Revolution

We're complete

Nathan

"Kom maar binnen jongens!!" roept Myrthe.

1 voor 1 komen we binnen, ik als laatst. We gaan op een rijtje staan. Zij is dus de laatste. Blond, krullend haar, voorste lok is gekruld tot een pijpenkrul, felblauwe ogen. Zij is dus mijn tegenpool qua element. Wat wel raar is, is dat haar ogen rood en betraand zijn en ze heeft alleen wat ondergoed aan. Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en als ze het merkt, word helemaal rood en springt ze op van haar bed. En of het nog niet gekker kan worden, zakt ze, zo snel haar voeten de grond raken, door haar benen. Ik wil haar helpen, maar de jongen naast haar heeft haar al opgevangen voordat ze echt kan vallen.

"Ik pak wel een jurkje voor je Adry, blijf jij nou maar liggen" zegt de jongen die haar net opving. Voorzichtig tilt hij haar weer op het bed en loopt naar de kast. Hij haalt er een jurkje uit waar Zoë waarschijnlijk een moord voor zal doen. Ze trekt hem aan en geeft de jongen een knuffel. "Thanks bro" zegt ze zacht.

Myrthe loopt de kamer uit "Kom je mee Dan?" zegt ze eerder commanderend dan vragend. "Hoezo?" zegt hij terug. "Dit moeten ze even samen bespreken" zegt Myrthe, hopend dat hij meekomt. "Nee, ik laat Adry niet alleen nu" zegt hij terwijl hij het meisje dichter tegen zich aandrukt. "Danley, ik wil niet boos op je worden" waarschuwt Myrthe. "Nee mam, Dan gaat nergens heen!" zegt het meisje duidelijk.  Myrthe zucht diep, maar doet de deur dicht en loopt weg.

"Dus..." zegt de jongen. "Hoi, dit zijn Nathan, Elizabeth en ik ben Robyn" zegt Robyn enthousiast. Ik sla mezelf voor mijn hoofd, alleen Robyn flikt die dingen. Het meisje ziet mijn reactie en giechelt. "Ik ben Adrianna en dit is mijn broer, Danley, maar noem hem alsjeblieft gewoon Dan" Dan knikt "Alleen Adry heeft het recht om me Danley te noemen" "Kom anders zitten" zegt Adrianna terwijl ze zich een beetje optrekt en recht gaat zitten. Dat kan makkelijk, want haar bed is gigantisch. Ik ga naast Dan zitten, Elizabeth en Robyn aan de andere kant van het bed.

"Wauw, het is hier echt zo mooi" zegt Elizabeth die verwondert rondkijkt. "Dankje" zegt Adrianna glimlachend. "Kunnen jullie uitleggen wat hier gaande is" vraagt Dan beschermend tegenover Adrianna. "Wat moeten we uitleggen?" vraag ik. "Wie zijn jullie en wie zijn 'de uitverkorenen' waar mijn moeder het net over had" neemt Adrianna van Dan over. "Wij" zeg ik "Inclusief jij, jij bent de laatste.

"En wat houdt dat in?" vraagt Adrianna gelijk door. "We zijn de enigste op aarde die een element besturen" antwoord ik. "En weten jullie wie wat bestuurt?" vraagt Adrianna verder. "Ja, ik vuur, Elizabeth lucht en Robyn aarde. Vandaar ook onze oogkleuren" "Daarom zijn ze dus zo blauw" concludeert Adrianna. Ik knik. Even blijft het stil, tot (natuurlijk) Robyn begint te praten.

"Misschien heb ik nog wel een belangrijke aanvulling" zegt hij. "Het zal toch eens niet" mompel ik, Adrianna begint weer te giechelen. "We zijn allemaal bovennatuurlijke wezens" gaat Robyn ongestoord verder. Oké. Ik moet toegeven, dat is inderdaad een belangrijke aanvulling. "Ik ben een weerwolf, Elizabeth is een magiër..." zegt Robyn. "Zeg maar gewoon heks" onderbreekt Elizabeth hem. "Heks dus, en Nathan is een vampier"

Nadat Robyn dat zei, sloeg Dan een arm om Adrianna heen. Het deed me best wel veel pijn, dat hij denkt dat ik een gevaar ben. "Ik doe niets" zeg ik voorzichtig. "Waarom staan vampiers dan bekend als moordenaars" zegt Dan achterdochtig. "Dat is helemaal niet waar, hoe kom je daarbij!" zeg ik een beetje beledigd. "Als je Adrianna ook maar iets aandoet, doe ik jou wat aan"

Ik sloeg mijn blik op de grond, fijn, mensen zien me dus als een monster.