Love makes blind.

Lina

" Het kon uit de hand lopen we hebben je wond zo snel mogelijk gehecht. " zegt tie ik knik en bedank hem loop de ziekenhuis uit..

Als ik mijn auto instap rij ik meteen naar huis , ik doe de deur open ik heb Lidiya ook meteen naar Soumaya gebracht voordat ik naar het ziekenhuis ging , ik wil naar de slaapkamer lopen als ik geluidjes hoor ik open onze slaapkamer deur en zie Jaouad staan.

Ik kijk hem geschrokken aan rn steek mijn hand uit " Kom niet dichterbij. "
Fluister ik bang dat als hij dichterbij komt dat tie mij meer pijn gaat doen.
Zijn blik bezorg mij al pijn laat staan zijn vuisten..

Hij komt dichterbij , als hij voor me staat laat hij zijn hand glijden over mijn wond ik kreun van de pijn en doe een stap naar achteren.

" Heb ik dat gedaan. " fluisterd hij geschrokken " Ga alsjeblieft weg. " fluister ik trug hij schud met zijn hoofd " Nooit , het spijt me. " zegt hij bezorgd ik voel dat zijn handen trillen.

" Ik krijg al pijn als ik je zie huilen Lina laat staan als ik je zelf pijn doe. " zegt hij met schore stem.

Ik schud hevig met mijn hoofd " Je wilt me verleiden zodat ik je vergeef. " zeg ik huilend.

" Echt niet. " zegt hij terwijl hij op het bed gaat zitten met zijn handen voor zijn gezicht " Ik wou nooit dat het zo ver kwam , ik wou je niet duwen. "

Ik kijk hem huilend aan " Jij bent psychische. " schreeuw ik hard & Schor.

Hij kijkt op en zie een traan langs zijn wang rollen " Huil niet. " zegt hij schor.

" Wat kan jou dat schelen , eerst vermoord je me bijna dan kom je huilend om vergevenis vragen. " zeg ik.

" Waar zijn de kinderen? " vraagt hij bang dat ze hem kunnen horen.

" Hoef jij niet te weten , wil je ze ook op een glaze tafel duwen? " vraag ik hem.

" Zeg dat nog een keer. " zegt hij

" Wat dan? Gooi je me dit keer uit het raam? " vraag ik hem " Kom niet aan mijn kinderen. " zeg ik en loop de slaapkamer uit hij pakt me bij mn arm vast " het zijn ook mijn kinderen , zonder mij had je die kinderen nooit gehad. " zegt hij ik trek me los en kijk hem dit keer aan.

" Die?? Die?? Het zijn geen meubelen."

Zeg ik en loop de trappen af en laat hem daar alleen staan , als ik mijn auto instap zie ik hem uit het raam kijken.
Als ik de straat uitscheur steek ik mn middelvinger nog op uit het raam.

" Kom hier schat. " fluisterd Soumaya die me in een omhelzing trekt.

" Het spijt me zo Soum. " huil ik uit ze aait me over mijn hoofd heen.
" Wees maar niet bang jullie zijn veilig bij mij. " zeg ze " Kan je mo bellen en vragen of tie kan komen? " vraag ik haar huilend terwijl ik me uit haar armen trek ze knikt en staat op.

Na een tijdtje gaat de bel en hoor ik mo's stem in de gang ik ren zowat zijn kan op en knuffel hem stevig mo is net een broer voor me!

" Ssht stil maar. " sust hij me rustig ik stop al met huilen en vertel hem alles van A tot Z " Komt goed. " zegt tie terwijl hij naar mn wond kijkt.

" Ziet er erg uit. " zegt tie ik knik en kreun van de pijn.

" Mohiem ik ga saff? " zegt hij ik knik weer hij loopt de deur uit en ik blijf op de zelfde plek zitten en kijk voor me uit
" Je bent fucking blind , kijk wat hij je aan doet en je vergeeft het hem elke keer elke keer het zelfde. "

Ik knik " Dat is omdat ik van hem hou & hij van mij hij geeft maar niet op. " fluister ik schor ze knikt nu begrijpend.

Nadat ik klaar ben met huilen zeg ik tegen Soum dag ik buiten ga wandelen.
Ik neem Lidiya mee die ik in een kinderwagen stop zo loop ik met haar in de donker door de straten.

" Psst. " hoor ik paar keer achter me ik draai me om & zie..

Als jullie echt fans zijn van dit verhaal weten jullie allemaal wie hem heeft neergeschoten & Wie ze nu ziet..
Kom op gun me meer likes , volgers & Commentsssss