Zielloos

32

(ik heb geen idee hoe ik de vader van Jelle en Jordan heb genoemt, maar ik noem hem vanaf nu Patrick xD als iemand het weet: zeg maar bij de reacties!)

'We gaan!' riep Jelle en samen met Tony, Jordan, Patrick en ik sprintten we de bossen in. Drie dagen geleden had Brechje zelfmoord gepleegd. Hierdoor waren mensen argwanend geworden, niet-wetend. Om iemand zo lang bij je te hebben -voor Tony was het waarschijnlijk nog erger- en dan ineens nooit meer te kunnen zien, is afschuwelijk. Mijn hart leek gebroken te zijn in duizend stukken en ik probeerde die stukjes aan elkaar te lijmen met denken. Ik begon na te denken over mijn leven en over de dood. Doodgaan was dichtbij en ook gemakkelijk nu. Het viel me op dat ik elke dag nadacht of ik nog zou willen blijven leven, nog door zou kunnen gaan of dat ik niet gewoon dood zou willen. Of dat ik deze mensen zou verlaten. Vreemdelingen waren het eigenlijk nog steeds. Misschien waren het eigenlijk ook sadisten. Eigenlijk was iedereen een sadist op deze wrede wereld. Iedereen vond het fijn als je met een moersleutel een zombie in zijn oog steekt, daarna in zijn andere oog en hem op die manier vermoord. Iedereen vond het fijn om al die lijken te zien van vermoorde zombies. Niemand die dacht: "ik vind het zielig dat iedereen die zombies vermoord". Als je dat dacht was je zwak, want zombies waren niet 'zielig': ze waren juist meedogenloze sadisten.

Ik schudde mijn hoofd en keek op. We waren al een tijdje aan het rennen en de bomen begonnen dichter bij elkaar te staan. Sprinten lukte daardoor niet meer dus we gingen over op een soort draf-pas. Langzaamaan kwamen we dichter in de buurt van de vallen die Jelle had gezet. Eergisteren was hij alleen weggegaan om deze vallen neer te zetten. Door de zombies waren veel kleine zoogdieren weggevaagd en weggejaagd. Het bleek dus dat ze niet alleen ons lekker vonden.

Ik glimlach als ik de eerste prooi zie hangen. Het is een klein, dood konijntje. Het konijn is grauwig-bruin en zit vol bloedvlekken. Om het buikje zit een dik touw wat de bloedvlekken veroorzaakt. Jelle loopt om een boom heen en ik hoor hem zacht mompelen. Terwijl we wachten tot hij het konijn los heeft gemaakt, kijken we om ons heen. Twee zombies in de verte verschenen en ik hief mijn geweer op. Dit geweer was speciaal gemaakt voor verre afstanden, heel handig voor nu dus. Ik schatte de zombie op zo'n 75 meter afstand en richtte. Nu moest ik het geweer stil houden, de trekker over halen en raken natuurlijk. Ik hield mijn mond een beetje open waardoor wat kwijl er uitstroomde en schoot. Zijn schouder. Triomfantelijk glimlachte ik en stopte een nieuwe kogel in het geweer. Opnieuw richtte en schoot ik. Raak! Ik lachte opgewonden en pakte het geweer aan het einde vast.

'Goed zo, je begint het al echt te leren!' zei Jordan en hij klopte me op de schouder. Jelle was ondertussen ook al klaar dus we konden verder.

'Shit!' schreeuwde Jelle opeens, het haalde me uit mijn gedachte. We waren ruim twee uur bezig en eindelijk bij de laatste val aangekomen. Jelle moest een hoop uitleggen en hij had ook gezegd: "Een rondje duurt normaal voor mij ongeveer één uur."

Ik hief mijn hoofd meteen op en zag een beangstigende Jelle mij aankijken. Er was ook lichte woede in zijn houding te zien. Ik begon als eerste met rennen. De rest volgde en uiteindelijk stonden we allemaal naar het hetgeen te kijken op de grond waardoor Jelle zo hard moest schreeuwen.

'Holy shit man, hoe kon dit nu godverdomme gebeuren?' siste hij en hield zijn hand voor zijn mond. Hij kokhalsde en uiteindelijk kwam er een waterval kots uit zijn mond. Het was inderdaad uiterst smerig dit te zien. Tony zei zacht: 'Rustig Jelle, niet schreeuwen we kunnen niet nog meer hebben.'

Een zombie was een soort van in de val gelopen. Het was een val voor op de grond. Een paar takjes en een touw maakte dat er een zwartbruin varken in vast was komen te zitten. Het touw zat dodelijk strak: het had zo hard in het vel van het varken geduwd dat het de huid kapot had gescheurd waarna ook de interne organen aan de beurt kwamen. Een stukje van zijn darmen naar buiten hing. Helaas dat een zombie ons voor was geweest bij het varken. Doordat het varken waarschijnlijk had liggen krijsen, was een zombie naar hem toegekomen. De zombie kon gemakkelijk bij de ingewanden komen: door het touw dat zo strak zat. De zombie zat nog te eten waar we bij zaten.

Doordat iedereen zijn blik had afgewend nam ik het initiatief om de zombie te vermoorden. Ik pakte het mes uit mijn riem en pakte het haar van de zombie beet waarna ik de zombie bovenop zijn hoofd het mes er in stak en zo zijn hersens doorboorde. Het was stil geworden zonder het smakkende geluid. Ik zuchtte en veegde het bebloede mes af aan mijn broek. Een veeg ontstond op de plek waar al honderden vegen zaten. Ik stak het mes weer waar die moest en pakte de zombie op bij zijn arm.

'Graag wat hulp!' zei ik en meteen hielp iedereen mee. Waarschijnlijk als ik niet mee was gegaan, hadden ze de zombie en het varken gewoon achtergelaten.

'Ik hoop maar dat het varken snel dood ging,' zei ik, 'helaas dat dat waarschijnlijk niet zo is.' Jelle begon met een kleine schep een kuil te graven en ik en Tony sneden het varken los.

'Dat deed je goed, Lisa.' Zei Tony nadat we het varken los hadden gekregen.

'Bedankt. Het blijkt dus dat vrouwen toch beter een visje kunnen klaarmaken.' Zei ik en grinnikte. Ik wist dat Tony erg van vis hield. Tony keek me geïrriteerd aan fluisterde: 'Stiekem heb je nog gelijk ook!' Ik barste in lachen uit en sloeg met mijn handen op mijn benen. Meteen kreeg ik vreemde blikken toegeworpen.

'Sorry.' Zei ik nadat ik uitgelachen was en met mijn schone hand de tranen van mijn gezicht geveegd had. Tony had goede humor. Samen pakte we het varkentje op en legde hem in de kuil. Met z'n alle groeven we de kuil dicht met onze handen -Jelle had dus geluk- en keken daarna trots naar de hoop zand die was ontstaan op het varken.

'Laten we gaan,' opperde Jelle die nog steeds een beetje bleek zag. Instemmend geknik klonk dus met onze buit vertrokken we weer terug naar het huisje.

LEKKER DAN xD ik ben echt erg ;p

maar oké ik heb een vraagje want ik denk dat het wel is tijd is voor een nieuwe cover voor dit boek. Ik weet niet wie maar ik ga aan iemand vragen om een nieuwe cover of een lezer wil en kan dat doen ;) dus ja als je een omslag voor mijn boek wil en kan maken, zet maar in de reacties! waarschijnlijk bij het volgende hoofdstuk heb ik wel een cover :D