Zielloos

♥4♥

2 weken later

'Goedemiddag, vandaag staat het nieuws in het teken van de ziekte,' zei de nieuwslezer, die er trouwens lichtelijk nerveus uitzag, 'na de uitbraak van ongeveer twee weken geleden, heeft het zich enorm verspreid! Zo meteen spreken wij met een wetenschapper, maar eerst kijken wij naar de beelden.'

De nieuwslezer verdween en een monster kwam in beeld. Het leek op een mens, maar door de lijkkleurige-vieze huis was dat beeld totaal verdwenen. Het ding gromde en schreeuwde toen een levende kip in zijn kamer werd gegooid. Het ding gromde en schreeuwde opnieuw terwijl het op de kip afstormde. Met zijn handen pakte hij de kip vast en zette zijn tanden er in. Bloed spatte rond en de nieuwslezer verscheen weer.

'Niemand kan ons vertellen wat het met ons doet, wat denkt u, wetenschapper?' vroeg de nieuwslezer aan de net aangeschoven man. De man zei: 'Wij denken dat doordat hij werd gebeten het besmette speeksel in hem komt en hem zo gek maakt. Wel vreemd is dat hij eerst doodgaat en daarna pas verandert in zo'n monster.'

Zuchtend zette ik de televisie uit en staarde naar het lege scherm. Er was zo veel vreemds gebeurt in de afgelopen twee weken! Enorm veel mensen waren gebeten en gestorven omdat ze vermoord moesten worden. Een tegengif was er nog niet. Dat tweehonderdduizend weinig leek was zo, maar al die mensen waren dus wel allemaal dood. Ik zuchtte en zette de televisie toch maar weer aan, net op het goede moment.

'Ik krijg een oproep binnen net, even geduld alstublieft,' zei de nieuwslezer en hij keek bedenkelijk, 'er zijn een aantal honderden van die dingen ontsnapt zeg je?' Een stilte volgde en ademloos staarde ik naar het scherm toe. De nieuwslezer zette steeds grotere ogen op. Hij vervolgde: 'Mensen, in Europa is er uit een kamp waar ze probeerde een middel te vinden, een gat in de verdediging ontstaan. Meer dan twintig mensen zijn gebeten en de horde met besmette mensen verspreid zich snel. Is dit bij u in de buurt, maak dat u weg komt! Voor meer informatie, kijk op onze site.'

Opnieuw zette ik de televisie uit, waarna ik snel naar de computer rende. Waar zou het kunnen zijn? Ik was nu in Nederland, waarschijnlijk probeerde ze wel in elk land een middel te vinden. Zuchtend ging ik naar de site toe en las daar: Uitbraak in Oost-Duistland. Dat was ver genoeg om mij niet druk te maken. Zuchtend pakte ik mijn telefoon uit mijn kontzak, Evelyn kon wel nog is pech hebben. Wij zaten tot en met groep acht bij elkaar in de klas, maar helaas moest ze naar Oost-Duitsland verhuizen.

Ik type haar nummer in en wacht tot ze heeft opgenomen. Pas na drie keer proberen neemt ze op en hoor ik gehuil. Bang vroeg ik: 'Is er wat gebeurd, Evelyn?' Geruis klonk, ik wist gewoon dat ze knikte. Zuchtend vroeg ik hoe het met haar ging en nogmaals wat er gebeurd was.

'We moeten evalueren naar de andere kant van Duitsland. Ik wil dat helemaal niet. Maar iemand uit mijn klas en daar de moeder van is gebeten. Ze werkte bij dat bedrijf. Bijna iedereen werkte daar. Je weet toch dat pap daar ook werkt? Ik krijg hem niet te pakken. Ik ben zo bang dat hij ook dood is.' zei ze en barstte in huilen uit. Ik zei snel: 'Kom dan met je moeder naar mij toe, plek zat hier.'

Gelach klonk en ik hoorde hoe ze de telefoon weglegde en iets zei. Een paar seconden later: 'Het mag, we gaan nu meteen. Tot over een paar uur.'

Dit klinkt te makkelijk! dacht ik meteen en plofte neer op mijn bed. Iemand die ze kende is gewoon dood, weg. Ik sloot mijn ogen en probeerde maar wat te slapen. Honger had ik nu zeker niet, het enige wat ik kon is mezelf verheugen op Evelyn.

ietsje meer woorden dan normaal. Is de naam Evelyn mooi?