'Man,' zegt Sasha, 'ik ben blij dat ik dat niet allemaal meegemaakt heb! Ik zou zeker dood zijn, of zelfmoord plegen of zoiets!'
'Jij bent dertien, ik was vijftien toen.' Zeg ik drink het laatste beetje van mij thee op. Ze is nog zo jong, te jong. Misschien is het slim als ik toch maar stop? Nee, ze moet dit wetend. Tijdens dat alles waren er zo veel baby's en kleine kinderen die alles zagen. Waarschijnlijk waren er veel gedood door hun ouders, omdat die al wisten dat ze dood zouden gaan.
'Bij het dorp was er ook een meisje, ik denk dat jij haar wel aardig zou vinden' zeg ik en glimlach, 'ze kon heel mooi tekenen.' Sasha glimlach en staart dromerig voor zich uit.
Ik sta op en pak de twee glazen op en breng ze naar de keuken toe. In de keuken doe ik ze in de vaatwasser en zet de vaatwasser aan. Een vaatwasser hebben we pas sinds twee jaar hier, het duurde gewoon heel lang voordat ze genoeg elektriciteit en schoon water hadden daarvoor.
Een klein uurtje later loop ik met soepkommen de kamer weer binnen. Sasha is in slaapgevallen, maar schrikt op als ik haar naam zeg. Ze snelt naar de tafel toe en schuift snel aan. Ik wist gewoon al dat ze tomatensoep lekker vond, net als ik. Wat had ik vaak soep gegeten, toen.
Tegen mijn soep blazend, zeg ik: 'Als we zo klaar zijn met eten, vertel ik verder.'
'Waarom niet nu? We moeten toch wachten tot het afgekoeld is!' zegt ze en kijk me vragend aan. Blijkbaar begrijpt ze nog niet helemaal hoe moeilijk het voor mij is om dit zo te vertellen. Toch knik ik. Ik ga nog maar even verder met blazen en begin dan maar. Aandachtig kijkt Sophie me aan, terwijl ze zo stil mogelijk luistert naar mijn levensverhaal.
jeeh! ik denk dat ik gewoon verder ga tellen met hoofdstuk 17 en zo, das makkelijker :)
JE LEEST
Zielloos
General Fiction~heftigheid hieronder (het hele boek trouwens)~ 'Mam?' Het kind zijn haar zat door de war, luizen overal en het gras van het spelen vanmorgen was ook te zien. Hij leek amper vijf jaar oud. Zijn grote ogen, glimmend door de volle maan en heldere luch...
