She's unforgettable

Hoofdstuk 131

Giorgina POV:

Ik rek me gapend uit en rol tegen Samuel aan. Het is half 12 en muisstil in huis. Ik speel met mijn vingers op Samuel zijn borst tot hij beweegt. 'Hmm.' 'Hey.' Zeg ik. Ik leun op mijn ellebogen en kijk hem aan. 'Hey lekkerding.' Reageert hij half slapend, half glimlachend. Hij knijpt in mijn bil en trekt me dichter naar zich toe. 'Zullen we vandaag naar Amsterdam gaan?' Vraag ik hem. 'Zullen we vandaag de hele dag in bed blijven?' Antwoordt hij plagerig. Ik steek mijn tong uit. 'Nee, ik wil naar Amsterdam. Ik mis Noor.' 'Whatever you want baby.'

'Hey Noortje!' 'Oh Hey Giorgina, hoe is het?' 'Ja goed. Met jou ook?' 'Ja, zeker. Ik mis je!' 'Ik mis jou ook! Zullen we anders afspreken vandaag? Bij jullie in Amsterdam?' 'Oh ja, goed idee!' 'We zijn er rond 3 uur, goed?' 'Ja tuurlijk, willen jullie hier slapen? Dan maak ik het bed even op.' Ik kijk Samuel aan die goedkeurend knikt. 'Ja prima.' 'Tot straks schat!' Ik hang lachend op. 'En Catalina dan?' Vraagt Samuel. 'Die gaat gezellig mee. Zal ze vast leuk vinden.' 'Vraag het eerst.' 'Ja, I will. Kom, we gaan ontbijten.' Ik klim uit bed en trek een trainingspak aan. Samen met Samuel ga ik naar beneden. Mijn ouders zitten met Ella, Remco en Catalina aan de tafel. 'Goeiemorgen.' Zeg ik als ik naast mijn vader ga zitten. 'Hey lieverd.' Hij legt een broodje op mijn bord. 'Cat, Samuel en ik gaan vandaag naar goeie vrienden in Amsterdam. Wil je met ons mee?' Vraag ik haar. 'Oh ja natuurlijk! Als dat mag.'

'Ik denk dat Catalina jullie ook nog iets moet vertellen.' 'Wie zijn wij?' Vraagt Remco. 'Jij, Giorgina en ook Samuel natuurlijk.' 'Nou vertel!' Catalina plukt zenuwachtig aan haar nagels. Mijn moeder streelt even over haar haren. Catalina, wij en haar ouders in London hebben vandaag besloten dat ze niet meer terug gaat naar London, ze blijft hier. Nu ze ons eenmaal kent en weet dat wij haar biologische familie zijn wil ze hier graag blijven. Haar ouders in London vinden het vervelend maar ze accepteren haar keuzes. Catalina zal hier op school beginnen en bij ons gaan wonen natuurlijk. Ze begint eigenlijk helemaal opnieuw.'

Ik ben even stil. Niet dat het me iets uitmaakt, ze is mijn zusje natuurlijk, maar het is best raar. 'Oh, oké, nou, ik vind het leuk.' Zeg ik dan. 'Je bent hier welkom.' Vult Remco aan. Catalina zucht opgelucht. 'Bedankt.' 'Om helemaal op nieuw te beginnen ga ik straks naar het gemeentehuis om mijn naam te laten veranderen.' 'Een nieuwe naam?!' Zegt Samuel. 'Ja, niemand kent mijn gewone naam hier nog en ik wil de naam Catalina in London achterlaten.' 'Mooi, wat wordt het?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Lauren Jill Eijndhoven.' Zegt mijn vader trots. 'Wauw!' 'Dan hoor je echt bij ons.' Zeg ik trots. 'We zouden om half 3 naar Amsterdam gaan, zijn jullie tegen die tijd terug?' Vraag ik. Mijn vader knikt. 'Dan gaan we nu weg. Rem, pas jij op Ella? En Gina, ruim jij even af?' 'Ja baas.' Lach ik. Mijn ouders en Catalina verdwijnen van tafel en even later hoor ik de deur dichtgaan.

'Echt raar eigenlijk.' Zeg ik als ik het laatste bord in de vaatwasser zet. 'Ik kan soms nog niet geloven dat ze mijn zusje is.' 'Logisch, dit is de eerste keer in 17 jaar dat je haar ziet. Maak je niet druk.' Samuel veegt een verloren pluk haar uit mijn gezicht. Ik sla mijn armen on zijn nek. 'Tuurlijk niet, ik heb jou toch.' Lach ik. 'Klopt.' Reageert hij en hij vouwt zijn handen onder mijn billen om me op te tillen. 'En jij en ik hebben nog 2 uur voordat het half 3 is, en daar gaan we gebruik van maken op jouw slaapkamer.'

Hijgend lig ik op mijn rug. Ik kijk eens opzij, en glimlach naar Samuel. 'Beter kan de dag niet beginnen.' Grijnst hij. 'Ik ga douchen.' Zeg ik. Ik spring uit bed en verdwijn in de badkamer.  Als ik gedoucht heb en mijn haar uitgeborsteld heb ga ik terug naar mijn slaapkamer. Samuel ligt nog steeds in mijn bed. 'Jij kan er in.' Hij mompelt wat en verdwijnt dan in de badkamer. Ik trek ondergoed aan en bedenk wat ik verder aan zal doen vandaag. Ik ga voor een lichtgrijze strakke jeans, een zwart blousje met een zwart leren jackje en mijn Adidas sneakers. Ik doe mijn haar in een paardenstaart. Ik maak me op, doe mijn standaard sieraden om en kijk even in de spiegel. Dan wordt er op de deur geklopt. 'Ja?!' De deur gaat open. 'Vanaf nu ben ik Lauren!' Ik kijk lachend naar mijn tweeling zusje die in de deur opening staat. 'Welkom Lauren.' Glimlach ik. Ze gaat op mijn bed zitten en kijkt wat rond. 'Mag ik wat kleren van jou lenen voor vandaag? Mijn eigen kleding uit London wordt opgestuurd maar dat is er nog niet, en jij hebt zoveel mooie kleren.' Vraagt ze bescheiden. 'Oh tuurlijk! Laat me iets uitzoeken. Hou je van netjes, of stoer?' 'Beide.' Ik rommel even en pak dan een witte broek met een paar gaten , een roze overhemd en mijn beige clarks. 'Dit?' Ik houd het voor. 'Mooi! Die broek is echt super gaaf.' 'Nou, trek aan.' Ik leg het naast haar. Ze doet haar trui uit en legt het op de grond. Ik glimlach even om haar witte bh met kleine roze stippen. Ze merkt het op. 'I know, lach me niet uit!' Kreunt ze. Ik schud lachend mijn hoofd. 'Sorry, ik vind het zo schattig!' 'Ik mocht nooit anders.' Treurt ze. 'Je mag wel een van mij hebben. Ik heb er heel veel. Wat voor kleur heb je altijd al gewild?' 'Echt waar?! Rood, officieel.' Ik haal een donkerrode bh uit mijn kast. 'Dit?' Ze pakt het aan en kijkt er even naar. 'Perfect.' Ze draait zich om en doet hem aan. 'Dit hoort er bij.' Ik geef haar een string in dezelfde kleur. 'Dit heb ik nog nooit aangehad.' 'Voor alles is een eerste keer.' Lach ik. Weer draait ze zich om en verwisseld ze haar ondergoed. Ik fluit als ze zich omdraait. 'You look sexy.' 'Mag ik dit echt aan?' 'Ja, tuurlijk. Dat is belangrijk, dat je je mooi voelt. Toch?' 'Als jij het zegt!' Ze lacht naar me en trekt de rest van de kleding aan. 'Staat echt prachtig.' Ze borstelt haar haren en leent wat van mijn make-up. Inmiddels is Samuel klaar en als we beneden komen zit hij aan de keuken tafel te wachten. 'Holy shit Lauren! Je ziet er echt mooi uit.' Ze glimlacht. 'Dankje.'

'Zal ik jullie even brengen?' Vraagt mijn vader. 'Ja graag.' Antwoord ik. We pakken onze tassen en jassen en lopen naar de voordeur. 'Veel plezier!' Roept mijn moeder nog. 'Pas goed op Lauren.'