She's unforgettable

Hoofdstuk 158

Giorgina POV:

Samen slenteren we door het zand, een zachte wind waait door mijn haren. 'Hoe voel je je?' Vraag ik na een tijdje. 'Alsof ik gefaald heb. Sinds het moment dat de kindjes groeiden in haar buik had ik al het gevoel dat ik ze moest beschermen, ze zijn nog niet eens geboren of ik verkloot het al.' 'Remco, het niet jouw schuld.' 'Ik riep haar nog. Ze draaide zich om, om naar me te lachen, zo lief en ondeugend als ze altijd naar me lacht.' 'Die bestuurder moest remmen voor haar. Daar kon jij niks aan doen.' 'Ze heeft me nog de beste blowjob ooit gegeven.' Mompelt hij. Ondanks het trieste moment schiet ik in de lach. 'Bedankt voor dat detail.'

'Die klootzak is gewoon doorgereden, hij heeft de dood van mijn twee kinderen op z'n geweten.' 'Het is niet eerlijk hé.' Hij schudt zijn hoofd. We gaan zitten en staren over het water. 'Hoe moet ik Amber helpen?' 'Gewoon, zoals je denkt dat je dat moet doen. Hey, het komt echt goed hoor. Je krijgt ze er niet mee terug, maar er komen nog duizenden momenten waarop Amber weer zwanger kan raken.' 'Zo, je kent ons wel goed.' Reageert hij. Beide moeten we lachen. Ik sla mijn arm om hem heen. 'Ik ken jullie ook goed genoeg om te weten dat jullie hier wel doorheen komen.' 'Ik weet serieus niet wat ik zonder jou zou moeten, als die kanker het van jou had gewonnen en je er niet meer was, dan was ik er achter aan gegaan.' 'Idioot, echt niet. Je hebt zoveel moois om voor te leven.' 'Ik heb m'n broer nodig.' Zucht hij. 'Je hebt mij toch?' Vraag ik enigszins teleurgesteld. 'Tuurlijk, sorry. Ik hou van je kleintje.' 'Ik ook van jou. Voel je je al iets beter?' Hij knikt. 'Ja, toch goed om naar huis te gaan. Ik hoop dat Amber niet depressief wordt.' 'Ze zal erg verdrietig zijn, ze wil zo graag een gezinnetje.' Zeg ik dan. 'Ik zag het al helemaal voor me, Amber en ik samen met de kindjes op vakantie naar Thailand, ik wou ze de hele wereld laten zien zoals papa en mama bij ons deden, ik wou ze laten zien dat je je familie moet koesteren en dat je dankbaar moet zijn voor wat je hebt.' 'Je tijd komt nog, dat weet ik en dat weet jij ook.' 'Dat is inderdaad zo.' 'Maar ik zou het niet overhaasten nu.' Zeg ik subtiel. 'Als je snapt wat ik bedoel. Ze zal vast tijd nodig hebben om dit te verwerken.' 'Nee, natuurlijk.'

'Zullen we weer naar de auto lopen? Ik heb honger.' Vraag ik dan. We staan op en ik klop het zand van me af. 'Ik vraag pap of hij pizza's besteld.' Remco pakt zijn telefoon en stuurt papa een bericht. 'Trouwens, wat deed Lauren in het ziekenhuis?' Vraag ik als we weer op de parkeerplaats zijn. 'Ja, ze was met Bas. Een studiemaat van me. Ze heeft hem vrijdagnacht ontmoet.' Ik start de auto en rijd richting huis. 'Hij?! Hij zat al de hele avond naar haar te kijken! Ken jij hem?' 'Ja, hij zit bij me in de klas. Toffe gast, dat wel. Lauren is met hem mee gegaan uit de Jimmy.' Ik kijk hem aan. 'Nee, ze hebben geen seks gehad. Daar was ik ook al bang voor, maar ze heeft in de kamer van zijn huisgenoot geslapen. Daarbij is Bas de laatste persoon die aan one night stands doet. Ik denk dat het best een goede jongen voor Lau is. Maar hij is wel wat ouder.' 'Hoe oud is hij?' '23.' 'Hmm, ik ga haar ondervragen als we thuis zijn.' De rest van de rit naar huis neuriën we mee met de cd van The Script en hoop ik vooral dat het snel goed zal gaan met Amber en Remco.

Lauren POV:

Als ik uit de douche kom smeer ik mezelf in met bodylotion en borstel in mijn haar uit. Ik trek mijn badjas aan en ga op mijn bed zitten. Ik besluit Bas op te bellen, ik heb hem ontzettend lullig achter gelaten. 'Met Bas.' 'Hey Bas, met Lauren.' 'Oh hey Lauren, ik hoopte al dat je me zou bellen.' Ik glimlach. 'Ja, het spijt me echt ontzettend erg dat ik zo weg ging.' 'Je zal vast een goede reden hebben.' 'Wil je anders langskomen? Dan kan ik het uitleggen, en kunnen we een filmpje kijken, als je dat leuk vindt.' 'Ja, lijkt me gezellig. Ik kleed me even om en dan kom ik, ik ben er om 9 uur denk ik.' 'Is goed, ik stuur het adres wel even via WhatsApp.' 'Graag, tot straks.' 'Tot straks.' Met een glimlach hang ik op.

Wat een lieve jongen.

Ik trek een string en een calvin klein top aan. Ik besluit om me niet uit te sloven qua kleding en ga voor mijn grijze Nike fleeche trainingsbroek en een zwarte trui die iets te groot is. Ik laat mijn haar zo opdrogen en smeer alleen wat crème op mijn gezicht. Ik ruim mijn vieze kleding op en ga naar beneden. Giorgina en Remco zijn ook weer thuis en zitten in de keuken een pizza te eten. Ik pak een stuk en ga naast ze zitten. 'Gaat het?' Vraag ik Remco. 'Jawel, lief dat je het vraagt. En bedankt dat je bij me bleef.' Ik glimlach. 'Dat is geen probleem.'

Als de bel gaat veer ik op. 'Dat is voor mij!' Ik loop naar de voordeur en doe hem open. Bas staat in de deuropening. Hij dacht waarschijnlijk het zelfde als ik. Hij heeft een donkerblauwe trainingsbroek aan en een wit t-shirt. 'Hey! Kom binnen.' Hij gaat naar binnen en ik doe de deur dicht. 'We zijn goed op elkaar afgestemd.' Zegt hij lachend en hij wijst op mijn broek. 'Ja, sorry, ik had niet zo'n zin om me nog helemaal mooi aan te kleden en op te maken.' 'Zo ben je ook mooi.' Zegt hij lief. Ik glimlach en krijg een warm gevoel in mijn buik.

'Kom verder.' Hij loopt achter me aan naar de woonkamer. Mijn ouders kijken even op. 'Mam, pap, dit is Bas. Een vriend van me.' M'n ouders staan op en geven hem een hand. 'Welkom bij ons, doe alsof je thuis bent.' Zegt mijn vader. 'Bedankt.' Reageert hij beleefd. 'Wil je iets drinken?' Hij knikt en volgt me naar de keuken. 'Hé gozer!' Zegt Remco als hij Bas ziet. Giorgina geeft hem een hand. 'Ik ben Giorgina, zusje.' 'Ik heb je gezien vrijdag, ik ben Bas.' Ze glimlacht en gaat weer zitten. 'Zullen we naar boven gaan?' Vraag ik Bas. Hij knikt. Ik pak de glazen en loop voor hem uit naar mijn slaapkamer. Ik doe het licht aan en sluit de gordijnen. 'Wauw, wat een grote slaapkamer heb je.' Bas kijkt verwonderd om zich heen. 'Dit is bijna mijn hele huis.' Ik moet lachen. Hij gaat op de bank in mijn kamer zitten en ik ga naast hem zitten. 'Waarom moest je nou ineens weg vandaag?' 'Nou, ik hoorde mijn broer. Blijkbaar is Amber, de vriendin van Remco, vandaag aangereden en daarbij zijn hun kindjes in Amber haar buik overleden.' 'Echt waar? Wat vreselijk, dat wist ik niet, ik had hem moeten condoleren.' Reageert hij geschrokken. Ik wuif het weg. 'Het geeft niet, hij heeft het er best moeilijk mee en Giorgina heeft er net voor gezorgd dat hij zich weer iets beter voelt.' 'Echt ontzettend naar. Was het een geplande zwangerschap?' Vraagt hij dan. 'Ik weet het niet precies, volgensmij deden ze het niet met het doel dat ze een kind wouden, maar als het zou gebeuren hadden ze daar vrede mee.' Hij knikt langzaam. 'Wel jong, vind ik.' 'Ja, daar ben ik het mee eens.' 'Dan hebben we weer wat gemeen.' Hij lacht naar me en ik moet de dwang om hem te zoenen onderdrukken.

'Filmpje kijken dan maar?'