Revolution

Weapon disappointment

Here it is! Finally! ik heb echt alle stemmen en reacties gemist op nieuwe hoofdstukken. Maar ik heb het eindelijk ietjes minder druk en probeer weer m'n 2 a 3 dagen schema op te pakken. Nou, ga nu maar lezen ;)

Elizabeth

We staan met zijn vieren op een rijtje. We zijn weer aan het trainen. Door alles wat er is gebeurt, lopen we niet echt meer op schema. Dat betekent dus dat we echt op moeten schieten. Door de snellere toename van bovennatuurlijken, komen er steeds meer met gaves bij, wat betekent, steeds meer mensen in gevaar, wat weer betekent dat het helpen van al die mensen steeds lastiger word. Joy heeft ons zojuist ook verteld dat er meerdere van deze verborgen onderzoekscentra zijn. En dat telt allemaal bij elkaar op...

Joy houd haar checklist voor zich uit en vinkt iets af. "Zo, nu jullie dat weten, op naar het volge..." ze slaat het bord met de checklist tegen haar hoofd. "Ik ben zo stom, stom, stom geweest" zegt ze. Elke keer dat ze stom zegt, slaat ze het bord weer tegen haar hoofd. "Wat staat er in godsnaam op dat bordje" fluistert Nathan naar me. "Wist ik het maar" fluister ik terug. Adrianna kijkt ons vanuit het zwembad om langs Joy heen aan. Ze kijkt verward. Ik haal mijn schouders op om duidelijk te maken dat ik het ook niet snap.

Als ze weer opkijkt, lacht ze wat vernederd en begint te praten. "Oké, even over de extra gaves hè" ze lacht nerveus. "Vergeet alles wat ik daarover heb gezegd" maakt ze ietwat beschaamd af. Allemaal knikken we. "Voor Robyn is er niets aan de hand, jouw extra gave is planten sturen, maar" ze draait zich om naar Adrianna "Die van jou is wel ijs" ze draait zich weer terug naar ons. "En Elly, jouw gave is wel degelijk helen" zegt ze gelijk. Maar als dat zo is, hoe zit het dan met de vleugels? Hoort dat er ook bij? "En van jouw Nathan, weten we nog niet, dat moet je zelf uitvinden" zegt ze. Nathan kijkt wat teleurgesteld, maar knikt.

"Hoe weet je het dan allemaal wel zeker van de rest" merkt Nathan op. "Oké oké, ik weet die van jou ook, maar ik gooi de ontwikkeling van je gave in de war als ik het je nu vertel" zegt ze nogal haastig. "Maar dat even buiten wegen, we moeten trainen nu" Ik zie Nathan een beetje beduusd kijken. Ik geef hem een schouderklopje. "Alles op zijn tijd Nate, het komt wel goed" moedig ik hem aan. Hij kijkt naar me en glimlacht.

Uitgeput stort Adrianna in. Ik plof naast haar neer en hijg haast mijn longen eruit. Maar Robyn en Nathan staan nog rustig rechtop. Het is zo oneerlijk dat zij wel zo veel en lang kunnen rennen. Robyn speelde ook vals door bij het deel dat Joy niet kon checken van bovenaf, als een wolf te gaan rennen. En Nathan mag van geluk spreken dat hij een vampier is. Adrianna en ik zijn minder gelukkig. "Oké, als jullie op adem zijn gekomen, gaan we zwemtrainingen doen" zegt Joy op haar checklist kijkend. Adrianna gooit haar armen in de lucht, Robyn en Nathan knikken instemmend en ik slaak een vermoeide zucht.

Adrianna lijkt al uren klaar te zijn en ik loop flink achter op Robyn en Nathan. Ik kuch het zoveelste beetje ingeslikte water uit en begin weer zo snel mogelijk verder te zwemmen. Als ook Robyn en Nathan twintig baantjes hebben gezwommen, zegt Joy dat ik mag stoppen. Robyn helpt me op de kant en uitgeput laat ik me langs de zwembadrand vallen. "En als laatste..." zegt Joy. Ik zucht weer vermoeid. "Vechtoefeningen" eindigt ze. "Yes!" schreeuw ik met alle adem die in mijn longen zit.

"Oké, sinds we niet met de wapens hebben getraind whatsoever, moeten we die achterstand inhalen. Adry heeft zelfs haar wapens nog niet gezien" zegt Joy. Uit het niets komen Vicky, James en drie andere vampiers aan en zetten ieder een kist neer. Voor ieder van ons één, inclusief Joy. Wachtend op een woord van haar staan we daar. Ze kijkt op van de checklist. "Nou, maak open dan" zegt ze ietwat haastig. We bukken neer bij onze kisten en maken ze open. We halen onze wapens eruit waarna we ons gelijk op Adrys wapen richten.

Voorzichtig tilt ze een soort stok uit. Pas als ze hem recht voor zich houdt, kan ik hem goed zien. Het is een licht kleurige houten stok met prachtig houtsnijwerk. Bovenop zit een grote bol saffier. Om de bol zitten zilveren versieringen. "Dit is, zoals je ziet, geen gebruikelijk wapen" zegt Joy. Adrianna kijkt wat ontevreden op. Ik denk dat ze iets als dat van ons had verwacht. Gewoon een wapen. En teleurstelling bij Adry uit zich nog wel eens als ontevredenheid. Ik vind het eigenlijk best lullig voor haar.

"Dit is mijn wapen" zegt Adry wat teleurgesteld. "Ja maar..." zegt Joy enthousiast. Maar Adry onderbreekt haar. "Het spijt me hoor, hij is prachtig, maar in welk opzicht is dit een wapen" zegt ze zo onvriendelijk mogelijk. Ze kijkt schuin voor zich uit, wegkijkend van iedereen inclusief die stok. "Nou kijk, het is eigenlijk..." zegt Joy zo overtuigend mogelijk, maar ze stopt daar weer. "Ik kan wel wat anders voor je regelen als je wil" zegt ze. "Nee, dat is niet nodig, ik ben gewoon..." zegt Adry zachtjes. Ze laat de stok vallen en loopt weg.

"We... uhm... we gaan morgen wel verder met de training" zegt Joy met een scheve glimlach. Maar dan ben ik ook al weg.