♥7♥

66 8 1
                                    


POV Jordy

'Nee man, dat kun je niet maken!' schreeuwde ik en sloeg hem in zijn gezicht. Hij deinsde achteruit en kwam zo met zijn rug tegen de muur aan. Ik zette mijn handen om zijn keel en kneep samen. Hij moest dood! Hij wilde me verraden! Dan was ik weer iemand kwijt of zouden er weer doden vallen. Het was toen nog wel zo leuk geweest.

'Laat hem los, Jordy!' hoorde ik een bekende stem zeggen, dus ik liet de jongen meteen weer vallen. Hij glipte weg en vloekend keek ik mijn vader aan. Ik zei: 'Je hebt hem laten ontsnappen, pap.'

'Hier komen,' siste hij en pakte me ruw bij mijn arm vast. Hij was boos, dat kon er ook nog wel bij. Zuchtend liep ik maar zo goed mogelijk mee, ik had echt geen zin om te vechten.

'Ik moet met je praten,' zei hij, 'het gaat over het leger. Ik weet dat je pas over twee maanden achttien bent, maar toch wil ik dat je je gaat aanmelden. Ze hebben je nodig, jongen.' Ik slikte, het leger? Wat moet ik daar? Niet-begrijpend keek ik hem aan. Hij vervolgde: 'Ze willen die zombie-dingen uitschakelen, jij kunt helpen. Misschien krijg je zelfs wel eer. Morgen vertrekken we. Pak maar wat spullen van je in.'

Ik knikte en liep de trap op, dat joch kon wel wachten. Ik moest nog een hoop doen voor morgen dan. Snel begon ik wat kleding en andere belangrijke spullen in een koffer te proppen. Het was logisch dat ze zouden zeggen: 'sorry maar dit en dit en dat mag echt niet mee!' Het boeide me eigenlijk ook niet. Ik ritste mijn koffer dicht en griste mijn telefoon van mijn bureau af. Snel toetste ik zijn nummer in.

'Hi Jordy.' Klonk het aan de andere kant van de lijn. Ik glimlachte, normaal nam hij rond deze tijd namelijk nooit op. Ik zei: 'Ik zal maar meteen beginnen: ik moet van pap het leger in.'

Hij barstte in lachen uit en ik hoorde hoe hij zijn telefoon op de grond neerviel. Er werd opgehangen en snel toetste ik het nummer weer opnieuw in.

'Ik ben serieus, er is zo'n oproep gedaan.' Zei ik en meteen werd het stil. Zacht zei hij: 'Ik ga je missen man, maar ik neem alles wel over als je terug bent. Gooi de sleutels maar door de brievenbus.' En hij hing op.

Na een heel aantal minuten nagedacht te hebben of ik het haar echt wel moest vertellen, toetste ik haar nummer in. Waarschijnlijk zou ze heel boos worden. Ik kende haar nog maar amper en misschien had ze zelfs wel een vriendje.

'Hi Jordy,' zei ze, 'ik kan maar kort praten, zeg snel wat er is.' Ik slikte en zie maar meteen: 'We hebben seks gehad.'

Het werd stil, te stil. Ik hoorde hoe ze ging zitten en hoe ze haar telefoon neerlegde. Het snikken begon en uiteindelijk begon ze te huilen. Ik zei: 'Sorry, ik-'

'Klootzak!' schreeuwde ze en hing op. Nu wist ze in ieder geval dat ze zeer waarschijnlijk zwanger van me was. Ik liet me opzij op bed zakken en begon naar mijn plafond te staren. Nu wilde ze me natuurlijk nooit meer zien. Ik had het ook nooit zo mogen zeggen.

POV Lisa

Ik barstte in huilen uit en drukte hem weg. Hoe durfde hij? Waarom had ik me niks herinnerd? Hoe moest ik dit aan mam vertellen? Evelyn was weer wakker geworden en kwam naast me zitten. Ze wilde net haar arm om me heen slaan, toen ik opsprong en mijn telefoon door de ruimte gooide. Ik pakte alles op wat ik maar kon vinden en gooide het richting de deur. Evelyn begon ook te schreeuwen en uiteindelijk begon ze me te omhelzen. Op de een of andere manier maakte dit me rustig en ging ik samen met haar op de grond zitten. Ze begon over mijn rug te wrijven en me strakker te omhelzen. Ik glimlachte waterig en bedankte haar maar.

'Geen dank, vertel wat hij of zij zei.' Zei ze. Ik snoof en snoot mijn neus in een zakdoekje. Hoe moest ik dit nu weer zeggen. Ik zei maar: 'Iemand die iemand kende was gebeten.'

Evelyn zuchtte wreef even over mijn hoofd heen. Opeens zei ze: 'Lisa, wordt je mishandelt?'

Tranen kwamen in mijn ogen toen ik haar aankeek. Waarom moest dit gesprek nu plaatsvinden? Ik koos ervoor om toch maar weer te liegen, dus ik schudde mijn hoofd en ging weer op bed liggen. Jordy hoefde ik in elk geval nooit meer te zien.


één woord minder dan het vorige hoofdstuk, lol. Sorry voor die randomheid XD


ZielloosWhere stories live. Discover now