Revolution

She's it

Nathan

Alsof er niet al genoeg is gebeurt, komt Adry ook nog een aan met een verhaal over Skye en Haedons ofzo. Als ik heel eerlijk ben heb ik het amper gevolgd en wat ik hoorde ging m'n ene oor in en het andere weer uit. En aan Robyn kon ik zien dat bij hem hetzelfde gold. Net als hem zitten mijn gedachtes meer bij Elly dan bij Adry of al helemaal Skye. Ik kan er gewoon niet tegen dat we niets doen, niet in actie komen, ze heeft onze hulp nodig. De bel verstoort mijn gedachten. "Ik ga wel" zeg ik tegen de rest. Ik sta op en loop snel naar de deur, a la vampier. Ik doe de deur open en kan mijn ogen niet geloven.

"E-e-elly... h-hoe... maar... o mijn..." stamel ik. Verder laat ze me niet komen, want ze geeft me gelijk een stevige knuffel. "ELLY!!" hoor ik achter me. Het is Robyn. Elly laat me los en dolgelukkig vliegen ze elkaar in de armen. De tranen die ik net al in Elly's ogen zag opkomen, lopen nu rijkelijk over haar wangen. Ze zoenen elkaar, logisch. Daarna knuffelen ze elkaar nog eens keer stevig en dan gaat Elly naar Adry.

Voordat ze ook maar iets heeft uitgelegd, zijn zij en Robyn zojuist met zijn tweeën de deur uitgelopen. Verbijsterd kijken ik en Adry nog naar de net gesloten voordeur. Misschien zouden Adry of ik nog zoiets doen, maar Elly of Robyn? Het zal vast gewoon zijn dat ze elkaar hebben gemist, maar ik krijg de gedachte dat er iets goed mis is niet uit mijn hoofd. "Ik ga anders maar even jagen, bel me als er iets is" zeg ik om de stilte te verbreken. "O-oke" zegt Adry nog wat verbijsterd "Ik ga anders wel wat te eten maken" "Is goed, dan zie ik je zo" Ik spring uit het raam en zoef weg.

Ik laat het meisje uit mijn handen vallen en veeg het bloed uit mijn mondhoeken. Over een paar uurtjes word ze vast wakker, niet wetend wat er gebeurt is. Adry vraagt me soms waarom ik niet dierenbloed drink. Nou, daar heb ik zo mijn redenen voor. 1. Ik hou van dieren (wat ben ik toch weer een softy). 2. Mensenbloed is veel lekkerder. 3. Ze zijn een stuk makkelijker te vinden en te pakken te krijgen dan een dier. 4. Dieren hebben een Veel groter risico dat ze sterven na een vampierbeet, zeker bij kleinere dieren. 5. Op een rare manier schreeuwen mensen minder dan dat dieren geluid maken als je ze bijt. En dan heb ik nog een paar kleine redenen, maar die maken niet zo veel uit.

Als ik weer door hetzelfde raam naar binnen ben gegaan, zet Adry net een pan op tafel. De heerlijke geur van verse biefstuk dringt mijn neusgaten binnen. Erna volgt nog een pak met kleurrijke sla en een plaat aardappels uit de oven met op elke helft een toefje kruidenkaas. Je kan zeggen wat je wilt, naar Adry kan koken als de beste. Joy kookte eerst voor ons, maar Adry nam het al snel van haar over. En stiekem ben ik daar ook wel blij over.

"Wauw, je hebt weer flink je best gedaan" zeg ik glimlachend. "Ja, Joy kwam net wat vers geoogste groenten brengen en ik besloot om dan maar gelijk biefstuk te halen bij de weerwolfen, ze hadden net een paar herten gevangen en ik mocht wat biefstuk meenemen" zegt ze opgewekt. Ik kijk op mijn horloge, etenstijd. "Waar blijven de twee tortelduifjes?" vraagt ik grinnikend. "O, zullen we gewoon alvast gaan eten" zegt Adry met zo'n 'waarom niet' armgebaar. "Waarom niet" zeg ik dan ook heel toepasselijk.

"Dat was echt heerlijk Adry, klasse" zeg ik tevreden. Voldaan wrijf ik over mijn buik en sta op. Adry begint gelijk de borden op te stapelen. "Laat maar hoor, ik ruim wel af, jij hebt al gekookt. Dan regel ik ook wel gelijk een toetje. I km jan je alleen niet beloven dat het het avondeten evenaart" zeg ik tegen haar. Ze knikt dankbaar en gaat alvast op de bank zitten. Ze zet de tv aan, het is vast weer gtst tijd ofzo, want de titelsong galmt al door de huiskamer en open keuken. Ik ruim de tafel af op topsnelheid, wat best handig is maar wat meer energie kost dan normaal. Daarna pak ik twee bakjes tiramisu die ik eerder heb gehaald uit de koelkast en ga naast Adry zitten.

"Lekker" zegt ze gelijk. "Ik dacht wel dat een prinsesje dat wel lekker vind ja" grinnik ik. We kijken even gtst, nou ja, Adry kijkt het. Ik zit eerder de hele tijd te denken hoe cliché elk scenario wel niet is, maar dat ben ik. "Robyn en Elly zijn wel laat zeg" zegt Adry "Zometeen word het eten nog koud" zucht ze. "Dat is dan jammer voor ze, hadden ze naar eerder moeten komen" zeg ik schouderophalend. Ze maakt een instemmend gebaar en kijkt daarna braaf haar show verder.

"Heb je eigenlijk ooit voor Skye gekookt?" vraag ik totaal uit het niets. Zelfs ikzelf weet niet precies waar dat nou vandaan kwam. "Nee, we hebben nog niet eens echt een date gehad" grinnikt ze ongemakkelijk. "Zou je echt eens moeten doen. Ik ga met Zoë uit eten omdat ik niet kan koken" zeg ik om het haar wat minder ongemakkelijk te maken. Ze haalt haar schouders op "Misschien wel een goed idee" zegt ze. "Ik weet het wel zeker" verzeker ik haar. Ze glimlacht wat verlegen, totaal niet zoals onze Adry normaal gesproken zal doen, maar liefde doet gekke dingen met je hè. Neem maar Robyn en Elly die net gewoon gingen.

Ondertussen is het een half uur later, als eindelijk de bel gaat. Ik sta op en loop naar de deur. Als ik hem opendoe, zijn het echter niet onze tortelduifjes. Het is Brian. "O, hoi Brian, wat doe jij hier?" vraag ik ietwat verbaast. Het moet vast onbeleefd geklonken hebben. "Kan ik even binnenkomen?" vraagt hij ietwat haastig. Hij kijkt me aan met een ernstig gezicht. "Ja, natuurlijk" zeg ik ietwat verward, waarna ik hem naar binnen laat.

"Hey Brian, hoezo jij hier" zegt Adry die zich nu naar ons omdraait. We gaan aan de eettafel zitten, Adry en ik tegenover Brian. "Ik liep net in het bos en van een redelijk lange afstand zag ik Robyn achteruit lopen. Waar hij voor achteruit liep kon ik niet zien door de bomen en struiken. Pas toen hij tegen een boom aanstootte kon ik zijn gezicht goed zien. Hij keek met door angst trillende ogen naar wat voor hem stond. Ook leek hij wel te huilen, maar ik kan het niet met zekerheid zeggen door de afstand. Daarna zag ik een Daemon vanachter de bomen verschijnen. Ik kon niet zien wie het precies was, maar het was een meisje. Omdat haar haar langs haar gezicht hing, kon ik haar niet herkennen, ze was wel wat mager, maar dat zijn er wel meer. Daarna greep ze Robyn en vloog ze weg" ratelt hij aan één stuk door.

"Niet lullig, maar waarom deed je niets?" vraag ik een beetje boos. "Als ook maar één Daemon me ziet, ben ik er geweest. Ik ben een wegloper, een verrader. Als ze me zien, maken me ze zo snel mogelijk dood, hoe dan ook, " zegt hij, hij kijkt er wat verdrietig bij. "Sorry man, dat wist ik niet" verontschuldigt ik me. "Maakt niet uit, had je ook niet kunnen weten" zegt hij weer met een kleine lach. "Maar waar is Elly dan?" vraagt Adry aan niemand in het bijzonder. Opeens schiet er iets op in mijn gedachten. "Ik denk dat Elly de Daemon was" is mijn antwoord.