အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"20"

မနက္​ အ​ေစာ
စကား​ေျပာသံ​ေတြနဲ႔
မွာတမ္​း​ေႁခြသံ​ေတြ မုန္​းခန္​႔ထည္​တို႔တစ္​အိမ္​လံုး
ဆူညံ​ေန၏ ။ဘာအ​ေၾကာင္​းအရာ
လဲဆို​ သည္​မွာ​ေတာ့ ​ေႏြဦးကို
က်ိဳကၡမီ စက္​စဲ လိုက္​ပို႔မည္​့
အတြက္​ မသက္​ထားရဲ႕
မွာတမ္​းတစ္​ပံု ​ေအာက္​မွာ
မုန္​းခန္​႔ထည္​အလူးအလိမ္​့
ပုတ္​သင္​ညိဳ လုပ္​​ေနရသည္​​ေပါ့ ။

မသက္​ထားမွာ​ေနတာက
မုန္​းခန္​႔ထည္​အတြက္​​ေတာ့မဟုတ္​ေခ်။
သူ႔ရဲ႕ ဝမ္​းမနာ​ေမာင္​​ေလး
​စိန္​​ေႏြဦးအတြက္​ပါ။

ဆိုင္​ကယ္​နဲ႔သြားၾကမွာျဖစ္​တဲ့အတြက္​
​ေျဖး​ေျဖး​ေမာင္​းသြားဖို႔ နဲ႔
လက္​႐ွည္​အထူ ​ေတြဝတ္​သြားဖို႔ ။
ကမ္​း​ေျခ ​ေရာက္​ရင္​
က​ေလးကို ​ေရနက္​ထဲ ​ေပးမဆင္​းရန္​ရယ္​
​ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္​ ၿပီးျပန္​​ေခၚခဲ့ရန္​ကို
ထပ္​ကာတလဲလဲ မွာ​ေန​ေလသည္​။

​ေရာက္​တဲ့ တစ္​ညနဲ႔ တစ္​မနက္​အတြင္​း မွာ
အဲ့ဒီ​ေလာက္​အခ်စ္​ခံ ​ေနရတဲ့ ထိုလူသား​ေလးပါ။
မမကလည္​း သူ႔ရဲ႕ ဆယ္​ဘဝက
​ေဆြ​ေတာ္​မ်ိဳး​ေတာ္​​ ေတြ့တဲ့အလား...
သူ႔ထက္​လည္​း ၁၅ႏွစ္​​ေလာက္​ငယ္​တဲ့
ထိုလူသား​ေလးကို
သဲသဲတုန္​​ေနတာ က
မ်က္​ႏွာျမင္​ခ်စ္​ခင္​​ေစဆိုတဲ့
ဆု​ေတာင္​း ျပည္​့ခဲ့သည္​ထင္​၏။

မုန္​းခန္​႔ထည္​ က​ေတာ့ မမ ဘာ​ေျပာ​ေန​ေန
​ေခါင္​းၿငိမ္​့​ေန​ေပမဲ့
မ်က္​လံုးအၾကည္​့နဲ႔
လက္​က​ေတာ့
သူ႔​ရဲ႕ ​ေဝးကြာ​ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္​တဲ့
ေဘဘီ​ေလး "i "ႀကီး
ဆီက မခြာ ။ လက္​က​ေလးနဲ႔ ဖြဖြ ပြတ္​လိုက္​
ဖုန္​​ေတြကို ​ေလက​ေလးနဲ႔ မႈတ္​လိုက္​
​ေျပာင္​​ေနၿပီးသား back မွန္​နဲ႔ ဆိုင္​ကယ္​​ေခါင္​းကို
တက်ိက်ိ ျမည္​​ေအာင္​ ထိ ပြတ္​တိုက္​​ေန​ေသးသည္​ ။

"ဟဲ့ ငယ္​​ေလး.မမ​ေျပာတာၾကားလား."

သက္​ထား က​ေျပာလည္​း​ေျပာ ရင္​း
မုန္​းခန္​႔ထည္​ နားရြက္​ကိုပါ ခပ္​ဖြဖြ လိမ္​​ဆြဲ​ေတာ့
အား ကနဲ ထ​ေအာ္​၏။
နီရဲသြား​ေသာ နားရြက္​ဖ်ားကို
လက္​နဲ႔ ပြတ္​​ေခ်.ရင္​းျဖင့္