Revolution

Who are you!?

Nathan

Zoë laat me los. Ze straalt spijt, maar ook een rare vorm van voldoening uit. "Ik doe dit omdat ik van je hou" fluistert ze zacht.

Ik wil wel antwoorden, maar mijn keel voelt aan alsof ik word gewurgt. Er komt geen lucht meer in mijn longen en op de een of andere manier voelt het ook niet alsof dat nodig is. Ik voel het gif snel zijn weg door mijn bloedvaten maken en zich door mijn lichaam verspreiden. Er is geen stoppen aan, geen weg terug. Ik voel dat ik duizelig wordt, zwarte vlekken verschijnen voor mijn ogen. Mijn longen vullen zich spontaan met lucht, gewoon om mijn nu nog menselijke lichaam bij bewustzijn te houden. Maar dat werkt niet lang, al snel raak ik bewusteloos.

Als ik mijn ogen weer open doe, schijnt het felle maanlicht in mijn ogen. Ik schiet snel op van het gras. "Hoe laat is het!?" is het eerste wat ik weet uit te brengen. "2 voor twaalf" antwoord Zoës zoete stem "Gaat het weer een beetje?" Ik knik zacht "Zo laat al" zeg ik alsof ik me niet eens bewust ben van wat er net is gebeurt. "Hoe voelt het?" vraagt Zoë zacht. "Ach, ik zal er maar mee moeten leren leven" zeg ik een beetje sarcastisch. "Tja" zegt Zoë met een kleine, haast onhoorbare zucht.

We blijven even stil, tot het gekraak van een tak de stilte doorbreekt. Beiden schiet ons hoofd naar waar het geluid vandaan kwam, een grote steen. "Shit.." komt er achter de steen vandaan. Gelijk schieten Zoë en ik op en staan razendsnel aan weerszijden van de steen. Er zit een wolf achter. "Zei die wolf nou net shit?" vraag ik onbegrijpend. "Het is geen normale wolf" zegt Zoë grijnzend "Het is een weerwolf" Ze bukt neer naast het dier, dat uit angst ineen kruipt.

"Laat hem met rust" floep ik er opeens uit. Zoë kijkt verbaasd naar me op, zelfs de wolf kijkt me onbegrijpend aan. Op de een of andere manier voel ik een dwang om de wolf te beschermen, al kan ik al haast proeven hoe goed zijn bloed zal smaken. "Wat?" vraagt Zoë kattig. "Laat hem met rust" zeg ik duidelijk. "Waarom zou je, kom op nou. Beter bloed kun je niet krijgen" probeert ze me te overtuigen. "Laat. hem. met. rust" zeg ik nog duidelijker. "Maar..." zegt ze hongerig. "Moet ik het spellen!" "Oké, oké. Ik laat... wacht, hoe weet je in principe dat het een hij is" zegt Zoë verbaasd, terwijl ze opstaat. "Goeie vraag" zeg ik droog.

Na enkel een paar seconden, verandert de wolf in een jongen. Ik schat hem maximaal 2 jaar jonger dan mij. Hij draait zijn hoofd naar mij toe. Een paar van zijn bruine krullen, bedekken zijn grasgroene ogen, die een haast onnatuurlijke kleur lijken te hebben. "Wie ben jij?" vraag ik aan hem. "Ik ben Robyn Richards" hij steekt zijn hand naar me uit "En jij bent...?" Zijn naam komt me op een vage manier bekend voor. "Uhm, ik ben Nathan... Shire" zeg ik twijfelend, terwijl ik zijn hand schud.

Oké, even alles op een rijtje zetten. Ik ben net door mijn vriendinnetje in een vampier verandert, een of andere weerwolf-jongen bespiedde ons al twee dagen en nu zit ik met hem in mijn kamer. "Dus, waarom achtervolgde je ons?" "Je kan me voor gek verklaren, maar ik zweer het je, wat ik je nu ga vertellen is waar" Ik kijk hem vaag aan, maar ach, wat heb ik te verliezen "Oké... vertel maar" "Er zijn 4 uitverkorenen, wij zijn 2 daarvan. Ik kan aarde sturen, jij zou ook een element moeten kunnen sturen en..." Ik onderbreek hem "Wowowow, niet zo snel" even verwerk ik wat hij me net heeft verteld "Een element..?" "Ja, dat hoor je goed"

Die Robyn is maar een rare, maar ik heb het gevoel dat ik nog veel met hem te maken zal hebben. "Hoe weet je in principe dat ik ook een van de vier ben?" "Omdat je een vampier bent en in de zomer bent getransformeerd. En de maangodin heeft me naar jou toegeleid" "Wat heeft de zomer hiermee te maken!?" ik volg het niet meer. "Elk van de 4 verandert in een ander seizoen, ik was in de lente en nu jij in de zomer" legt hij uit. "Dus ik ben de 2de?" "Lijkt me nogal logisch" "En wat is de maangodin?"

Zijn mond valt open "Schaam je!" zegt hij beledigd "Je hebt een vampier als vriendinnetje, je weet dat ze dat is en je weet niet eens wie de maangodin is!?" "Is dat niet een of ander weerwolfding, al dat gedoe met de maan?" vraag ik in de war. Hij slaat zichzelf voor zijn hoofd "Je kijkt teveel onzin op tv. De maangodin is iets belangrijks voor zowel weerwolfen, magiërs, meerminnen en vampiers. Ik dacht dat je dat wel zou weten" "Dus, is er nog meer wat ik moet weten" Jammer genoeg knikt hij, alsof dit niet al genoeg is "Onze volgende bestemming is Engeland" zegt hij opgewekt. "Onze volgende bestemming..." zeg ik twijfelachtig. "Ja, daar kunnen we de volgende vinden!"