Revolution

Just so confused

Korte a/n: Als je me wilt volgen, wees vrij. En ik heb nu een quote in mijn status staan die ik elke week verander, misschien leuk om te lezen. Thnx voor de aandacht!

Elizabeth

Nadat we alle drie bij zijn gekomen van een hartaanval, gaan we beginnen met de vechtlessen. Weer klapt Richard een klepje in de muur open, er zit een chromen knopje achter. Hij druk hem in en een stuk van de muur naast hem schuift weg, de opening van een wapenkamer verschijnt. Enthousiast ren ik naar binnen. Even ban ik dat brave meisje uit me en laat ik me gaan. Ik pak een wapenriem van een haakje en doe hem om mijn middel. Ik steek er wat ammo, een granaat en een paar rookbommen in. Daarna grijp ik een pijlenkoker en een boog en gooi ze om mijn rug. Ook doe ik 2 beenbanden met een handgun en een dolkje om mijn bovenbenen en draai me om naar de ingang.

3 stomverbaasde gezichtjes en een glimlach staren me aan. "Ik mag haar wel" zegt Richard tegen de anderen "Is ze vaker zo?" Robyn is de enigste die zijn hoofd weet te schudden. "Nou, waar kan ik op oefenen" zeg ik ongeduldig. "Kom maar mee" zegt hij tegen me. Met smart volg ik hem. Richard loopt vlak voor de rest langs en duwt Adrianna's zojuist opengevallen mond dicht "Je vangt vliegen schat"  Ik giechel en we lopen verder, de rest achter ons latend.

"Hier" Opnieuw klikt Richard op een knop en nog een muur schuift open. Een schietbaan komt tevoorschijn. Al sinds mijn geboorte kom ik hier met mijn ouders naar de vergaderingen. Ze wouden nooit een oppas nemen, omdat ze toen nog niet zeker wisten of we krachten bezaten en geen enkele magiër was bereid om zo ver naar ons afgelegen dorpje te reizen, soms meer dan 3 keer in de week tijdens noodgevallen. En vaak moesten ze ook op hun eigen broertjes of zusjes passen, want een gezin met magiërs heeft raar genoeg altijd meer dan 2 kinderen. Maar in ieder geval, ik kom hier al mijn hele leven en heb nooit van deze kamers afgeweten.

Als we voor de schietbaan staan, pak ik eerst mijn handgun en wil richten, maar Richard grijpt om mijn handen heen en wilt me er blijkbaar mee helpen. "Ik kan het wel zelf hoor" zeg ik nog vriendelijk. "Maar je staat niet helemaal..." "Ik heb mezelf alles geleerd, ik kan zelfs met deze handgun op zijn kop schieten" zeg ik kortaf. "Jij moet echt mijn assistente worden" zegt hij. "Jij zal beter mijn assistent kunnen worden" zeg ik waarna ik de trekker overhaal. Richard schrikt en deinst een beetje achteruit. "Recht in zijn hart!" zeg ik als ik naar de schietpop kijk "Wie is er nu de assistent!" Richard kijkt me alleen verbaasd aan.

"Dus, wat nu?" ondertussen zitten alle poppen vol met kogels, pijlen of messen. Er is dus niets meer om op te mikken. "Je kan met de rest trainen" stelt Richard voor. "Oké, waarom niet" Vlak nadat ik dat zeg, komt er een harde gil uit de wapenkamer. Zo snel als we kunnen, rennen Richard en ik ernaartoe. We treffen de rest lachend aan. Adrianna ligt in Nathans armen, Nathan heeft een rode doek om zijn nek geknoopt en richt een geweer op Robyn. Robyn staat tegenover ze met zijn handen omhoog en een zwart masker op.

"Wat zijn jullie nu weer aan het doen?" vraagt Richard heel serieus. "We waren een filmscène aan het naspelen" zegt Adrianna die tussen het lachen door de enigste is die wat zinnigs uit weet te brengen. "Waar kwam die gil dan vandaan" vraagt hij door. "Ik liet me een beetje meeslepen" antwoord Adrianna haast buiten adem. Ik hoor Richard naast me grinniken "Dat kunnen wij ook wel, toch Elly?" Elly? En wat wilt hij doen? Maar nog geen 3 seconden later grijpt hij me bij mijn middel, legt me in zijn armen en zoent me vol op mijn mond. Ik schrik er eerst van, maar sluit mijn ogen en laat het me gewoon overkomen. Eigenlijk wil ik hem het liefst van me wegdrukken, maar mijn lichaam luistert niet.

Als hij me loslaat, open ik mijn ogen en zie een voldane glimlach op zijn gezicht. Als ik naast me kijk zie ik Robyn wegrennen, Nathan laat Adrianna los en gaat er gelijk achteraan. Ik hoor Richard grinniken als hij ze weg ziet rennen. "Denk je dat dit een spelletje is ofzo" Ik probeer hem van me weg te duwen, maar hij verstevigt zijn grip "Nee hoor, ik ben doodserieus" zegt hij met een brede grijns.

Daarna buigt hij zich weer over me heen om me weer te zoenen, maar ik duw hem weg en een gigantische windvlaag drukt hem tegen de muur. Maar heel even ben ik verbaast over wat ik net deed, maar daar is geen tijd voor. "Adrianna!!" Ze rent gelijk naar me toe en samen rennen we de deur uit. Ik druk op de chromen knop en de wapenkamer sluit. Er wordt hard op de deur geramd door Richard. "Stik maar lekker daarbinnen klootzak!!" schreeuw ik nog naar hem. Daarna rennen Adrianna en ik weg, nu Nathan en Robyn nog vinden.

Ondertussen houd ik Adrianna even tegen "Waarom rende hij eigenlijk weg?" "Kom op, heb je het nou nog niet door?!" zegt ze ongelovig. "Wat?" "Hij is stapel op je, helemaal weg van je, dolverliefd" zegt ze enthousiast. "Hij vind me.. leuk?" "Ja duhhh, heb je wel gezien hoe hij naar je kijkt, hoe hij tegen je praat" Ik kijk haar verrast, verward en geschrokken aan. "L-laten we maar... verder gaan" zeg ik onzeker.