Revolution

Shorty 4: Waterworld

Ik heb eindelijk weer een shorty af, ermahgewrd dat duurde lang. Maar ik was druk bezig met Just my life redone (en school denkt dat al je vrije tijd afnemen voor het leren van te moeilijke toetsen normaal is) dus ja, sorry. Maar hier is hij eindelijk, de volgende komt zeer waarschijnlijk een stuk sneller. Xxx Claire

Adrianna

Iedereen is in ons dorpje al in hun 'rechtmatige' huis geweest. Hiermee bedoel ik dat Robyn in de weerwolf hangout is geweest, Elly is in het huis van de magiërs geweest en Nathan is in het vampierhotel geweest. Maar ik, ik ben nog nooit naar het meer in het midden gegaan. Vandaag besluit ik dat dus maar te doen. In mijn bikini ren ik snel ongezien naar het meer waarna ik er gelijk induik.

Zo snel ik het water raak, grijpt iets zich om mijn enkel en wikkelt zich vanuit daar rond mijn hele been. Het doet veel pijn, niet door wat er gebeurt, maar omdat mijn vin zich wil vormen. Ik schreeuw nog, maar wordt al onder water getrokken. Dit resulteert erin dat ik water inslik en als ik niet volledig getransformeerd ben, kan ik niet onder water ademen. Net als het laatste beetje lucht me ontglipt en net als ik denk dat ik volledig in het water verstikt ben geraakt, laat het ding mijn been los. Ik voel mezelf eindelijk transformeren, maar ga toch nog knock-out.

Ik open mijn ogen. Hoe lang ben ik weggeweest? Waar ben ik in principe? Ik kijk om me heen. Voor zover ik kan zien vanaf de zandbodem waar ik op lig zie ik dat ik middenin een veld met zeewier lig. Ik kom omhoog en kijk verder rond. Ik zie in de verte nog iemand die verstrikt zit in het zeewier. Ik zwem dichterbij. Het is... SKYE. Razendsnel zwem ik op hem af en vorm een luchtbel om zijn hoofd waarna ik hem uit het zeewier haal.

"Skye, wordt wakker alsjeblieft" zeg ik terwijl ik hem zachtjes heen en weer schud. Dit zijn die momenten dat ik wou dat ik misschien toch eens een EHBO cursusje gedaan had. "Reageer Skye, wordt alsjeblieft wakker" zeg ik redelijk hopeloos. Godzijdank begint hij opeens te hoesten, water komt uit zijn mond. Langzaam en kreunend opent hij zijn ogen.

"Wat doe jij hier?" vraag ik Skye nadat hij weer een beetje bij is gekomen. "We waren ongerust, je was zeker een dag weg. Na wat navragen vertelde een van de vampiers ons dat ze je toevallig zag lopen en het meer in zag duiken. Ik was net het water in gesprongen in de hoop je snel te kunnen vinden, maar voordat ik ook maar iets kon zien werd ik het meer al ingetrokken" vertelt hij.

Wow, ben ik zo lang knock-out geweest hier!? "Dan heb je denk ik wel geluk gehad dat ik net op het goede moment waker werd" zeg ik. "Dat zeker, maar zullen we anders weer terug naar boven gaan, ik durf te wedden dat de rest doodongerust over ons allebei nu" zegt Skye. "Goed idee, kom, pak mijn hand, dat gaat een stuk sneller" zeg ik terwijl ik mijn hand aanreik. Hij pakt hem aan en ik zwem weg, maar Skye wordt van me weggetrokken terug het zeewier in.

Ik zwem gelijk naar hem toe. Dit keer wordt hij alleen niet vastgegrepen, hij wordt haast opgeslokt in het zeewier. De luchtbubbel om zijn hoofd knapt. Ik vorm een nieuwe die ik om zijn hele lichaam vorm in de hoop dat het zeewier zich terugtrekt, maar er gebeurt niets, het lijkt hem alleen nog maar verder op te slokken. Ik probeer het zeewier nog los te trekken maar er is geen beweging in te krijgen. In paniek kijk ik om me heen hopend op iemand die me kan helpen, maar er is niemand in de wijde omgeving te bekennen, logisch.

Opeens klapt Skye zijn vleugels uit, wat het zeewier direct doet scheuren. Hij hapt naar adem en schiet overeind. "Ga voorzichtig achteruit, wij zullen wel de indringer uitschakelen" hoor ik achter me. Ik draai me om en zie een paar meter verderop andere ('menselijke') waterwezens. Ik pak snel Skyes hand vast. "Hij hoort bij mij" zeg ik snel "Het is oke" "We willen je vriendelijk vragen om weg te stappen, hij heeft je gehypnotiseerd" Ik trek een wenkbrauw op "Uhm... gehypnotiseerd" zeg ik half lachend "Als er iemand niet helemaal lekker in het hoofd is zijn het jullie toch wel" spot ik. "Adry" fluistert Skye snel "Misschien niet zo slim om zo tegen ze te praten"

"Het spijt me, maar we zullen jullie beiden neer moeten halen" daarna schiet er iets op ons af. Ik vorm een schild, daarna trekt Skye me naar zich toe en schermt ons ook nog af met zijn vleugels. Opeens begint Skye te schreeuwen en ik zie dat hij zijn ogen dichtknijpt en zijn tanden sterk op elkaar druk. Ik druk me meer tegen hem aan. "Hou vol Skye, hou vol!" zeg ik om hem aan te moedigen, ik wou dat ik kon helpen, maar ik kan gewoon niets doen.

Eindelijk stopt het en Skyes gezicht ontspant, waarna zijn vleugels wegzakken en zijn armen wegglijden. Daarna raakt hij met een doffe klap de bodem. Ik zak gelijk naast hem neer, vorm een luchtbel om ons heen en verander mezelf ook terug. Hij hijgt zwaar en snel. Ik til hem rechtop en laat hem tegen mijn armen leunen zodat hij wat makkelijker adem kan halen. "Ik breng je naar boven" zeg ik waarna ik de luchtbubbel langzaam laat krimpen en hem uiteindelijk rond zijn hoofd breng. Daarna pak ik hem bij zijn middel en zwem om hoog.

Haast gelijk wordt mijn vin al vastgegrepen. "Laat me gaan! De zuurstof hier in het water raakt op" smeek ik. Ze kijken me strak aan. "We zeggen het nog maar een keer, laat hem los en we brengen je in veiligheid" zegt er weer eentje. "Hou op met dat domme gezeik" er prikken tranen achter mijn ogen en ik denk dat ik al huil, maar onder water kan je niet bepaald huilen "Hij heeft lucht nodig!!" snik ik. "Wij zullen jullie beiden helpen, maar lever hem aan ons over" zegt er weer een ander. "GENOEG" schreeuw ik woedend. Ik bevries hetgeen dat me vastheeft. Het kan me niets schelen wat het is. Daarna zwem ik razendsnel omhoog.

Ik duw Skye gelijk op de kant en volg daarna pas zelf. Hij hapt gelijk naar adem en hij krijgt eindelijk weer genoeg lucht. "Godzijdank, daar zijn jullie eindelijk" zegt Joy die met de rest achter zich op ons afkomt "Ga daar nooit meer naartoe oké, ze hebben net als de elfen al tientallen jaren geen normale bevolking gezien. Het is een gigantisch onderwaterparadijs daar beneden, maar schijn bedriegt" zegt ze. Ik knik "Niet dat ik nog terug wou na dit alles" grinnik ik "Maar ik beloof jou nog wel dat ik nooit meer zou gaan"

*een tijdje later*

Ik lig naast Skye in mijn bed die ondertussen toch wel ons bed is geworden. Hij was onderkoeld en had een beetje zuurstof tekort, maar, zoals hij zei, hij is een Haemon, die knappen zeer snel op van zoiets. "Weet je, nu ik jouw onderwaterwereld in volle pracht heb gezien" grinnikt Skye "Zal ik jou ook wel eens meenemen naar de mijne" Hij pakt mijn hand vast en duwt zichzelf omhoog. "Geweldig idee" zeg ik dromerig, waarna ik mijn lippen op de zijne druk.