She's unforgettable

Hoofdstuk 116

Remco POV:

Wat denkt ze wel niet. Een kind.

Een eigen kind.

Want dat is zo geweldig. Belachelijk.

De deur gaat met een zwaai open, ik besluit om niet op te kijken. 'WIE DENK JE WEL NIET DAT JE BENT HÉ, DAT JE ZOMAAR TEGEN ME TEKEER GAAT!' Ik kijk op. Amber kijkt me boos aan. 'Wat doe jij nu dan?' Antwoord ik kalm. Ze gaat tegenover het bed staan en slaat haar armen over elkaar. 'Ik had iets meer respect van je verwacht!' 'En ik had iets meer verstand van jou verwacht.' Ik kijk haar aan. 'Wat heeft dit met verstand te maken?! Ik wil gewoon graag een kind, al een hele tijd. En het is toch leuk als Beaudine hier is, waarom zouden we niet zelf een kind nemen?' 'Beaudine is mijn zusje Amber. En als je dat kind zo graag wil, had je misschien bij Daan moeten blijven.' Snauw ik. Haar ogen worden groot. 'THAT'S IT!' Gilt ze. Ze stampt de slaapkamer uit en trekt de deur met een klap achter zich dicht. Ik haal mijn handen door mijn haar en zucht overdreven. 'Amber!' Roep ik. Ik sta op en loop de kamer in. Ze staat in haar joggingspak in de keuken, met haar sneakers aan en haar jas en haar tas in haar handen. 'Am.' Ik steek mijn hand uit. Ze draait zich om en slaat hem agressief weg. Haar wangen zijn vochtig van de tranen. 'Wat ga je doen?' Zeg ik. 'Naar Noor. Ik wens je succes met je zusje. Dag Remco.' Met deze woorden verlaat ze me en stampt ze de kamer uit. Als ik uit het raam kijk zie ik hoe ze op haar fiets weg gaat. Ik sla met mijn vuist tegen de muur.

Nooit kan iets goed gaan.

'Godverdomme!' Ik pak mijn telefoon en toets haar nummer in. Driftig loop ik rondjes door de keuken. Voicemail. En nog keer bellen. Voicemail. En nog een keer. Voicemail. Ik smijt mijn telefoon in de hoek van het aanrecht en pak een glas water. Ik kijk op de klok en zie dat het al 11 uur is. Er kan van alles met haar gebeuren. Ik rol met mijn ogen als ik Beaudine haar gehuil hoor. Ik doe het licht in haar kamertje aan en pak mijn zusje uit bed. Ze klemt zich aan me vast. Ik besluit haar mee te nemen naar bed. Ik ga leggen, leun tegen de rugleuning en leg Beaudine op mijn borst. Ik ga naar Whatsapp en zoek het gesprek met Giorgina op. Ze is online, razendsnel typ ik een berichtje.

"Doe me een plezier en stuur me Noor haar nummer. Nu."

Ik aai over mijn zusje haar rug en wacht op een reactie.

"What's up Rem? Maar ik stuur je het contact even. Hoe is het met mijn zusje?"

Het nummer van Noor volgt en ik zet het kn mijn telefoon. Dan stuur ik haar een berichtje.

"Hey Noor, Remco hier. Zou je me een plezier willen doen en me laten weten of Amber veilig bij je is aangekomen? Meer vraag ik niet van je."

En nu maar duimen dat ze reageert. Ik ga terug naar het gesprek met Giorgina en stuur haar een foto van Beaudine en mezelf.

"Mijn geliefden! Mis jullie allebei heel erg, morgen ga ik weer naar huis. Chemo is goed gegaan."

Ik zucht opgelucht.

"Goed zo meissie. Ik ben trots op je hé. Ik zie je snel weer, ik kom morgen ook even thuis. Ruzie met Am, beau en ik gaan nu slapen. Spreek je, dikke kus"

Beaudine maakt zachte geluidjes en ik grinnik. 'Aapje.' Ik geef haar een kusje en pak mijn telefoon weer. Een berichtje van Noor.

"Veilig. Xx"

Goed, kort maar krachtig. Ik leg mijn telefoon weg en stop Beaudine weer in haar bed. 'Welterusten moppie.' Vervolgens ga ik zelf in bed liggen en rol naar Amber haar kant. Ik ruik aan haar kussen en neem haar geur in me op. Urenlang blijf ik nog piekeren, en hopen dat mijn meisje snel terug komt.

Amber POV:

'Zak.' Vloek ik snikkend als ik op de fiets stap. Ik trap snel door de donkere straten van Amsterdam. Na 10 minuten kom ik buiten adem bij Noor haar appartement aan. Ik smijt mijn fiets tegen een boom, zet hem op slot en druk op de bel. 'Ja?' Hoor ik Noor slaperig door de intercom zeggen. 'Ik ben het, doe open alsjeblieft.' Snik ik. 'Oh tuurlijk popje.' De deur gaat open en ik stap de lift in naar boven. Als ik in de spiegel kijk veeg ik snel mijn wangen droog en haal ik een hand door mijn haar. Ik wil de deur naar Noor haar huis opendoen maar ze is me voor. De deur gaat met een zwaai open. 'Meisje toch!' Roept ze als ze me naar binnen trekt. Ik doe de deur dicht en val huilend in haar armen. 'Oh wat is er gebeurd! Ammie?' Ze schuift een stoel voor me naar achteren en pakt mijn jas en tas. Daarna zet ze een glas sap voor mijn neus. Dan gaat ze naast me zitten en wrijft over mijn rug. 'Sssshhhh.' Ik haal mijn neus op. 'Ik heb ruzie met Remco.' 'Waarom lieverd?' 'Ik wil zo graag een babytje Noor. En ik dacht, dat ik dat ook tegen Remco zou kunnen zeggen dus dat deed ik en hij ging helemaal door het lint. Hij schreeuwde en sloeg met de deur en later zei hij dat als ik een kind wou ik maar bij Daan had moeten blijven.' Vertel ik, en ik neem een paar slokken. 'Hell no! Die meen je niet? Heftig Amber.' Zegt Noor geschrokken. 'Maar ik weet vast dat hij het niet zo bedoeld, denk je dat echt?' 'Geen idee, maar hij zegt het wel. Het doet me gewoon pijn.' Noor haar telefoon trilt op de tafel. Ze pakt hem op. 'Het is Remco. Of je veilig hier aan bent gekomen.' Ik vloek binnensmonds. 'Zeg maar van wel.' Ze reageert en legt haar telefoon weer weg. 'Hij geeft dus wel om je Amber. Ik denk dat hij gewoon geschrokken is, dat het toch niet het juiste moment was om het te zeggen. Wat waren jullie aan het doen?' Mijn wangen worden rood en Noor begint te lachen. 'Dikke boef! Ik denk gewoon dat je timing niet goed was. Maar dit komt echt wel goed, als je hem maar duidelijk maakt dat hij niet zulke dingen over Daan kan zeggen.' Ik knik en drink mijn drinken op. Glimlachend kijk ik opzij. 'Bedankt dat je zo'n goede vriendin bent.' Zeg ik met een glimlach. Ze slaat haar arm om mijn nek en trekt me tegen haar aan. 'Altijd Ammie.' Ze drukt een kus op mijn haren. 'Mag ik hier blijven?' Vraag ik. 'Ik hoopte er al op!' Zegt Noor lachend. 'Kom, we gaan een filmpje kijken en wijn drinken en lekkere dingen eten.' 'Sounds like a plan.' Lach ik. Ik doe mijn schoenen uit en ga op de bank zitten. Noor zet de tv aan en legt een kleedje over me heen. Vervolgens overhandigt ze me een glas wijn en zet ze chips op tafel. Ze gaat naast me zitten en klikt Netflix aan. 'Ongeplande girlsnight is de beste girlsnight.'