Revolution

Ups and downs

Hoop dat jullie een leuke koningsdag hebben gehad. Hier is het hoofdstukje.

Adrianna

Ik sla af en zwaai Elly gedag. Snel loop ik door naar Skye. Als ik hem zie zitten, versnel ik mijn pas. Ik loop snel door, tot ik hem weer hoor zingen. Ik sta stil en verschuil me weer achter een boom. Ik zucht zachtjes "Wauw" glipt er uit mijn mond. Ik kijk snel langs de boom. Skye ziet me gelijk. Ik slik en ga naast hem op het bankje zitten. "Ik zei toch dat ik niet kan zingen" zegt hij verlegen. "Wat!? Waar heb je het over. Het is prachtig!"

Er valt een ongemakkelijke stilte. "Echt?" zegt hij zacht. "Natuurlijk, als ik het niet vond had ik dat toch niet gezegd" zeg ik oprecht. Hij knikt begrijpelijk. "Wil je... meer voor me zingen?" vraag ik voorzichtig. Hij twijfelt even, maar zegt dan ja. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en luister naar zijn prachtige stem. Het is onbeschrijfelijk mooi, ik wou dat hij dat zelf toch kon horen. Wacht eens, ik heb het de vorige keer opgenomen. Als hij klaar is met zingen, twijfel ik even, maar zeg ik het gewoon.

"De vorige keer zat ik stiekem te luisteren en durfde ik het niet te zeggen dat ik je had gehoord. En ik heb het... ik had het toen ehh... opgenomen" zeg ik uiteindelijk. Hij kijkt me verbaasd aan. "Ik luister het altijd om tot rust te komen of voordat ik ga slapen en het klinkt vast raar en creepy en ik had het ook eerder moeten zeggen maar..." "Laat het eens horen" onderbreekt hij me. Ik kijk even naar hem en knik. Ik pak m'n telefoon en zet het op. Weer kijkt hij me verbaast aan "B-ben ik dat echt?" vraagt hij. "Natuurlijk ben jij dat" zeg ik giechelend. Ik kijk hem aan, diep in zijn caramelkleurige ogen. We bewegen onze hoofden naar elkaar toe en zachtjes drukt hij zijn zijdezachte lippen op de mijne. Miljoenen vlinders poppen op in mijn buik. Ik sluit mijn ogen en geniet.

Als hij zijn lippen van de mijne haalt, krijg ik een kleine glimlach op mijn gezicht. Ik veeg blozend een pluk haar achter mijn oor. Ik kijk naar beneden, maar hij legt zijn vingers onder mijn kin en tilt mijn hoofd lichtjes op zodat ik opnieuw in zijn ogen kijk. "Je bent zo mooi" fluistert hij. Daarna drukt hij weer een kusje op mijn lippen. Dan is het even stil. Dit keer niet ongemakkelijk, juist precies perfect.

Hij staat op en reikt zijn hand uit. Ik pak hem aan en trek mezelf eraan op. Hij laat zijn vleugels verschijnen, spreid ze uit en trekt me met hem mee de lucht in. Aan mijn arm trekt hij me op en houd mij aan mijn middel vast. Zijn warme buik tegen mijn rug aan. Ik spreid mijn armen. Het is net de Titanic, maar dan nog veel mooier.

Als we de grond weer raken, draait hij me aan mijn middel om en trekt tegen zich aan. Hij drukt een laatste kus op mijn lippen, waarna ik jammergenoeg weer naar huis moet. Ik ben volledig de tijd vergeten tijdens het vliegen. Ik weet niet eens hoe lang we hebben gevlogen. Minuten? Uren? Maar wat maakt het uit, het was de mooiste tijd van mijn leven.

Ik doe de deur open. Het eerste wat ik zie is een gebroken bijzettafel en een gebarsten muur. Ik hoor geluid komen uit Nathans slaapkamer, dus daar ga ik het eerst op af. Ik doe de deur open en daar zit Nathan! Hij is terug. Zijn gezicht staat gepijnigd. Elly komt net zijn badkamer uit met een paar coolpacks in haar handen. Ze haast zich zo dat ze me niet eens opmerkt. Ze draait Nathan op zijn buik en legt de coolpacks op zijn rug. "Dankje" mompelt hij. "Wat is hier gebeurd?" vraag ik. Allebei kijken ze op, Nathan zo ver als hij kan. Elly kijkt naar de vloer "Robyn heeft.." "Heeft Robyn dit gedaan!? Waarom?" "Lang verhaal, kom maar zitten" zegt Elly, ze klopt op het stoeltje naast zich.

Als Elly klaar is met uitleggen, ga ik het verhaal nog even door om het me even te laten bezinken. "Hebben jullie al gekeken hoe het eigenlijk met Robyn gaat?" vraag ik zorgelijk. Ze schudden beiden hun hoofd. "Jullie zijn niet de enigste die het moeilijk hebben. Ik bedoel, toen Nathan mijn bloed dronk, was dat ook niet zijn bedoeling. Hetzelfde geld voor Robyn en als ik dat snap zouden jullie dat zeker door moeten hebben bij Robyn" zeg ik boos. Beiden kijken ze me schuldig aan. Ik draai met mijn ogen "Jullie zijn echt ongelovelijk" Ik zucht en loop naar Robyns deur.

Ik klop op de deur "Robyn, ik ben het, Adrianna" zeg ik. Geen antwoord. Langzaam druk ik de deurkruk naar beneden. De deur opent. Ik loop naar binnen, geen Robyn. De tekening boven zijn bed is volledig kapot geslagen. Het raam staat open en door de wind wapperen de gordijnen hard naar binnen. In de kamer is niets meer dan een brief op Robyns kussen. Ik loop er naartoe, alles lijkt nu in slowmotion te gaan. Ik pak de brief en open hem. Terwijl ik lees worden mijn ogen steeds groter en betraander. Ik sla mijn hand al lezend voor mijn mond. Langzaam schud ik mijn hoofd terwijl de tranen over mijn wangen lopen. "Nee..." fluister ik zacht.

Na de brief wel drie keer gelezen te hebben hoor ik door de stilte heen Elly "Wat is er" piept ze. Ik schud mijn hoofd en loop zonder iets te zeggen langs haar heen de deur uit. Nathan staat in de deuropening van zijn eigen kamer, zijn bed nog bezaaid met icepacks. Ook zijn vragende gezicht negeer ik volledig en ik loop door naar mijn eigen kamer. Ik zet mijn kamerdeur op slot en loop de badkamer in waar ik het bad laat vollopen. Niet het grote bubbelbad, maar het normale bad. Ik kleed me uit en laat me het warme water inglijden.

Mijn haar word langzaam blauw en mijn vin verschijnt weer. Het doet me denken aan de eerste keer dat ik in een zeemeermin veranderde. Wat ik me vooral herinner is hoe behulpzaam Dan was. Zelfs op het moment dat mam hem bij zijn volle naam noemde (en dat is een slecht teken, een heel slecht teken) dacht hij er geen seconde over na om weg te gaan. Net zoals vroeger, altijd aan mijn zijde, altijd bij me. Hij steunde me, hoe moeilijk hij het zelf ook had, altijd.

Ik laat mezelf onder water glijden, mijn vin hangt ondertussen over de badrand heen. Onder water doe ik mijn ogen open en kijk omhoog. Het wat wazige gezicht van Skye verschijnt boven me. Ik leg mijn armen om mijn borsten en ga weer met mijn hoofd boven water. Mijn wangen zijn nu gehijt rood. Ik heb de badkamerdeur open laten staan, maar verder zit mijn deur dicht. Hoe is hij binnengekomen. "Wat doe jij hier en hoe...?" "Door het raam en het was niet mijn bedoeling om je nu te storen maar ik zag Robyn lopen en hij zag er niet al te best uit" zegt hij wat zorgelijk.

Ik gris mijn bh van de grond en trek hem aan. Daarna til ik mezelf op de badrand. "Of weg of draai je om" zeg ik streng. Natuurlijk loopt hij niet de badkamer uit en draait hij zich simpelweg om, want welke jongen zou een meisje nou haar privacy geven als ze zich aankleed!? Ik dacht dat Skye toch een uitzondering op de regel was, maar nee hoor. Ik stuur al het water van me af en trek snel mijn onderbroek aan. Daarover vlug mijn shorts en ik laat snel mijn shirt over mijn hoofd glijden. "Oké, breng me ernaartoe" zeg ik vastberaden. "Moeten we de anderen niet..." "Nee. Spreid die vleugels nou maar, we moeten gaan" zeg ik snel.

"Daar is ie" zeg ik wijzend naar iemand op de grond. Hoe klein hij van hierboven ook lijkt, ik weet zeker dat hij het is. Skye zet me een klein eindje achter hem neer, de laatste meters ren ik naar hem toe. Ik pak zijn schouder en draai hem om. Twee groene, waterige ogen kijken me aan. Hij wilt iets zeggen, maar neemt zijn woorden terug. Hij trekt zijn schouder los en loopt verder. "Laat me met rust" snauwt hij naar me. Ik ren nu voor hem langs en sta voor zijn neus stil. "Nee" zeg ik snel. Hij zucht diep, kijkt me even aan en grijnst. "Oké, try to catch me!" zegt hij uitdagend. Daarna rent hij langs me heen en transformeert.

Weet je hoe lastig het is om een weerwolf te vangen? Rennend is het onmogelijk, behalve als je een vampier bent denk ik. Maar ik heb een Haevon dus dat helpt wel. We vliegen nu vlak boven Robyn. Skye daalt nog iets en opeens staat Robyn stil. Skye vliegt door, waardoor we haast tegen een boom knallen, maar hij weet net op tijd om hoog te vliegen en land met mij naast Robyn. Hij transformeert terug "Bestemming bereikt" Dan kijk ik pas voor me "Wauw" zucht ik.

Robyn pakt mijn pols en trekt me zachtjes mee het dorpje voor ons in. Een jongen die verdacht veel op een oudere versie van Robyn lijkt, komt naar ons toe. Er loopt een jongen schuin achter hem, die ook wel iets wegheeft van zowel Robyn als de andere jongen die op Robyn lijkt, hij is alleen donkerblond. De bruine en de blonde is misschien een handigere beschrijving. De bruine komt met een brede glimlach naar Robyn toe lopen. "Ik dacht dat je nooit meer zou terugkomen" zegt hij waarna hij Robyn omarmt.