ze slikt de pil, daar komt het van.' 'Hmm.'

'Please, Rem. Je wil dit toch? We zullen een geweldig gezinnetje zijn.' 'Ja, natuurlijk. Sorry, ik ben gewoon overdonderd.' 'Het geeft niet.' Ik leg mijn hoofd op zijn borst en hij kriebelt door mijn haar. 'Je kan geen alcohol meer drinken nu.' Lacht hij. 'Shit.' Zeg ik plagend. 'Maar, kunnen we nog wel seks met elkaar hebben nu?' Vraag ik ernstig. 'You should know! Jij verdiept je altijd in dit soort dingen.' Zegt Remco. 'Ik ga het opzoeken.' Ik gris de iPad van tafel. 'Wanneer gaan we het vertellen?' Vraagt hij terwijl ik door verschillende websites ga. 'Zodra we iedereen weer zien. Wat denk je dat je ouders gaan zeggen?' 'M'n moeder gaat het geweldig vinden, maar ik weet niet hoe m'n vader zal reageren. Ze hebben zelf een kind dat net 1 jaar is.' 'Ja, maar je ouders zijn vrij laat met hun laatste dochter.' 'Dat is waar.' 'Saved by the bell, het is veilig voor de baby.' Ik wijs op de informatie in het scherm. 'In dat geval.' Grijnst Remco. Hij legt de iPad op tafel en buigt zich over me heen.

Giorgina POV:

Het is de avond voor de verjaardag van Lauren en mij als we bij ons thuis met z'n allen rond de tafel zitten. Lauren, Dioni en Noor, Remco en Amber, Kaj, Cassius, Sterre en Jai zijn er en Samuel zit naast me. Ik schuif de fles wijn verder door en neem een slok uit mijn glas. 'Ik hoef niet, dankje.' Amber glimlacht en geeft de fles aan Lauren. Ik trek een wenkbrauw op. 'Jij geen wijn?' Amber schudt haar hoofd. Daarna wisselt ze een snelle blik met Remco. 'Ik, wij willen jullie wat vertellen.' Zegt Remco dan. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Er is niks waarvan ik weet dat de rest zou moeten weten. 'Ik ben zwanger!' Zegt Amber dan, ze kan haar enthousiasme met moeite onderdrukken. Mijn mond valt open van verbazing. Terwijl iedereen enthousiast reageert staar ik naar Remco en Amber. 'Giorgina?' Remco zijn stem haalt me uit mijn gedachten. 'Even praten graag.' Zeg ik. Ik sta op en loop de hal in. Remco komt achter me aan en trekt de deur van de keuken achter zich dicht. 'Je bent niet blij voor me? Voor ons?' 'Je neemt niet de moeite om dit eerst, apart aan mij te vertellen?! Ik ben je zusje EN je beste vriendin! Ik vertel jou ook alles!' Roep ik, licht geïrriteerd. Ik ben teleurgesteld in het feit dat hij mij niet eerst persoonlijk ingelicht heeft. 'Word je daar nu boos om? Really Giorgina?!' 'Ja, eigenlijk wel ja! Ik, hoe kan dit eigenlijk?!' 'Nou gewoon zoals normale mensen zwanger worden!' 'Jullie gebruiken geen condoom meer?!' Roep ik. 'Pardon, dat hoeft niet heel Bloemendaal te weten!' Sist hij. 'Wat maakt het uit?! Ik kan niet geloven dat je hier een probleem om maakt.' 'Jij en ik hebben een speciale band, als deze dag voor mij komt dan ben jij de eerste die het weet en you know it!' 'Ik, oké, je hebt gelijk.' Zucht hij. 'Sorry, echt. We weten het pas sinds gisteravond. Vat het niet persoonlijk op. Die speciale band zal altijd blijven.' 'Beloof je dat?' Een enkele traan rolt over mijn wang. Remco is naast Samuel mijn grootste steun en toeverlaat. 'Oh schat, niet huilen.' Hij veegt mijn traan weg en slaat zijn armen om me heen. Ik begraaf mijn gezicht in zijn trui. 'Menno zou zo blij voor je zijn.' Zeg ik met een brok in mijn keel. 'Dat weet ik.' 'Ik mis hem. Zal het ooit wennen dat hij nooit meer terug komt?' 'Ik weet het niet. Ik mis hem ook.' Remco laat me even los en ik kijk hem aan. Hij glimlacht terwijl de tranen in zijn ogen staan. 'Dit is toch niet het moment om verdrietig te zijn. Je bent bijna 18.' Ik glimlach. 'Ik ben blij dat ik jou heb. We gaan voor altijd, alles aan elkaar vertellen hé?' 'Tuurlijk meissie. Daar zijn we broer en zus voor.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Nou, gefeliciteerd hé, papa.' Lach ik. 'Pff hou maar op! Ik kan het nog niet echt beseffen. Maar ik ben wel heel erg blij.' 'Kom, we gaan weer terug.' Met zijn arm om me heen geslagen lopen we weer richting de keuken. Remco gaat naast Amber zitten en fluistert iets in haar oor. Ze glimlacht naar me. Ik leun tegen Samuel aan. 'Niet verdrietig zijn.' Zegt hij zacht en hij slaat zijn arm om me heen.

'10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1.. GEFELICITEEEERD!' Roept iedereen als de klok 12 uur slaat. Enthousiast feliciteer ik Lauren als eerst. Daarna laat ik me optillen door Samuel. 'Gefeliciteerd lieverd! Ik ben super trots op je. We maken er een prachtige verjaardag van.' 'Dankjewel, ik hou van je.' Dan komen ook mijn ouders thuis. 'Gefeliciteerd schatten!' Mijn vader slaat een arm om elk van ons. 'Gefeliciteerd meisjes.' Ik geef mijn moeder een kus. 'Nu zijn jullie vast nieuwsgierig naar je cadeautje.' Grijnst mijn vader. 'Zeg maar cadeau.' Grinnikt Remco. Mijn moeder overhandigt mij een klein, rood suède doosje en Lauren krijgt hetzelfde maar dan in het blauw. 'Hebben we hetzelfde cadeau?' 'Nee, maak maar gauw open.' Ik til de deksel van het doosje en kijk met grote ogen naar de sleutel die er in ligt. Al snel begin ik het te begrijpen. 'Is dit.. NO WAY!' Gil ik en ik ren naar de garage. Als ik het licht aanknip spring ik enthousiast in de lucht. Er staat een gloednieuwe witte Fiat 500 auto met een rode strik er omheen naast mijn vader zijn auto geparkeerd. Inmiddels staan mijn ouders achter me. 'IS HIJ ECHT VOOR MIJ?!' 'Helemaal voor jou.' Ik spring in mijn vader zijn armen. 'Dankjewel! Ik ben hier zo blij mee.' Ik laat mijn handen over de auto glijden. 'Maak morgen maar een ritje, we gaan nu weer naar binnen.' Mijn moeder doet het licht uit en we gaan terug naar de kamer. 'Wauw, een studiebeurs. Ik kan me geen beter cadeau kunnen wensen.' Lauren kijkt ontroerd naar mijn ouders. Lauren heeft al 2 jaar haar diploma maar heeft nog geen studie kunnen doen omdat haar pleegouders het qua geld niet op konden brengen. 'Wat mooi Lau, nu kun je eindelijk studeren.' 'En jij kan me brengen!' Zegt ze lachend.

Als iedereen weer weg is zit ik met Samuel, Lauren, Remco, Amber en mijn ouders nog op de bank. 'Pap, mam, Amber en ik moeten wat vertellen.' Zegt Remco dan. 'Vertel het eens jongen.' 'Amber is zwanger. We krijgen een baby.' Het is even stil en mijn moeder slaat haar hand voor haar mond. 'Oh lieverdjes! Dat meen je niet! Wat geweldig!' Ze staat op om Amber te omhelzen. Mijn vader slaat zijn arm om Remco heen. 'Nu word je een echte vent. Ik ben trots op je. Gefeliciteerd.' Ik glimlach naar Remco die duidelijk opgelucht is. 'Gefeliciteerd schat, je wordt een heerlijke vader.' Zegt mijn moeder. Na een tijdje vertrekken mijn ouders naar boven samen met Lauren en blijven we met zijn vieren over. 'Ik ben zo benieuwd wat het wordt, ik denk een meisje.' Giechel ik. Amber en Remco lachen gelukkig naar elkaar. Samuel tilt me van de bank. 'Kom, we gaan je verjaardag inluiden, boven.'

__________________________
Hey lovies!! How's life?
Nog even en dan eindelijk klaar met de examens. Het zijn nu wat eentonige hoofdstukken maar ik beloof dat er meer spannends aan komt, ik heb het simpelweg gewoon heel erg druk! Hope you don't mind.

(PS I miss my own brother!!!)

Liefs Emma