Revolution

Healing

Elizabeth

Robyn staat met een ruk op en kijkt Adry fel aan "Hou je bek erover" sist hij. Nathan staat op en komt tussen beiden. Maar opnieuw krijgt hij een klap in zijn gezicht en dit keer door Robyn. "Wat heb je opeens gast!" zegt hij fronsend. Dat zegt hij goed ja, wat heeft hij nou? "Hou je erbuiten" snauwt hij naar Nathan. Adrianna probeert ondertussen achteruit te deinsen.

Robyn grijpt Adry uit het niets bij haar kraag. Hij wijst haar recht in het gezicht, raakt nog net niet haar neus aan. "Als jij nou is je bek kon houden, voor maar één keer tevreden kon zijn, zou het voor ons allemaal veel makkelijker zijn" daarna draait hij zich om, duwt Joy ruw aan de kant en loopt zo het huis uit.

In kleermakerszit zit hij tegen een boom. Hij zit een beetje met zijn handen te bewegen, wat een plantje voor hem elke beweging na laat doen die hij maakt. Ik kom voorzichtig dichterbij en hurk naast hem neer. "Robyn..?" zeg ik zacht. Gelijk slaat hij zijn beide armen om mijn nek heen en legt zijn hoofd op mijn schouder. Ik leg rustig mijn armen om zijn rug, die schrokkerig op en neer gaat. Ik wrijf hem over zijn rug "Het is goed, niemand neemt je ook maar iets kwalijk" sus ik hem toe.

"Hoe zit het met je vleugels?" vraagt hij terwijl we op de weg terug naar ons huis zijn. O ja, die. Daar heb ik niet eens meer aan gedacht joh. "Uhm, wel oké denk ik" ik kijk even achterom, maar kan ze niet zien "Ik kan ze niet echt zien" voeg ik ietwat dommig toe. "Ik kijk wel even voor je" We staan stil en hij kijkt even achter me. "Ik zie ze ook niet" zegt hij serieus. "Dit is waarom ik zo veel van je hou" zeg ik lacherig "Je hebt zo'n lekker gevoel voor humor" "Ik ben serieus Elly, ze zitten er echt niet meer"

Als we het huis inlopen, loop ik direct naar mijn kaptafel (Ik en Adry hebben er allebei een in onze kamer) en kijk naar mijn rug. De vleugels zijn inderdaad weg. Ik blijf vol ongeloof kijken, maar schrik op van een harde grom. Ik ren de huiskamer in. Robyn staat vlak voor Adrianna. Hij kijkt haar woedend aan. Nathan schiet weer tussen beide en probeert ze van elkaar weg te duwen, maar hij krijgt ze geen centimeter van elkaar vandaan.

Dan pas merk ik iets vreemds aan Robyn, maar ik kan het niet helemaal thuisbrengen. Ik kijk nog goed en zie dan... "Adrianna, ren!!" schreeuw ik. Maar net als ook zij het ziet en weg wil rennen, heeft een sneeuwwitte wolf haar al tegen de grond gedrukt. Adry grijpt zijn poten vast om zichzelf los te krijgen, maar schiet er niets mee op. Met grote, angstige ogen kijkt ze de wolf recht in de ogen. "Help me" piept ze. Net als ik naar ze toe wil rennen en Nathan in wil grijpen, haalt de wolf uit naar Adry.

Gelukkig reageert ze snel en keert haar hoofd weg, maar de wolf raakt haar wel vol op haar wang. Haar wang begint te bloeden en Nathan deinst snel achteruit, duidelijk de verleiding naar bloed ontwijkend. Ik moet dus nu echt ingrijpen. Snel ga ik achter de wolf staan en sla mijn armen om zijn nek. "Robyn, kom terug" fluister ik terwijl ik mijn gezicht tegen zijn rug aan druk. Voor ik het weet, krimpt de wolf. Robyn ligt weer in mijn armen.

Ik ga voor hem zitten en kijk hem even recht in de ogen. De gele gloed is weer uit zijn ogen verdwenen en zijn felgroene ogen kijken me strak aan. Langzaam beginnen ze waterig te worden. Ik sta op en help eerst Robyn en daarna Adry omhoog. Robyn kijkt Adry aan, ziet het bloed op haar wang en kijkt vrezend naar zijn hand. Trillend brengt hij zijn hand voor zijn gezicht. Over zijn vingers druipt nog een beetje bloed. Hij slaat zijn andere hand voor zijn mond en rent zijn kamer in, zo langs Nathan.

Weer wil ik achter hem aangaan, maar Adry houdt me tegen. "Je bent hem al een keer achterna gegaan vandaag, laat hem nu maar even alleen" Daarna knijpt ze haar ogen iets samen, zorgelijk kijk ik haar aan. "De wond prikt een beetje" zegt ze. Ik weet niet waarom, maar ik leg mijn hand op haar wang. Een witte gloed verschijnt om mijn hand heen. Voorzichtig laat ik mijn hand weer van Adrys wang glijden.

De wond is weg en ik heb geen drupje bloed op mijn hand. Verbaast kijk ik van mijn hand naar Adrianna, die mij even verbaast aankijkt. "Heb ik..." zeg ik zacht. "Ik denk het" antwoord Adry verbijsterd. Nathan loopt naar ons toe. Hij legt zijn hand op Adrys wang en pakt daarna mijn hand vast. "Hoe. De. Fuck" zegt ook hij stomverbaasd. "Is dit dan mijn gave" zeg ik twijfelend. "Zou kunnen" zegt Nathan zacht "Dan ben je dus tweede die het weet" vervolgt hij.

Dus Robyn kan aarde en planten sturen en ik dus lucht en helen. Het is raar want planten en aarde zijn logisch, maar helen bij lucht? En helen valt niet te besturen, terwijl iedereen zei dat je tweede gave gegarandeerd iets stuurbaars is. Dit is echt heel vreemd. Maar ja, ik kan nu maar beter blij zijn hiermee, toch?