Revolution

We're save again... again

Ik ga van maandag tot woensdag naar Antwerpen met mijn klas en heb dus amper tijd om te uploaden of te schrijven (ik weet niet eens of ik in de eerste plaats wel kan uploaden). Vrijdag komt er weer een hoofdstuk want Just my life gaat donderdag even voor. Sorry daarvoor, maar het kan jammergenoeg niet anders

Robyn

"Zoë!!!" schreeuwt Nathan terwijl ze een meisje de kamer inslepen. Het is inderdaad Zoë. Zelfs tussen al die gozers met zwart haar, zijn haar zwarte lokken raar genoeg te herkennen. Ik weet niet wat ik op dit moment moet doen dus kijk ik maar naar Skye. Hij kijkt me droevig aan, waarna hij naar de grond kijkt. Toen ze 'het meisje' moesten halen, was ik doodsbang dat ze met Elly zouden binnenkomen. Het was haar niet, maar het was wel Zoë.

Maar Elly zal wel komen, ze is dichtbij. Ik kan haar ruiken. Als ze haar maar niet aan hebben gedaan wat ze ook bij ons hebben gedaan. Zoë lijkt echter ongedeerd te zijn, op een schram op haar knie na. Ze is vast gewoon gevallen of uitgegleden. Ze kijkt Nathan bang aan, van haar lippen valt een schreeuw om hulp af te lezen. Wat willen ze in principe van ons dat ze dit met ons doen.

Weer lijkt Zoë 'help' te gebaren met haar lippen. Konden we haar maar helpen, konden we ons zelf maar helpen. Maar we zitten vast. Om onze polsen zit een soort stalen armband die vast zit aan een ketting die weer vast zit aan de muur. Natuurlijk hebben we ons al los proberen te trekken, maar dit is geen gewoon staal. Ik weet niet eens zeker of het wel staal is in de eerste plaats.

Ik kijk uit een raam om maar niet naar Zoë te hoeven kijken die ondertussen alweer word weggebracht. Mijn ogen worden groot "O shit" mompel ik zacht. Alleen Nathan heeft het gehoord denk ik, want hij is de enigste die kijkt. Hij trekt een wenkbrauw op. Ik wenk naar het raam, waarna hij me nog onbegrijpender aankijkt. "Het is volle maan" fluister ik zo zacht dat alleen Nathan het kan horen. "Ow, dat is kut" fluistert hij terug. Daarna wordt ik ergens door afgeleid.. Elly.

Elly's geur komt steeds dichterbij, wat me bang maakt. Ik zoek waar het vandaan komt, de gang. Ik kijk naar de opening naar de gang en zie net haar hoofd wegduiken. Daarna klinkt er zacht gesnik wat ik als weerwolf nog net kan horen. Ook Nathan hoort het en kijkt me met grote ogen aan. Ik blijf alleen maar naar de opening kijken. Na een tijdje verschijnt haar hoofd weer, ik kijk haar recht aan. Haar ogen zijn rood en haar wangen lijken te gloeien, ze heeft zeker gehuild. Ze houd haar wijsvinger voor haar mond en tuit haar lippen. Ik knik en draai mijn hoofd weer naar voren.

Ik begin tintelingen over mijn rug te voelen, die zich langzaam verspreiden over mijn lichaam. Mijn longen beginnen steeds meer zuurstof te eisen en mijn adem wordt zwaarder. Een van de jongens komt naar me toe lopen. "Wat heb jij nou weer" zegt hij een beetje snauwend. "Hoe... hoe laat is... laat is het?" vraag ik snakkend naar adem. "Één voor twaalf, geef antwoord op mijn vraag!" snauwt hij. Ik bal mijn vuisten om de pijn te onderdrukken. Al snel val ik op mijn knieën. Mijn hele lichaam is bloedheet, ik voel mijn huid gloeien. Daarna voel ik overal steken en pijn en dan wordt alles zwart.

Met veel moeite open ik mijn ogen, ik kreun zacht. Ik kijk om me heen, mijn kamer, ik lig weer in mijn kamer. Ik schiet overeind, maar val al snel weer terug op mijn matras. Een onderdrukte schreeuw ontglipt me. De pijn komt van mijn borst. Als ik kijk, zie ik verband. Ik sla mijn arm om mijn borst heen en probeer weer recht op te komen. Steunend met mijn andere hand op mijn bed, weet ik rechtop te komen.

"Ga liggen, ga liggen, je moet rusten" roept een haastige stem. Ik kijk naar de bron van het geluid en zie Joy mijn kamer instormen. Ze knielt neer naast mijn bed, legt me voorzichtig weer neer en begint het verband van mijn borst te wikkelen. Als het er vanaf is, zie ik twee grote, bloederige wonden in mijn zij en op mijn borst. Het lijken wel... messteken! "Dit kan een beetje pijn gaan doen" zegt Joy terwijl ze de deksel van een potje draait, er zit een soort gouden stof in. Ze strooit wat op de wonden, het prikt best wel. Daarna wikkelt Joy het verband weer terug. Dan verlaat ze de kamer.

"Ben je al wakker" fluistert een zoet stemmetje vanuit de deuropening, het is het stemmetje van Elly. Als ze me ziet loopt ze naar binnen. Elly knielt naast me neer. "Ik was zo bang dat ik je kwijt was, alweer" zegt ze met een droef gezichtje. "Ik verlaat je nooit meer" zeg ik zacht "Kom" zeg ik met een klein hoofdknikje. Ik sla de deken open en ze komt naast me liggen. Ik trek haar wat dichter tegen me aan en druk een kusje op haar voorhoofd. Ze drukt haar hoofd een beetje tegen mij  borst "Je bent zo warm" fluistert ze terwijl ze zich wat dichter tegen me aantrekt.

"Wat is er gebeurt?" vraag ik na een tijdje aangename stilte. "Je veranderde, maar niet in een wolf. Eerder een soort tussenvorm van een wolf en een jongen" zegt ze beverig, ik voel dat ze een beetje begint te rillen. "Gaat het?" vraag ik fronsend en bezorgd. "Ik...ik was... bang" zegt ze. Ik trek haar nog wat dichter tegen me aan "Het spijt me Elly" fluister ik. Ze woelt haar gezicht nog meer tegen mijn borst. Daarna ademt ze diep in en praat ze weer verder.

"Nadat jij... veranderde, heb ik de rest losgemaakt. Je zorgde goed voor afleiding" zegt ze met een kleine glimlach "Binnen no time had je zeker driekwart van die gozers uitgeschakeld. Skye schakelde de rest uit terwijl ik Nathan, Adry, Haiden, Zoë en Dan in veiligheid gebracht. Toen ik ze buiten had gebracht, kwam Skye ook naar buiten met jou in zijn armen. Je had twee messteken die Skye al heeft laten stoppen met bloeden door ze te helen. Ook zijn krachten hebben een limiet en hij kon ze dus niet volledig helen. Nu zijn we weer hier, veilig en wel. En de tweeling wist te vluchten terwijl de rest werd ontvoerd op de weg hierheen. Joy heeft ze opgevangen tot we terugkwamen. En nu zijn we allemaal hier"

Ze is in slaap gevallen. Dat kan ook niet anders na wat er allemaal is gebeurt. Ze ademt zachtjes en rustgevend, haar armen heeft ze om mijn middel geslagen. Haar hoofd ligt op mijn borst. Haar blonde haren liggen verspreid over mijn borst. Wacht, ze zijn weer blond. Nu ik erover nadenk, zijn Adrys krullen ook weer blond. Ik rijk mijn arm uit naar mijn nachtkastje en hoop een spiegel te vinden. Ik grijp naar mijn telefoon, goed genoeg. Ik open de camera en zie dat mijn haar ook weer normaal is.

Ik begin ook een beetje in slaap te vallen tot er opeens iets op me ploft, gelukkig niet op mijn wonden. "Robyn!!!" schreeuwen twee kinderstemmen in koor. Ik open mijn ogen en zie de tweeling. Gelijk begin ik de twee te kietelen. Ze gieren het uit van het lachen en ze spartelen met hun kleine voetjes. Ik hoor Elizabeth naast me gapen en ze komt rechtop zitten. Ze tilt de tweeling van me af en zet ze naast het bed neer "Voorzichtig, Robyn heeft wonden, zo doen jullie hem per ongeluk pijn" zegt ze. "Het gaat goed hoor, ze doen vast wel voorzichtig" zeg ik. "Wacht nog maar even oke" Ik knik maar.

Ik wil rechtop zitten, maar de pijn houdt me tegen. Elly knielt zorgelijk bij me neer en helpt me rechtop. Terwijl ze me ondersteunt, helpt ze me uit het bed te stappen. Ze reikt me krukken aan, maar ik duw ze afkeurend aan de kant "Ik kan zelf wel lopen" zeg ik zwakjes. Ze laat me voorzichtig los, maar ik zak gelijk op de grond, ze weet me nog net op tijd op te vangen. Weer reikt ze me de krukken aan "Doe niet zo eigenwijs en pak ze gewoon van me aan oke" zegt ze bezorgd. Ik pak ze en steun erop.

Als ik de huiskamer inloop, krijg ik wel vijftig keer 'Robyn!!!' op me afgevuurd. Als ik even rondkijk, zit iedereen er, inclusief Skye, de hele roedel, alle nieuwe vampiervrienden van Nate en Joy en Vicky. De tweeling rent langs ons heen en springen op Nathan. "Hoe lang heb ik eigenlijk geslapen, of hebben jullie een feestje georganiseerd dat ik er niet was ofzo" zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw. "Sinds we weer hier zijn een weekje of twee ofzo" zegt Nathan. Ik kijk hem met grote ogen aan. "Nee joh, misschien vier uur max" zegt hij lachend. Ik rol met mijn ogen en loop verder de huiskamer in.