Zielloos

47

Met lichte tegenzin zette ik de fles wijn tegen mijn mond aan tot ik lucht nodig had. Hoestend haalde ik adem en merkte dat de hele wereld om me heen draaide. Kort schudde ik mijn hoofd en keek daarna Jordan boos aan. Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en kort daarna barstte hij in lachen uit. Een glimlach ontstond en ook ik kon het niet laten te lachen.

'Shit man,' zei ik en liet een harde boer, 'we moeten de baby niet vergeten.' Hij werd ineens stil en knikte serieus. Toch pakte hij de fles uit mijn handen en dronk de rest op.

Laat hem maar, dacht ik, hij verdiend dit en ik niet. Mijn hoofd schuddend ging ik op de bank liggen. Voor het eerst sinds tijden voelde ik weer dat fantastische gevoel als al je spieren ontspannen.

Ik zag hoe Jordan wankelend opstond en een aansteker uit zijn broekzak trok. Hij maakte een klein vlammetje en hield dit bij het droge hout dat in de open haard lag. Ik sloot mijn ogen en wachtte totdat het vuur mijn gezicht zou verwarmen. De warmte voelde bijna goddelijk aan en een opnieuw ontstond er een glimlach.

'Even boven kijken voor dekens.' Fluisterde Jordan in mijn oor en kuste voorzichtig op mijn slaap. Daarna hoorde ik hem weglopen en viel in slaap.

'Lisa, wordt wakker,' hoorde ik iemand in mijn oor fluisteren. Vermoeid opende ik mijn ogen en zag een opgewonden Jordan voor me zitten. Opeens drong de geur van gebakken brood mijn neus binnen en ik veerde overeind. Jordan glunderde en haalde trots een dik stokbrood van achter zijn rug vandaan. Daarna duwde hij de helft er van in mijn hand en liep naar de keuken toe. Mijn mond viel open. Dit was onmogelijk. Hoe had hij het voor elkaar gekregen om brood te bakken?

'Geheimen van de kok,' zei hij zacht en zette een bakje kruidenboter op het salontafeltje neer. Naast het bakje legde hij een mes en ging daarna tevreden naast mij op de bank zitten. 'Er zijn geen ouders,' vervolgde hij zacht, 'dus smeer er zo veel op als je wilt.'

Ik knikte en rukte het plastic er van af. Daarna stak ik het mes diep in de groene lekkernij en deed dit daarna op mijn stokbrood. Daarna vouwde ik mijn stokbrood dicht en nam voorzichtig een hap. Er leek een bom van smaak te ontploffen in mijn mond. Mijn ogen werden groot en genietend staarde ik in het vuur. Dit was zo lekker. Na maanden van alleen maar vlees eindelijk iets van groente te eten, was heerlijk. Ik sloot mijn ogen om nog meer de genieten van elke hap.

'Kunnen we hier niet gewoon voor altijd blijven?' zei ik met volle mond nadat ik ruim de helft van het brood ophad. Ik zat al aardig vol, toch bleef ik door eten. Tot mijn verbazing schudde Jordan zijn hoofd.

'Beter eten we de komende, ik denk, twee weken zoveel als we kunnen om heel wat aan te komen. Daarna gaan we verder naar het noorden en zoeken we een groot kamp op waar mensen ons eens eindelijk echt met open armen ontvangen. En dan, dan moeten we hopen dat een of andere gekke wetenschapper iets heeft gevonden om die verdomde zombies te vernietigen. Het boeit mij niet of ze ze allemaal afslachten door een of ander gif, als ze maar weg zijn en wijzelf ook niet in die monsters meer kunnen veranderen.'

Zijn humeur was in één klap omgeslagen. Hij was het echt zat. Natuurlijk was het logisch dat we hier niet zo lang met zijn tweetjes konden blijven. Hordes komen nu eenmaal overal voor en dan heb je ook nog gestoorde mensen die je vermoorden en dan daarna al je spullen eigenden.

Ik knikte en glimlachte. Snel veegde ik alle kruimels van mijn kleding en gezicht af en zei dankbaar: 'Bedankt voor deze heerlijke maaltijd, maar je hebt zeker gelijk. Ook de baby zou hier niet geboren kunnen worden natuurlijk, dat duurt echt niet lang meer.'

Er ontstond een mager glimlachje op zijn gezicht en hij stond op. Ik liep hem achterna de keuken in en zag tot mijn verbazing tientallen potten soep en ander ingeblikt eten staan. We hadden toch niet zó veel?

'Ik was vroeg wakker.' Zei Jordan alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ik knikte maar en pakte een pot Chinese tomatensoep op. Ik bracht mijn neus naar de bovenkant toe en snoof, een vage geur drong mijn neus binnen en genietend sloot ik mijn ogen. Opnieuw kreeg ik honger, hoe vol mijn maag ook zat.

'Vanmiddag soep?' opperde ik en keek Jordan uitdagend aan, hij knikte. 'We worden nog lui zo.' Tegelijk barsten we in lachen uit.

DE 75 A4TJES GEHAALD OP WORD (lettertype 11) I'M SO PROUD JEEH ;D ik denk dat er vandaag en anders heel snel een nieuw hoofdstukje komt omdat ik best veel inspiratie heb ;D

sorry voor lang geen nieuw hoofdstuk, beetje druk met nieuwjaar en kerst en zo. GELUKKIG NIEUWJAAR DUS <3