She's unforgettable

Hoofdstuk 146

Samuel POV:

Ik trek de fles alcohol uit Giorgina haar handen. 'Genoeg voor jou.' 'Please, baby.' Ze trekt een pruillip. Ze kijkt nog net niet scheel van alle drank die ze op heeft. 'Lieverd, we gaan naar huis.' 'Maar ik wíl niet naar huis..' Jammert ze. Ik schud mijn hoofd.

She's way too drunk.

'Je gaat ook niet naar je eigen bed, je gaat met mij mee. Je kan zo niet naar huis.' Ze trekt aan mijn arm en drukt een verloren kus op mijn wang. 'Goed excuus.' Giechelt ze. Ik steek mijn tong naar haar uit. Samen met Remco en Lauren ruim ik de lege glazen en de lege flessen op. Lauren haalt een doekje over de tafel die plakt van de drank en zet de radio uit. 'Ah nee! Wat doe je nu!' Roept Giorgina. 'We gaan naar huis.' Mompelt Lauren. Ik til mijn wenkbrauwen op. Someone's not in the mood.

'Sam, neem jij Giorgina alsjeblieft mee naar huis? Ik houd niet haar haren vast als ze morgen boven de wc hangt.' Grijnst Remco als hij zijn jas aantrekt. Beide kijken we naar Amber die Giorgina helpt haar jas aan te doen. 'Komt goed.' Lach ik. 'Nou schat, we gaan.' Ik aai over Giorgina haar haren. Wankelend staat ze op. Lachend kijkt ze me aan. 'Dan maken wij het feestje samen af.' 'We zullen zien of je het morgenochtend nog zo'n feestje vindt.' Ik til haar op en loop naar buiten. Remco doet de deuren op slot en loopt met Amber achter ons aan. Lauren loopt een paar meter verderop en Dioni is al thuis. Als we bij de fontein staan zwaait Remco nog even. 'Was gezellig, tot morgen!' 'Trusten!' Roep ik en dan loop ik de oprit op. Giorgina trekt aan de rits van mijn jack. 'Zeg, kan je je niet inhouden tot we thuis zijn?' Grijns ik. 'Maar Sam, ik wil je.' Brabbelt ze. Lauren houdt de deur voor ons open en ik stap naar binnen. 'Thanks.' Ze knikt en verdwijnt meteen naar boven. Ik frons even maar besluit om me er niet mee te bemoeien. Ik zet Giorgina in de keuken op een stoel. Dioni zit ook in de keuken. 'Lauren is al naar boven.' Zeg ik terwijl ik een glas vul met water. 'Oh.' Reageert hij enkel. 'Ruzie?' Vraag ik. Ik schuif het glas water Giorgina haar kant op. Ze drinkt het gulzig leeg en schuift het glas terug. Weer vul ik hem en ik geef het terug. 'Dat zijn jouw zaken niet.' Snauwt Dioni.

Ik steek mijn handen in de lucht als teken van overgave. 'Sorry hoor, ik wil alleen maar helpen.' 'Mag ik eten?' Jammert Giorgina ondertussen. Ik duw haar een zak chips in haar handen en focus me weer op Dioni. 'Ik weet niet man, ze doet echt raar.' 'Misschien vindt ze het niet leuk dat Noor hier is.' Merk ik op. 'Die is toch allang weg?' Ik schud mijn hoofd. 'Ze slaapt hier, er gingen geen treinen meer.' Dioni rolt met zijn ogen. 'Dan alsnog, ze moet nu toch wel weten dat ik geen gevoelens meer heb voor Noor.' 'Dat zou je zeggen hé. I don't know, ze is gewoon onzeker.' Giorgina trekt Dioni aan z'n jas naar zich toe. 'Lauren wacht stiekem gewoon op je in dat mooie setje dat ze van je gekregen heeft.' Ze knipoogt en lacht er zelf het hardst om. Dioni schudt lachend zijn hoofd. 'Bedankt voor de tip zuipschuit. Lekker slapen schat.' Hij drukt een kus op Giorgina haar wang en verlaat de keuken.

'Nou varkentje, genoeg gegeten?' Giorgina overhandigt me een lege zak. 'Ja dus.' Ik gooi hem weg en zet de lege glazen in de vaatwasser. 'We gaan naar boven.' 'Eindelijk, oh wat wacht ik daar al lang op.' Zucht ze. Ik moet lachen. Ze gaat zich dood schamen als ik haar dit morgen vertel. Ik help haar van de kruk en doe de lichten uit. In de hal draai ik de voordeur op slot, dan til ik Giorgina op en loop ik voorzichtig de trap op. In de slaapkamer zet ik haar neer en ze laat zich op mijn bed ploffen. 'Ik ben in de badkamer, zo terug.' Stilletjes loop ik over de overloop, even luister ik naar Lauren en Dioni. Ik klopt zacht op zijn deur. 'Ja?' Ik duw de deur een stukje open een steek mijn hoofd om de hoek. Ze zitten naast elkaar op de rand van het bed. 'Geen ruzie maken schatten. Trusten.' Zeg ik met een glimlach en ik doe de deur weer dicht.

Als ik klaar ben in de badkamer doe ik het licht uit en haast ik me weer naar de slaapkamer. Giorgina zit nog steeds op mijn bed met haar hemdje uit en probeert onhandig haar broek uit te trekken. Het is net een kleuter van 4 jaar oud. Ik doe mijn broek en T-shirt uit en ga naast haar zitten. 'Hulp nodig?' Ze knikt lachend. Ik trek haar broek uit en hang hem over de stoel, samen met haar hemdje en haar donkerrode bh die ze mijn kant op gooit. Ik trek mijn wenkbrauwen op. Even kijk ik naar haar, ze is het allermooiste meisje op deze wereld. 'Kom.' Ik stop haar onder de dekens en ga dan naast haar liggen. Ik knip het licht uit en geef haar een kus. 'Welterusten liefje.' 'Gaan we nu al slapen?' Vraagt ze beteuterd. Ze duwt haar warme lichaam tegen me aan en trekt aan mijn boxer. 'Giorgina, dat lijkt me geen goed idee nu.' Mompel ik. 'Maar waarom niet? Ah, toe nou.' Ze laat haar hand in mijn boxer zakken. 'Ik heb zin in je.' Fluistert ze in mijn oor.

Fuck, ze is zo sexy als ze zo doet.

'Gina.' Zeg ik nog eens om haar tegen te houden. 'Jij dan niet in mij, lieve Samuel?' Fluistert ze terwijl ze kusjes in mijn nek drukt. Ze pakt mijn hand en plaatst hem tussen haar eigen benen. 'You're so bad.' Mompel ik nog voordat ik haar ondergoed van haar heup laat glijden en mijn lippen op die van haar druk.

Dioni POV:

Lachend schud ik mijn hoofd. Ik geef Giorgina een kus op haar wang en verlaat de keuken. Ik schop mijn schoenen uit en ga zachtjes naar boven, naar mijn eigen slaapkamer. Als ik binnenkom ligt Lauren met haar rug naar me toe op mijn bed. Haar kleren hangen netjes over de stoel. 'Lauren?' Ze reageert niet. 'Lauren!' Zeg ik harder. Ze schiet overeind en kijkt me even geschrokken aan, daarna verandert haar blik meteen weer. 'Jezus! Je laat me schrikken.' Zegt ze chagrijnig. Ze haalt de oordopjes uit haar oor en zet de muziek uit, daarom hoorde ze me waarschijnlijk niet.

'Sorry hoor?' Mompel ik. Ze rolt met haar ogen en keert me de rug weer toe. 'Als je je als zo'n bitch blijft gedragen ga je maar naar huis! Wat is er met jou!?' Roep ik gefrustreerd. 'Je wil me niet hé?!' Roept ze terug. Ik kijk haar niet-begrijpend aan. 'Waar slaat dat op? Hoe kom je daar bij?' 'Waarom is ze hier?' Vraagt ze terwijl ze gaat staan. 'Ze? Noor bedoel je? Kom op Lauren. Ben je nou jaloers? Ze is een gewone vriendin van iedereen hier! En heb je mij met haar zien praten?!' Lauren zegt niks. 'Precies. Ik heb het niet voor niets met haar uitgemaakt. Ik heb het uitgemaakt voor jou hé! En wat krijg ik er voor terug? Jaloers en chagrijnig gedrag van jou.' Mompel ik. 'Ik ga wel.' Ze grist haar kleren van de stoel en pakt haar schoenen op. Ik grijp naar haar arm. 'Laat me los!' 'Weglopen heeft geen zin hoor.' Ze laat haar kleren vallen en gaat huilend op de grond zitten.

Ik rol gefrustreerd met mijn ogen. Dit is nou wat ze altijd doet als we ruzie hebben, huilen. Ik besluit om haar niet meteen haar zin te geven en kleed me uit. Vervolgens trek ik een joggingsbroek aan en ga ik op de rand van mijn bed zitten. 'Ik vind het gewoon niet leuk dat ze hier is.' Zegt ze na een lange tijd. 'Ik vind het niet leuk dat jij meteen zo koppig doet.' 'Je snapt het niet!' Jammert ze. 'Nee omdat je ook nooit wat vertelt!' 'Misschien moet ik maar weer naar London gaan, alles mislukt hier.' 'Lieverd, kom eens hier.' Zucht ik. Met duidelijke tegenzin gaat ze naast me zitten. 'Ik ben al sinds de geboorte van Giorgina en mij de mislukking geweest! Ze wouden me niet eens! Ik haat Giorgina haar perfecte leventje. Ze heeft een mooi huis, ze heeft honderdduizend stuks mooie kleding, ze is lief tegen iedereen, ze is slim, ze heeft een leuk vriendje en een perfect seksleven en..' 'Wij toch ook?' Onderbreek ik haar. 'Het is langer dan 3 maanden geleden Dioni!' Reageert ze verontwaardigd. 'I know, I know.' Mompel ik. 'Je raakt me nooit eens aan, nooit meer.' 'Ik heb het je toch uitgelegd! Ik wilde een goed begin van onze relatie en ik wilde je laten zien dat het mij niet alleen om seks ging maar ook om alle andere leuke dingen!' 'Moet dat 4 maanden duren?! Ik heb het gevoel alsof je me niet meer wil.'

Dan wordt er op de deur geklopt. 'Ja?' Samuel steekt zijn hoofd om de hoek. 'Geen ruzie maken schatten, welterusten.' Ik glimlach. 'Trusten vriend.' Dan doet hij de deur weer dicht. 'Het spijt me.' Ik pak voorzichtig Lauren haar hand vast. 'Het was ook niet m'n bedoeling zo, natuurlijk wil ik jou nog. Ik was gewoon te druk bezig om er voor te zorgen dat onze relatie goed zou gaan. Echt, ik hou van jou.' 'Ik mis het gewoon.' Zegt ze zacht. Ik glimlach. 'Ik maak het goed met je.'

Voor het eerst op de avond lacht ze weer naar me, die lach waar ik sinds dag 1 verliefd op ben.