Zielloos

Proloog deel 3: het einde nabij?

Ik zet de soepkommen in de afwasmachine en zucht diep. Kort sluit ik mijn ogen terwijl ik nadenk. Het laatste deel van mijn verhaal, zal over haar gaan. Ook over andere mensen, zoals Evelyn en Brechje en de jongens. En nieuwe mensen, aardige en gemene. Mensen veranderen door een leven zoals dat, ze worden "gemener". De frustratie, woede en niet geliefd zijn uitte iedereen op elkaar. Zombies waren gevaarlijk, maar de mensen zelf misschien wel nog gevaarlijker

'Sasha?' vraag ik, 'dit deel gaat moeilijk worden.' Niet-begrijpend knikt ze en zucht daarna diep. Ze fluistert, terwijl ze me wenkt: 'Je kreeg mij.' Een traan loopt over mijn wang heen terwijl ik alweer zucht. Ik plof naast haar op de bank neer en omhels haar stevig. Ze is zo lief. Zij verdiende het niet alles te zien. Zij verdiende het niet haar moeder te zien breken. Ik was te zwak en zij te jong.

'Het is eigenlijk wel een hele opluchting,' begin ik, 'om dit aan iemand te vertellen. In een paar jaar heb je je grootste angst de hele tijd gezien: de dood. Doodgaan is veel meer beangstigend dan mensen denken. Doodgaan kan per ongelijk gaan, door de zombies, maar het kan ook doordat je zelf dood wilt. Niet iedereen is voorbereid op een leven zoals dat. Eigenlijk niemand.'

Slecht proloog, vind ik zelf. Wat beter kon ik toen ik het schreef niet verzinnen, want ik wilde meteen door met hoofdstuk 31! Dat hoofdstuk zet ik er dan ook meteen op ;)