Revolution

Almost dead, but still alive

Hoofdstuk 25 alweer en al meer dan 2000 reads, ongelovelijk. Ik wil iedereen zo erg bedanken! Love y'all (Serieus, ik  hou van jullie, jullie zijn de beste)

Robyn

Ik sluit mijn ogen "Ik hou van je Elly" zeg ik nog. Daarna weet ze zich los te wrikken en rent ze naar me toe, maar Richard heeft al losgelaten. Vlak voor ik de grond raak kijk ik haar nog recht in de ogen, zelf merkt ze dat niet eens. Ik zie de dood in de ogen tot ik opeens zijwaarts wordt getrokken en wordt neergezet. Ik open mijn ogen en besef dat ik niet dood ben. Mijn enkels zijn al los en ik voel dat ook mijn polsen worden losgemaakt.

Als ik los ben, sta ik op en kijk ik om. Voor me staat een redelijk blank meisje met wat sproetjes op haar wangen. Haar rode haar heeft ze gevlochten, het zit een beetje los en wat plukken steken uit de vlecht. Redelijk normaal toch? Nou nee, ze heeft een jurkje gemaakt van boombladeren en een stel vlindervleugels op d'r rug.

"Wie ben jij?" vraag ik gelijk. "Dat ik je leven heb gered? O ja, geen moeite hoor" zegt ze sarcastisch. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan en dat doe ik ook. "O mijn... het spijt me zo, ik wou niet..." En dan begint ze opeens te lachen "Nee joh, ik zit maar met je te dollen" ze steekt haar hand uit "Joyene, maar noem me maar Joy" Ik schud haar hand "Robyn" "Weet ik" zegt ze kort door de bocht. "Hoe weet je mijn naam?" vraag ik verontwaardigt. "Leg ik allemaal zo wel uit oké, maar nu moeten we gaan" "Maar ik moet terug naar Elly, naar Nathan en Adrianna. Ik kan ze niet achterlaten denkend dat ik dood ben!" zeg ik ontdaan. Daarna grijpt ze me bij mijn schouders. "Je bent gek als je daar weer naar binnen gaat, hij maakt je nu gehijt dood, zeker weten!" zegt ze terwijl ze me door elkaar schud.

"Hoelang moeten we nog" vraag ik uitgeput. Joy stopt met vliegen en zet zichzelf zachtjes neer op de grond "Nog wel een eindje ben ik bang" zegt ze met een scheef gezicht "Waarom shift je niet gewoon naar je wolfvorm, is toch een stuk gemakkelijker?" Ik schud mijn hoofd "Dat doe ik niet, niet zolang het niet noodzakelijk is" zeg ik hoofdschuddend. "Waarom niet?" vraagt ze door. "Gewoon niet oké!" roep ik boos. "Nooit geweten dat jij zo'n snel aangebrand typje was" zegt ze. "Ben ik ook niet, laten we nou maar gewoon doorgaan" "Oké, oké" ze stijgt weer op en ik ren weer door.

Na nog zeker een uur te rennen, red ik het niet meer en stort ik op de grond. Bezorgd daalt Joy weer neer. Ze draait me op mijn rug en kijkt me aan met haar grote bruingroene ogen. "Dit gaat zo niet langer. Ik wil je nergens toe dwingen, maar het is nu toch wel het juiste moment om te veranderen" zegt ze zorgelijk. Heftig hijgend schud ik zachtjes mijn hoofd "Het is nooit het juiste moment" zeg ik. Joy staat weer op "Sorry dat ik het zeg, maar wat is je issue" zegt ze geïrriteerd. "Kunnen we het daar een andere keer over hebben" zeg ik een beetje smeekerig. "Pinkyswear" zegt ze direct. Met wat moeite sta ik op en haak mijn pink om de hare "Pinkyswear"

Na nog een half uurtje flink doorzetten, komen we eindelijk ergens aan. Ik zeg ergens, omdat ik niet zeker weet of dit een villa of een spookhuis is. Naast dat staat een gigantische boomhut die haast volledig is begroeid met verse groene bladeren en kleurrijke bloemen. Aan de andere kant staat een wat verwildert en ook ietjes vervallen hotel, het stoere eraan is dat het volledig beschildert is met van alles. Van graffiti-art tot ware kunstwerken, het is prachtig. Voor me ligt een groot meer met, als je goed kijkt, een prachtig onderwaterdorp met vele kleuren koraal.

"Hier woon ik samen met alle andere verstoten en verweesde kinderen. Dit hebben we allemaal samen opgebouwd. Dit meer hier is de place to be voor waterwezens, als je geluk hebt kan je zelfs Mentha, de waternimf, zien. Links is het deel waar ik woon samen met wat heksen en ook enkele tovenaars. Dat enge geval voor ons is vampierterrein, waar by the way ook een gevallen engel woont, kom maar niet te dicht bij hem in de buurt. Mijn beste vriendin Victoria woont daar ook. En rechts hebben we, zoals zij het graag noemen, de werewolf hangout" legt Joy uit "Maar nu gaan we even naar Vicky" Daarna trekt ze me aan mijn arm het vampiergebouw binnen.

Een naar gevoel bekruipt me als we naar binnen lopen, iedereen die we passeren kijkt me grijnzend aan. "Weet je zeker dat dit een goed idee is" "Ja joh, ze doen je niets" Ik hoop maar dat ik dat gewoon van haar kan aannemen, want zo niet, dan ben ik binnen de kortste keren dood en nu echt. Als we bij Victoria's kamer zijn aangekomen, lopen we naar binnen. Het enigste wat in de kamer staat is een ouderwetse, maar prachtig versierde doodskist.

De klep gaat open, een meisje komt tevoorschijn. Ze rekt zich rustig uit. Ze heeft lang, heel licht lila haar met een rood lint als haarband. Verder heeft ze een zwarte korset met hetzelfde rode lint als in haar haar. Ze heeft ook nog een pofrokje met kant, een zwarte panty en rode ballerina's. Over het algemeen ziet ze er ongelovelijk schattig uit. Daarna draait ze zich naar ons toe, twee rode ogen kijken me doordringend aan "Ah, je hebt eten meegenomen" voor ik het weet staat ze naast me "Dat de anderen hem nog niet hebben gegrepen" Daarna zet ze haar tanden in mijn nek. Een enorme pijn trekt vanuit mijn nek door de rest van mijn lichaam.

"Nee Vicky, hij is geen voedsel!!" zegt Joy die Victoria van me weg probeert te trekken. Gelijk haalt ze haar tanden uit me "O sorry, normaal gesproken brengt ze nooit een nieuwe hier naarbinnen behalve als het een vampier is natuurlijk" zegt ze met een klein glimlachje. "Hij is niet een nieuwe, ik moest hem in veiligheid brengen, hij is 1 van de 4" zegt Joy. Opnieuw kijkt Victoria me doordringend aan.