Revolution

Am I finally happy...

Ik had zin om vroeg te uploaden, so enjoy!

Nathan

Gapend word ik wakker. Het verwarmde bed is heerlijk, het doet mijn steenkoude huid goed om wat warmte te voelen. Ik spring op uit mijn bed en loop vrolijk naar de spiegel. Dit zou nog wel eens de lekkerste nachtrust ooit kunnen zijn geweest. Voor de spiegel haal ik even mijn handen door mijn haar om het in model te krijgen. Zelfs mijn haar lijkt roder te zijn dan normaal en mijn ogen lijken wel feller te zijn. Wat een goeie nachtrust wel niet met je kan doen.

Ik slaap in niets meer dan boxers en trek me ook niets aan van mijn nieuwe kamergenoten. In alleen mijn boxers loop ik de keuken in en begin fluitend ontbijt te maken. Zachtjes draai ik de radio aan, maar zet hem al snel ietjes harder. Als ik rustig op de bank lig te zappen met een bord ei en spek op mijn buik, hoor ik opeens oorverdovend gegil. Dat kan van niemand anders dan Adrianna komen.

Nog voor ik iets kan doen, klapt haar deur open en schreeuwt ze door de kamer "Wat voor een kutgrap is dit Nate!!!" Ik verwerk het stuk bacon wat ik voor de schreeuw in mijn mond had gestoken en draai daarna rustig mijn hoofd naar haar toe. "Je haar is blauw" zeg ik met halfvolle mond. Met mijn vork wijs ik nuchter naar haar nu knalblauwe krullen.

"Jij denkt dat dit grappig is hè" sist ze nijdig. Ze komt met grote stappen dichterbij. "Wat?" zeg ik met een nog steeds redelijk volle mond waar ik nog een stuk bacon bijprop. "Wat heb je met mijn haar gedaan" sist ze nijdig door. "Ib bheb nibks gebaan" zeg ik half onverstaanbaar. Woest ploft Adrianna op één van de fauteuils neer. Ze blijft stil terwijl ik ongestoord blijf zappen.

Even later komt Robyn gapend z'n kamer uit. "Goodmornin bro" zeg ik zonder om te kijken van de tv. "Ik ruik bacon" is het enigste wat hij zegt. "Er ligt nog wat voor je in de koelkast" zeg ik waarna ik weer wat ei en bacon in mijn mond prop "En kamn je nogg wa bloebd vo mu inshenke" mompel ik naar hem. "Ja hoor, als ik het kan vinden" zegt hij terwijl ik de koelkastdeur weer open hoor gaan. Snel slik ik de brok voedsel door "Je kan het niet missen, het is net een wijnfles, maar dan wat minder doorschijnend" roep ik nog naar hem.

Even later zet hij het glas neer. Ondertussen slik ik het laatste beetje ei door. Ik klok er gelijk wat bloed achteraan, het is nog vers, heerlijk. Robyn zit met niets neer dan een pakje rauwe baconstrips en een glas jus d'orange op de andere bank. Ik kijk naar hem op en zie iets wat niet helemaal klopt. Adrianna heeft het ook gemerkt, wat duidelijk te zien is aan haar blik. "Je haar is groen man" zeg ik tegen Robyn. Hij trekt een wenkbrauw op en kijkt me aan "Denk je nou echt dat ik daarin trap" zegt hij droog. "Dan geloof je het toch niet" ik haal mijn schouders op en zap weer rustig verder.

Hij kijkt toch al snel in een spiegel, ik hoor hem gewoon schrikken. "Told you" zeg ik niet opkijkend van de tv. Zijn normaal gesproken bruine krullen zijn nu mossig groen. Het ziet er best wel vet uit, hij zou zo bij het leger kunnen met die kleur. Hij ploft weer neer op de bank en merkt dan pas Adry op. "En jou haar is.." "Blauw ja, ik weet het oké" zegt ze chagrijnig. "Hoe" zegt hij volledig verbijsterd. Verder blijfen we gewoon stil.

Een zachte 'wat?' en 'hoe' komen uit Elly's kamer. Het klinkt best schattig, zeker als ze zo verbaast praat. Het is gewoon een feit, Elly is schattig. Van haar sten tot haar figuur tot haar... witte haar? Ondertussen is Elly al haar kamer uitgekomen en haar haar is helemaal spierwit. Met zijn drieën kijken we haar een beetje beduusd aan.

"Vinden jullie dit al raar?" zegt Elly stilletjes, wijzend naar haar hoofd. "Wat kan er raarder zijn dan dat al jullie haar verkleurd is, want dat is al nogal appart op zich" zeg ik. Ze draait zich om en laat haar ochtendjas van haar schouders glijden. Twee donzige, witte vleugels komen onder de jas vandaan. "Dus als jij net als ons..." zegt Adrianna "Betekent dat dan dat wij...?" Daarna schiet ze opeens op van de stoel en rent naar de eerste spiegel die ze tegenkomt. Gestrest begint ze zichzelf te bekijken.

"Dit is raar" zeg ik. Ik draai me weer om naar de tv en begin opnieuw te zappen. "Waarom doe je alsof dit je niets kan schelen?" vraagt Robyn aan me. "Als ik eerlijk ben, maken alleen die vleugels me wat uit. Who cares dat je haar is verkleurt. Ziet er juist leuk uit, al die kleurtjes bij elkaar" zeg ik luchtig en vrolijk. "Who cares! WHO CARES!!" schreeuwt Adry opeens door de kamer "Het is mijn haar hoor!! Mijn haar!!!" En daar is de goeie ouwe diva Adrianna weer "Oké, jij 'cares' dus" zeg ik met zo'n slechte grammatica dat het me haast doet lachen.

Joy komt binnenlopen "Zijn jullie nu al wakker?" zegt ze vrolijk. "Hebben we een brandalarm?" vraag ik volledig veranderent van onderwerp. "Ja, hoezo?" "Die hebben we niet meer nodig, we hebben Adry" zeg ik grinnikend. Iedereen begint te lachen, maar Adry komt woedend op me afstampen. Als ze naast de bank staat, geeft ze me een keiharde klap, zo met haar vlakke hand tegen mijn wang. "Dats niet aardig" zeg ik nepboos. "Kom nou, daar vroeg je om" zegt Elly met een glimlach.

"Mooi, jullie haar is al verkleurt" zegt Joy daarna opgewekt. "Mooi!?!?" schreeuwt Adry die nog steeds vlak naast me staat "Wat is er in godsnaam mooi aan!?" Ik trek mijn hoofd een beetje weg en Robyn legt zelfs zijn handen op zijn oren. Tja, een goed gehoor hebben heeft niet alleen maar voordelen.

"STOP MET SCHREEUWEN!!!" schreeuwt Robyn boos naar Adrianna "En zeker niet als je zo goed als naast me staat" bromt hij. "Maar.." zegt Adrianna nog steeds met flinke stemverheffing. "Hou je bek er gewoon over!" zegt hij duidelijk "Wat maakt het nou uit" "Het is wel mijn haar hoor en ik..." gaat ze verder. Robyn staat op en gaat recht voor Adry staan "Hou je bek erover" sist hij. Ik duik er snel tussen, maar heb al snel weer een klap te pakken. Ben ik eindelijk eens vrolijk in de ochtend...