Revolution

Cant resist it

Hey, ik wou gewoon even zeggen dat ik hoop dat jullie een leuke Pasen hebben gehad en nog een leuke vakantie tegemoet gaan. Xxx Claire

Nathan

Voor de zoveelste ochtend sta ik mijn bacon en ei te bakken onder het genot van wat muziek. Ik dacht dat ik al laat opstond, maar hier ben ik steeds het eerst wakker. Eigenlijk is die rust in de morgen wel fijn. Ik haal alvast een beetje bacon uit de pan en prop het in mijn mond. Als vampier hoef ik eigenlijk niet vaak te eten, maar eten is gewoon zo lekker. Ik snap niet hoe andere vampiers zo lang zonder voedsel kunnen.

Normaal gesproken wordt Robyn wakker als ik bacon bak en vandaag is geen uitzondering. Hij ploft al snel naast me neer op de bank en steelt wat bacon van me. Ik sla zijn hand weg, maar hij weet toch drie plakken bacon te bemachtigen. "Bak de volgende keer je eigen gast, misschien hou ik dan ook meer over" brom ik. "Je hebt wel altijd veel trek voor een vampier" zegt hij. Terwijl hij dat zegt, grijpt hij nog een stuk bacon. "Hé, afblijven!" brom ik nu wat harder. "Oké oké, sorry, ik wou je niet boos maken" zegt hij. "Dont fuck with my food" zeg ik nog als extra waarschuwing.

Wat later komt Elly ook haar kamer uit. Al snel daarna komt Kate Adrys kamer uitgeslopen. Ze komt naar ons toegesneld. "Kom jongens, dit moeten jullie zien" zegt ze. We kijken elkaar even aan, maar lopen gewoon met haar mee. We lopen weer naar Adrys deur toe. Kate zet de deur op een kiertje en laat ons erdoor kijken. Ik ben de eerste die naar binnen gluurt. Robyn kijkt onder me en Elly gaat op de grond liggen om daaronderdoor te kunnen kijken.

Ik zoek naar Adry, ze ligt op bed. Ik zie niets bijzonders totdat ik een bobbel naast haar zie. Wacht eens even, het is Skye! Ik maak een vaag geluid en loop daarna weg van de deur. Ik kijk Kate ongelovig aan. Ze krijgt een grijns op haar gezicht. "Zouden die twee vanavond..." zegt Kate met een telkens groter wordende grijns. "Natuurlijk hebben ze dat niet" sis ik een beetje. "Ik weet het nog niet zo zeker, ik bedoel, die twee worden elke dag closer en closer en closer..." zegt ze, haar grijns word maar groter en groter. "Die twee hebben nog niet eens gezoend joh" zeg ik om haar te overtuigen, maar dat helpt niet. "Je weet niet wat die twee elke dag doen tijdens hun afspraakjes" ze haalt haar wenkbrauwen op en kijkt me grijnzend aan.

We zitten wat domme programma's te kijken, tot er een grote gaap uit de richting van Adrys kamer komt. Ik kijk als eerste om en zie Skye gapend de kamer uitlopen. Ik schiet naar hem toe. Hij opent weer zijn ogen en kijkt me ietwat verward aan "Waar ben ik" mompelt hij. "Op aarde" zeg ik dollend. "Ben je serieus" zegt hij nog wat slaapdronken. "Ja, met jou weet je het nooit. Ik bedoel, je bent hier ook binnengekomen dus ik weet niet waar jij wel niet toe in staat bent" zeg ik. "O Nate, jij bent het" zegt hij wazig. "Ook goeiemorgen. Maak maar wat ontbijt ofzo" zeg ik "Doe alsof je thuis bent"

Hij opent de koelkast "Lekker, tomatensap" mompelt hij. Huh, sinds waneer hebben wij tomatensap? Wacht is... Ik ren naar hem toe en grijp de fles met rode vloeistof uit zijn hand. "Dit is bloed, gek" zeg ik terwijl ik snel de fles weer in de koelkast zet. Eigenlijk heb ik wel zin in een glaasje, ik ben het vanochtend namelijk vergeten. Maar ik ga zo wel jagen, ik ben wel weer toe aan vers bloed.

Skye ploft naast me neer op de bank. Robyn is naar buiten gegaan met Elly, ze willen vast in het privé zoenen ofzo. En Kate, ik weet niet hoe lang ze wel niet bezig is met haar make-up en alles, maar ze zit al haast een half uur in die logeerkamer. Het enigste wat er op Skyes bord licht is een appel en toast met wat boter. "Ik ben een vampier en ik eet zelfs meer" zeg ik kijkend naar zijn bord. "Ik eet nooit zo veel, hoort een beetje bij het bestaan van een Haevon enzo" zegt hij. Daarna opent de deur van Adrys kamer weer.  Skye staat op en springt uit het raam. "Tot vanmiddag" roept hij nog naar Adry. Ik loop naar haar toe. Ze loopt ook richting mij, maar glijdt uit op de drempel. De geur van bloed dringt mijn neusgaten binnen. Op Adrys knie zit een diepe snijwond. Als ik achter haar kijk, zie ik ook bloed op de ijzeren rand van de drempel zitten.

Ik knijp mijn ogen stevig dicht en probeer mijn aandacht van het bloed te krijgen. Ik knijp mijn neus dicht om het minder te ruiken. Ik slik om het brandende gevoel in mijn keel te onderdrukken, maar niets helpt. Ik wil opstaan en zo ver mogelijk van Adry weglopen, maar mijn lichaam houd zich tegen de grond gedrukt. Ik open mijn ogen weer. Zo snel ik Adry aankijk verandert haar gepijnigde blik in grote angst. Ik wil haar geruststellen dat ik haar niets zal doen, maar dat kan moeilijk als ik mezelf daar niet eens van kan verzekeren.

Het wordt zo erg dat ik zelfs begin te trillen. Adry probeert op te staan, maar valt steeds weer terug door de wond. De wond gaat steeds erger bloeden. Ik druk mijn hand stevig op de wond zodat ik het niet meer zie, maar alles word daardoor alleen nog maar erger. Het bloed stroomt tussen mijn vingers door en de warmte van het bloed verzwakt mijn inhoudingsvermogen alleen nog maar meer.

Ik haal mijn hand van de wond af en kijk naar mijn hand. Ik begin tien keer zo erg te trillen als ik het bloed ook nog eens op mijn eigen hand zie. Als een bezetene grijp ik Adry bij haar schouders en trek haar naar me toe. Binnen no time heb ik mijn tanden al in haar nek geboord. Ze schreeuwt het uit als ik mijn tanden door haar vlees zo in haar bloedvaten duw. Ik voel haar tranen over haar nek lopen. Ik wil het liefst mijn tanden uit haar nek halen en mijn diepste excuses aanbieden, maar ik kan gewoon niet loslaten.

Godzijdank hoor ik de voordeur open gaan. Robyn schreeuwt mijn naam en trekt me weg bij Adry. Ze valt zwakjes op de grond. Ik knijp mijn ogen dicht en laat een traan over mijn wang lopen. Robyn hijst me omhoog en schud me even door elkaar. "Waar ben je mee bezig man!?" zegt hij boos. Ik kijk hem diep aan, ruk mezelf los en ren de nog openstaande voordeur uit.

Na ik weet niet hoe lang gerend te hebben, laat ik mezelf tegen een boom op de grond zakken. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en druk op Zoës nummer. De telefoon gaat nog niet eens een seconde over of ze neemt al op. "Nana! Ik dacht al dat je nooit meer zou bellen" zegt ze blij. "Zoë" zeg ik beverig. Een enorme brok in mijn keel laat me niets meer zeggen dan dat. "Nate, gaat ie wel goed? Heb je wel genoeg gedronken de laatste tijd?" zegt ze bezorgd. "Dat is juist het probleem" de trilling in mijn stem word erger. "Ik kom naar je toe. Ik ben nog bij je moeder want de vlucht is uitgesteld, maar hij vertrekt pas vanavond weer. Ik ben er zo" zegt ze snel en stresserig. Daarna hangt ze op.

Nog niet eens een half uur later is ze er. "Hoe heb je me gevonden midden in een bos?" vraag ik verward. "Geur, maar dat maakt nu niet uit" Ze trekt me rechtop en legt haar armen in mijn nek. Al snel leg ik mijn armen om haar heupen en trek haar dichterbij. Met haar wijsvinger gaat ze over mijn neus heen. "Ik heb je gemist Nana" fluistert ze. Haar vinger glijd over het puntje van mijn neus en bereikt mijn lippen. Als ze haar vinger van mijn onderlip haalt, trek ik haar dichter tegen me aan en druk mijn lippen op de hare. "Ik jou ook" mompel ik tegen haar lippen. Ik voel haar lachen.

Ik haal mijn lippen van de hare en laat mijn handen van haar heupen glijden. "Waarom was ik hier ook alweer?" grijnst ze. Door die vraag verdwijnt de glimlach van mijn gezicht. Ze kijkt me een beetje schuldig aan "Sorry, ik wou niet..." "Maakt niet uit, het is goed" zeg ik zacht. "Dus, wat is er precies gebeurt" vraagt ze voorzichtig. "Ik heb Adry aangevallen net. Ze struikelde, diepe snee in haar knie. Ik wist niet dat het bloedde en ik liep naar haar toe, maar haar knie zat onder. Ze kon daardoor niet opstaan en ik kreeg mezelf niet weg van haar. Daarna heb ik haar..." Daar stop ik, de brok in mijn keel komt weer terug.

Ik zie het beeld van Adry weer voor me. Haar trillende, bange ogen en die blik. En dan nog die gil toen ik... ik schud mijn hoofd en haal mijn hand even door mijn haar. "Ik zal je helpen" zegt Zoë lief, ze legt haar hand op mijn schouder en kijkt me aan "Het zal niet meer gebeuren, daar zorg ik voor"