'Het verhaal dat ik je zo ga vertellen Sasha, zal luguber zijn, wees daar op voorbereid,' zeg ik terwijl ik de twee koppen thee neerzet. Ze knikt en komt naast me op de bank zitten. Afwachtend kijkt ze me aan. Dat ik het nu toch echt aan haar moet vertellen, doet me pijn. Zij hoeft niet met mijn problemen opgescheept te zijn! Ik zucht en sluit mijn ogen even om tot rust te komen. Ik voel een arm op mijn rug en kijk langzaam op.
'Kom op mam, ik weet dat je het kan,' zegt Sasha en kijkt me bemoedigend aan. Ik knik en glimlach. Een tijdje staar ik naar de stoom die van de thee afkomt, in die tijd kon ik dat niet, normaal drinken. Ik had niets toen, totdat ze me vonden en ze het middel hadden gemaakt. De wereld was kapot en iedereen was zwaar getraumatiseerd. Het lijkt alsof ik gister nog daar buiten liep, zoekend naar mensen. Maar eigenlijk was het een paar jaar geleden. Sasha is nu dertien jaar oud, gaat binnenkort naar de middelbare school.
Ik zucht en schud mijn hoofd. Fluisterend begin ik: 'Het begon allemaal toen het nieuws kwam. Het was dus zo dat geïnfecteerde mensen, die monsters werden. Het waren eigenlijk dode mensen, maar alleen hun brein werkte nog. Ze vermoorde mensen en als je werd gebeten werd je ook geïnfecteerd. Ik had geluk, ik ben hier nog. Maar, iedereen die ik kende ging dood. Dat denk ik tenminste, want het netwerk lag er uit dus bellen om te vragen of iemand dood was, kon niet-'
Het begon als iets kleins, maar het zou de mens uit kunnen roeien.
WAT VINDEN JULLIE :D
YOU ARE READING
Zielloos
General Fiction~heftigheid hieronder (het hele boek trouwens)~ 'Mam?' Het kind zijn haar zat door de war, luizen overal en het gras van het spelen vanmorgen was ook te zien. Hij leek amper vijf jaar oud. Zijn grote ogen, glimmend door de volle maan en heldere luch...
