Revolution

To the rescue

Nathan

Met grote angstogen kijkt ze me aan. "Wat ben jij?" vraagt ze met een trillende stem. "Je grootste nachtmerrie" zeg ik duister. "Alsjeblieft, vermoord me niet" smeekt ze bevend van angst. "Rustig maar, zometeen weet je niet eens meer wat er is gebeurt, je zal je hooguit wat zwakjes voelen" zeg ik kalmpjes. Ik dacht dat dat haar wel  iets zou kalmeren, maar ze gaat haast gillen. Vlug sla ik mijn hand voor haar mond, druk haar tegen een boom en zet mijn tanden in haar nek. Hoe sneller het is gebeurt is, hoe beter.

"Hey Elly, supp?" zeg ik als ik de telefoon opneem. "Ben je al onderweg naar huis?" "Ik ben onderweg, hoezo?" "Nou..." "O God, wat is er gebeurt" "De wapens zijn klaar!!!" Om mijn gehoor niet te laten beschadigen, zet ik de telefoon wat van mijn oor vandaan. Hoe kan Elly zo goed verschuilen dat ze eigenlijk een, hoe zeg je het fatsoenlijk, niet zo schattig iemand is als dat ze eruit ziet, maar ook weer wel. Laat ik daar maar niet meer overna denken, want ik raak in de war ervan.

Eerst liep ik, maar nu snel ik a la vampier naar het huis toe. Ik storm binnen. Elly staat te stralen, kijkend naar de kisten waar onze wapens in zitten. Robyn zit met een grote glimlach te kijken naar hoe Elly ongeduldig aan de verpakkingen zit te pulken. "Godzijdank Nate, je bent er. Nu hoeft Elly niet nog honderd rondjes rond de tafel te rennen. Ik plof naast Robyn neer op de bank. "Moeten we niet op  Adry wachten?" vraag ik nog. "Ze neemt niet op en mijn hoofd zal ontploffen als ik niet snel mijn wapens zie" zegt Elly hyper. "Oké, maak dan maar..." Voor ik mijn zin af kan maken, vliegt de deksel van Elly's kist net aan tussen mij en Robyns hoofden door.

Met sprankelende ogen haalt Elly een boog uit haar kist. Het heeft een soort gedraaide vorm en in het midden van de boog zit een ronde aquamarijn, dezelfde als in haar ketting. Daarna haalt ze er een pijlenkoker uit met tien pijlen. Elke pijlpunt is van zilver gemaakt en heeft in het midden eenzelfde aquamarijn als die in de boog. De stok is hetzelfde gedraaid als de boog en het uiteinde bestaat uit perfect witte veren. Ze springt een paar rondjes op de grond en piept er een beetje bij. Hoe blij een meisje kan zijn met een nieuwe pijl en boog.

Nu is Robyn aan de beurt. Hij schuift vol afwachting de deksel van de kist. Zijn ogen schieten open. "Dit is het beste ooit!!" schreeuwt hij. Hij pakt snel zijn wapen uit de kist en tilt het trots omhoog. Het is een grote, ijzeren en houten hamer met groene en gouden versieringen. Bovenop de hamer zit een ovalen smaragd, eveneens dezelfde als die aan zijn ketting. Ik kan nu niet wachten om mijn wapen te zien.

Voorzichtig haal ik de deksel van de kist af. Voorzichtig til ik er een zwaard uit. Het handvat is goud en in de onderkant zit een vierkante robijn, en opnieuw, hetzelfde als mijn ketting. Het zwaard zelf is rood en glanst prachtig. Het handvat zelf is versierd met twee draken die zich om het handvat draaien. "Wauw..." is het enigste wat ik kan uitbrengen. Geen geschreeuw of gepiep, gewoon Wauw.

"En er waren ook nog wat andere speciale wapens die erbij zaten" zegt Elly, nog steeds springend van blijdschap "Hier zijn ze" Elly knalt nog een grote, houten kist op de koffietafel, die het haast begeeft onder de druk. "Zet hem maar op de grond schat" zegt Robyn die dit ook heeft gezien. Ze glimlacht breed naar ons en tilt de kist weer van tafel. "Hoe kom jij zo sterk?" vraag ik opeens, het verbaast me namelijk nogal dat ze zonder moeite die kist op en af de tafel tilt. Ze trekt sarcastisch haar schouders op "Ik denk omdat magiërs misschien ook bovennatuurlijk zijn en niet achterblijven bij weerwolfen en vampiers" zegt ze alsof het het meest logische ter wereld is "Laten we de kist maar gewoon openmaken"

Elly tilt dit keer de deksel er wel voorzichtig af. Het enigste wat je nog ziet, is de verpakking bovenop en een briefje. Elly pakt het op en leest voor. "Bevallen de wapens een beetje? Zo ja, dan zal dit jullie ook wel bevallen. Morgen gaan we trainen met jullie nieuwe wapens en dan zal ik jullie nog wat leuke feitjes en weetjes vertellen over de wapens en de kracht ervan. De wapens in deze kist zijn van jou als jou edelsteen erin zit, meer niet. Tot morgen dan, mijn nieuwe besties for life ;p! Groetjes, Joy" leest Elly op.

Daarna gooit Elly het briefje een kant op en scheurt het papier van de bovenkant weg. Ze scheurt haastig het inpakpapier weg en haalt met twinkelende ogen twee zilver met aquamarijn versierde handguns uit. Ze trekt er daarna twee beenbanden uit die ze om haar bovenbenen klikt. Gelijk steekt ze de guns erin. Robyn heeft een soort schild dat perfect bij zijn hamer past. In het midden zit een smaragd waarmee ook de rand is versierd. En ik, ik heb de Hidden Blades uit Assassins Creed! Ze zijn goud en versierd met robijnen. Ik trip haast als een klein meisje als ik ze zie. Gelijk doe ik ze om en oefen er wat mee.

Opeens word er haastig op de deur geklopt. "Verwachten jullie bezoek?" vraagt Robyn aan ons. "Misschien is het gewoon Adry of Joy ofzo" zegt Elly die haar schouders lichtjes ophaalt. "Zal vast wel ja, ik ga wel" zeg ik terwijl ik de blades inschuif en naar de deur loop. Als ik open doe, is het niet Adry of Joy en ook niet een van de jongens. Het is een jongen met goudblond haar en caramelkleurige ogen, nooit eerder gezien. "En jij bent...?" vraag ik. "De Daemons hebben haar meegenomen" zegt hij zwaar ademend. Wie is deze gek. Hij staat voor onze deur maar wat aan te kloppen, beweert dat een of andere 'haar' ontvoert is door wat Daemons ook zijn en zit nog niet in het gekkenhuis?

"Jij" Hij wijst opeens langs me. Ik volg zijn vinger en zie dat hij recht naar Elly wijst. Op haar beurt wijst ze naar zichzelf. "Ik?" vraagt ze zacht. "Ja. Als het goed is heb jij vleugels" Elly's ogen worden groot "Hoe weet je dat?" vraagt ze bangig. "Omdat ik dat heb gedaan, nou ja, niet helemaal, maar ik leer nog enzo en..." "Wacht effe, ga even rustig zitten, adem even diep in en uit en leg het dan even goed uit" zeg ik, zijn gebazel onderbrekend. "Daar hebben we de tijd niet voor, ze is nu is gevaar, we moeten nu weg!" "Wie is ze?" vraag ik. "Ze heeft haar naam niet verteld. Maar ze hoort bij jullie. Blauw haar, blauwe ogen en ze had een roze tanktop, shorts, RayBan, Chanel tas" somt hij snel op. Dat is zeker weten een beschrijving van Adry, dat kan niet missen.

"Bedoel je Adrianna?" vraag ik voor de zekerheid. "Ik weet het niet, maar als jullie weten dat zij het is, moeten jullie nu echt meegekomen. Ik wil niet weten wat die Daemons met haar zullen doen" zegt hij stresserig en zo snel dat ik het amper kan volgen. Ik keer me om naar de rest "Ik weet niet voor jullie, maar ik ga met hem mee. Als hij echt de waarheid spreekt, is Adry in gevaar. Want wat Daemons ook zijn, het klinkt heel erg slecht" zeg ik. "Ik ga ook mee" zegt Elly die haar pijl en boog over haar schouder gooit en mij mijn zwaard aangeeft. Robyn pakt zijn hamer op "En ik ook"