Zielloos

♥5♥

Een schel geluid liet me recht overeind komen en me handen op mijn oren drukken. Kreunend ging ik op de rand van mijn bed zitten terwijl ik mijn ogen uitwreef. Langzaam stond ik op en liep richting het rode licht van mijn wekker toe. Het was drie uur 's nachts. Zacht vloekend trok ik mijn vest over mijn hoofd heen aan en liep mijn kamer uit. Waarschijnlijk zag ik er niet uit, maar dat boeide even niets. Ik liep het gangpad binnen en op dat moment kwam weer hetzelfde geluid, ik zei: 'Ik heb je gehoord hoor, ik kom er al aan!'

Ik maakte de deur open en een vermoeide Evelyn en haar moeder staarde me bang aan. Ik wees dat ze in de woonkamer mochten gaan zitten en deed de deur maar weer op slot. Ik liep naar de keuken toe en drukte op het knopje van de theepot. Ikzelf had ook wel zin in thee. Na ongeveer 'n minuutje gewacht te hebben, liep ik me twee kopjes in mijn handen naar de woonkamer toe. Ik zette de kopjes neer en liep weer terug voor mijn eigen kopje. Toen ik de koektrommel in zicht kreeg, pakte ik die ook op en liep weer met volle handen terug, onderweg nog het licht aanzettend.

'Hoe was de reis?' vroeg ik, nadat ik één koekje op had gegeten en al wat slokken van mijn thee had genomen. Droevig staarde Evelyn en haar moeder voor hun uit. Ik zuchtte en nam nog maar een slokje van mijn thee. Uiteindelijk zei de moeder: 'Het was druk op de weg, vandaar dat we er twee uur langer over deden dan we wilde. Er waren meer mensen die wilden vluchten naar familie in Nederland en niet naar een kamp wilde.'

Ik zuchtte diep en zette mijn kopje neer. Voorzichtig pakte ik Evelyn haar hand op en kneep er in. Zacht zei ik: 'Ze zullen je vader vinden, dat beloof ik.' Maar blijkbaar was ik niet voorzichtig genoeg geweest. Want ze sprong op en schreeuwde: 'Waarschijnlijk is hij ook al zo'n monster geworden, of is hij gewoon dood. We hebben schoten gehoord, Lisa!'

Bang schoof ik wat verder weg op de bank. Schoten? Dus ze begonnen gewoon in het wild rond te schieten. Nadenkend hierover hoorde ik niet dat er iemand de trap af kwam gelopen. Het waren mam en pap, die niet erg blij waren over het geluid dat wij maakte beneden. Chagrijnige hoofden verschenen en Evelyn ging meteen weer zitten. Ik keek op en mijn wangen kleurde meteen rood. Natuurlijk was ik helemaal vergeten om toestemming te vragen aan hun. Ik stond op en fluisterde: 'Sorry, maar het kan gewoon niet anders.'

'Wat doen ze hier?' vroeg pap en hij liep de kamer binnen, vergetend dat hij alleen maar een blouse en ondergoed aanhad. Eigenlijk had ik ook alleen maar een vest aan en dit liet me kort grinniken.

'Gister op het nieuws, er is een uitbraak geweest. Ik belde Evelyn en ze zei dat ze moesten evacueren. Evelyns vader is waarschijnlijk overleden door die monsters. Ze mogen hier toch wel blijven? Evelyn kan bij mij slapen en de moeder kan toch in de logeerkamer?' vroeg ik en zette een pruillip op. Mam schudde glimlachend haar hoofd en vond het goed. Iedereen liep naar boven en Evelyn en ik gingen mijn kamer in. Ik pakte een matras van onder mijn bed vandaan en legde die naast mijn bed naar. Na nog ergens een deken vandaan gehaald te hebben, ging Evelyn vermoeid liggen. Meteen viel ze in slaap. Ik legde het deken over haar heen en ging zelf ook liggen. Waarschijnlijk zou ik niet meer kunnen slapen, maar dat boeide nu even niet. Mijn hoofd zat nog te veel bij Evelyns vader en de uitbraak.

de cover zal al snel komen :p