Revolution

Elizabeth

Een licht briesje speelt met mijn haren, de herfst is net begonnen. Het is net lekker met dat ontspannende briesje. Maar zo lang kan ik niet ontspannen. "Jarren, Jade, kom nu hier!!" schreeuw ik boos terwijl ik achter de tweeling aanren "We moeten gaan, het is geen spelletje!!!" "Nana na nana!!" schreeuwen ze in koor "Je krijgt ons toch niet!!!" "O jawel!!" hoor ik achter me. Haiden komt als een straal voorbij en krijgt de tweelingen haast te pakken. Maar er verschijnt een klein rookgordijntje, en weg zijn ze.

"Kijk, dat ze nou te snel zijn voor mij, maar voor jou!" zeg ik tegen Haiden, ik begin de slappe lach te krijgen. "Ja ja, maar waar zijn ze nu" zegt Haiden geïrriteerd. En ja hoor, de tweeling komt aangekleed en wel de deur uit. (Net waren ze nog in hun pyjama's, niet naakt ofzo!) "Perfect, jullie zijn al klaar" zegt mam die tevreden naar buiten komt lopen "Leonard, we kunnen gaan lieverd!!" schreeuwt ze naar binnen. "Ik kom al!!" antwoord de vriendelijk zware stem van mijn vader.

Mijn vader is een soort Hagrid, maar dan slanker en minder behaard. Zijn lengte komt wel overeen. De meeste mensen vinden hem maar raar of voelen zich geïntimideerd door zijn lengte, maar mijn vader is de liefste, goedhartigste man die ik ken.

"Ik ben klaar"

Eenmaal bij het ministerie blijken ze grootse plannen te hebben. Alle mensen uitroeien. De menselijken onder ons schrikken, de hoofden van het ministerie stellen ons al snel gerust. Maar of dat nou goed is...

"...het enigste nadeel is dat alle menselijken in bovennatuurlijke wezens zullen moeten veranderen" zegt Ismeralda, vertegenwoordiger van heksen en tovenaars (Zoals mijn vader, broer en de tweeling). "Maar maak snel uw keuze, dit plan is al door de meesten in de wereld doorgevoerd. Wij hier in Engeland zijn er nog laat mee" legt Martin, vertegenwoordiger van de vampiers, uit.

Mijn vader staat op (Ook hij staat hoog in de rang van de vertegenwoordigers) en begint te spreken "Maar mijn vrouw en dochter zijn menselijk, wat nou als ze dit niet willen" "U weet dat het menselijke ras uitgeroeid moet worden. Er is geen andere keus als we willen overleven, dit geld voor iedereen" zegt Myrthe, vertegenwoordiger van de zeemeerminnen, met medelijden in haar stem "Maar mijn man heeft ook gekozen en is nu net als mij een zeemeermin. Ze zullen zich aan hun lot over moeten geven" Veel rumoer tussen gezinnen en partners begint. Mijn vader gaat met een zucht weer zitten, mij en mijn moeder hopeloos aankijkend. Ik knik, wat betekent dat ik akkoord ga, maar mijn moeder is nog niet zo zeker.

"Degenen die nu hun definitieve keus al hebben weten te maken, kunnen zich bij ons melden. Wij laten de meesters dan hun werk doen" deelt Derek, vertegenwoordiger van de weerwolfen, ons mede. "Nog vragen?" vraagt Derek, iedereen blijft stil "Dan is deze vergadering gesloten!" De vertegenwoordigers gaan bij hun loket staan en nemen de verzoeken op, ik loop naar mijn vader. "Ik ben bereid om te transformeren" zeg ik met volle zekerheid. "Wat ben ik blij om dat te horen Elizabeth" zegt hij met een al vrolijker wordend gezicht "Maar je moeder..." "Moet ik anders even met haar praten" stel ik voor. "Als je dat zou willen"

Ik knik en loop naar mijn moeder. "Mam?" ik tik haar aan, ze draait zich om "Heb je al een keuze gemaakt?" vroeg ik voorzichtig. "Ik zal mijn verleden maar achter me moeten laten, kom mee naar het loket" zei ze verslagen. "Weet je het zeker...?" "Jullie kan ik toch niet laten gaan, ik weet het zeker" Samen lopen we naar het alweer haast lege loket, ik kijk nog even over mijn schouder naar pap. Hij knikt naar me en glimlacht. We geven ons aan bij het loket en worden naar een wachtruimte gebracht.