Zielloos

44 (LANG)

Waarschijnlijk wees de pijl naar het noorden toe, want in het westen stond de zon al laag aan de hemel. Ik liet de zonnestralen kort mijn huid verwarmen en sloot daarbij mijn ogen, daarna liet ik me weer tegen de volgende boom aankomen. Mijn handen deden amper zeer door de gevoelloosheid, maar begonnen wel te bloeden. Ik zocht in mijn zakken en merkte daarbij niet dat ik mezelf sneed aan het mes dat Jordan in mijn zak had gestopt. Pas toen ik mijn hand ophief omdat ik wat voelde kriebelen, zag ik de diepe snee in mijn hand.

'Kan er ook nog wel bij,' mompelde ik en rolde kort met mijn ogen. Snel strompelde ik weer naar de volgende boom toe. Zo kwam ik een aantal honderden meters vooruit tot ik door mijn knieën in elkaar zakte.

Mijn hoofd kwam hard op de kale grond terecht en ik kneep mijn ogen stijf dicht. Deze pijn was ondragelijk. In één klap kwam al het gevoel terug. Schreeuwend leunde ik op mijn elle bogen en hield zo mijn hoofd vast. Ik voelde weer bloed. Langzaam hief ik mijn hoofd op en mijn blik viel op iets blauws. Het was een bundeltje wol, waarschijnlijk van een mus. Een teken van Jordan? Ik stond op, iets te snel en hinkelde er zo snel als mogelijk was naar toe. Vlak voor de struik zakte ik weer door mijn benen neer. Ik pakte het stukje wol op en bekeek het nauwkeurig.

Het voelde zacht aan, maar ijskoud. Het lag hier al uren in de sneeuw, waarschijnlijk was Jordan heel wat kilometers verder weg. Ik stopte het beetje wol in mijn zak en stond weer langzaam op, daarna wierp ik lang een blik voor me uit. Daar was verder niets bijzonders te zien.

Ik haalde mijn schouders op en besloot verder te lopen.

Na heel wat uren gelopen te hebben zonder ook maar iemand tegen te komen, rook ik ineens een vreemde geur. Ongeveer een uur geleden was ik nog een stukje blauwe wol tegengekomen, het betekende dus dat ik nog steeds in de goede richting liep. De zon stond ondertussen al recht boven me en was alweer bezig met naar rechts aan het gaan.

Een glimlach ontstond toen ik de geur herkende: vuur! Met mijn stijve lichaam door de kou liep ik weer naar de volgende boom toe. Mijn handen bloedde nog steeds hevig en ook blaren waren ontstaan, maar op de één of andere manier was het me gelukt om het te negeren.

De geur van vuur werd sterker en mijn moed werd groter, tot opeens een zombie rechts van me in mijn zicht kwam.

POV Jordan een kwartier voor hoofdstuk 43 begint (voor hij Lisa wakker maakt)

'Laat ons verdomme gewoon hier blijven!' schreeuwde ik en verstevigde mijn grip om de stoel heen. Ik moest me enorm inhouden om hem nu niet in elkaar te rammen. Het liefst zou ik het langwerpige mes dat hij aan zijn had van hem afpakken en het dan tegen zijn nek aanhouden. Hij zou me smeken hem niet te doden, maar langzaam zou ik hem een pijnlijke dood geven. Eerst zou ik een ondiepe snee maken en hem dan bevelen niet te schreeuwen. Daarna zou ik zijn ader doorsnijden en het bloed over zijn net gewassen kleding laten lopen. Hij zou mij zo bang aankijken dat ik er misschien nog over na zou denken hem te laten leven, maar uiteindelijk zou ik zijn hoofd er af hakken met de hakbijl van de houthakker hier. Zijn hoofd zou ik laten zien om zo te bewijzen wie hier echt de sterkste was.

Maar zo kon het niet gaan, want zo'n sadist was ik niet, alleen in mijn fantasieën.

Nigel slikte en ik zag hoe een beetje speeksel op zijn overhemd kwam, kort keek ik er naar, daarna keek ik hem weer strak aan. Het irriteerde hem blijkbaar, want hij wendde zijn blik meteen af.

'Nee,' siste, 'geen zwangere vrouwen hier, dat heb ik je al uitgelegd!' Hard sloeg hij met zijn vuist op tafel en dit liet mij opveren. Ik stond op en balde mijn vuisten. O, wat wilde ik hem nu graag twee mooie blauwe plekken geven. Ik beet op mijn lip en mijn knokkels kleurden wit van de inspanning.

Alsof ze het zelf wilde kwam mijn linker vuist recht in zijn oog terecht. Zijn hoofd klapte naar achteren door de enorme kracht en hij kwam weer terug in zijn stoel te vallen. De klap was zo hard geweest dat hij duizelig bleef zitten. Ik liep om de tafel heen en pakte zijn keel beet. Zou ik het doen? Ik wilde het zo graag. Hij had al een teken dat ik sterker was, zijn oog zou waarschijnlijk blauw worden.