အမုန္​းအဆံုးသတ္​

"33"

​ေဆးရံုဆင္​း ​တဲ့  မနက္​ပိုင္​းမွာ မုန္​း ​သည္​
​ေႏြဦးဆီ ​ေရာက္​မလာ ႏိုင္​ ခဲ့
အ​ေရး​ေပၚ လူနာ ​ေရာက္​လာ၍ ခြဲခန္းထဲ အကူ
အ​ေနနဲ႔ ဝင္​​ေပး​ေနရ၏ ။

​ေဆးရံု ဝင္​းထဲက ထြက္​ကာနီးကား​ေပၚ တက္​တဲ့ထိ
​ေႏြဦး သည္​ အ​ေနာက္​ကို ခနခန လွည္​့ၾကည္​့ မိ၏ ။
အခု ​ေနာက္​ဆံုး အ​ေနနဲ႔ ​ေတာ့ တစ္​​ေခါက္​​ေလာက္​
​ေတြ ့သြားခ်င္​​ေသးသည္​ ။
​ေနာက္​ဘယ္​​ေတာ့ မွ ျပန္​ ဆံုရမလဲ ဘာ​ေတြ
ဆက္​ျဖစ္​လာ ဦး မလဲ ဆိုတာ မ​ေရရာ
​ေနတဲ့ အ​ေျခ အ​ေနမွာ မ်က္​ႏွာ ​ေလး ကို
တစ္​​ေခါက္​​ေလာက္​ မွတ္​သားခ်င္​ မိသည္​ ။

ကား​ေပၚ​ပစၥည္​း​ေတြတင္​ၿပီး သည္​့ ဇြဲတမန္​က
​ေႏြဦး ​တံု႔ ဆိုင္​း ​ေနတာကို စိတ္​မ႐ွည္​ သည္​့ပံု ျဖင္​့
​ေႏြဦးဆီျပန္​​ေလ်ွာက္​ လာ ကာ လက္​ဆြဲ ​ေခၚ
သြား ​ေလ ၏ ။ ကားတံခါး.ဖြင္​့ ၿပီး ကား​ေပၚတက္​​ေစဖို႔
အလုပ္​

" ​ေႏြဦး "

အ​ေနာက္​နားဆီက ​ေခၚသံ တစ္​ခု ..
ထိုအသံၾကား​ေတာ့ ​ေႏြဦးမ်က္​ႏွာသည္​
ကနၱာရ ထဲ မွာ အို​ေအစစ္​ ​ေတြ႔သည္​့ အလား
ဝင္​းပသြား.​ေလ၏။ အရာအားလံုးကို သတိထား
မိ​ေနသည္​့ ဇြဲ သည္​ ​မတတ္​ႏိုင္​ ​ေတာ့သည္​့ ပံုျဖင္​့
မတ္​မတ္​သာ ရပ္​ ​ေနမိသည္​။

" ​ေႏြဦး အခု မင္​းဘယ္​မွာ ​ေနမွာ လဲ "

" ကြၽန္​​ေတာ္​ အ​ေဆာင္​ မွာပဲ  ျပန္​​ေနမွာပါ "

​ေႏြဦး ရဲ႕ အ​ေျဖကို မုန္​း က ခနအၾကာ စဥ္​းစားလိုက္​ၿပီးမွ

" မင္​း ဒဏ္​ရာ ​ေတြနဲ႔ ျဖစ္​ပါ့မလား တစ္​​ေယာက္​တည္​း
​ေနလို႔ "

ကိုမုန္​း.ဘာကို ​ေျပာခ်င္​​ေနလဲ ​ေႏြဦး မသိ ပါ ။
သူ႔ကို အိမ္​ျပန္​ ခိုင္​း ခ်င္​ ​ေနတာလား
အ​ေဆာင္​မွာ တစ္​​ေယာက္​တည္​း ​ေနလို႔အဆင္​မ​ေျပ
မွာကို စိတ္​ပူ ​ေနတာလား
မ​ေရရာ​ေသ​ာ​ေၾကာင္​့ ​ေႏြဦးသည္​ ​မုန္​း အ​ေျပာကို
ငံ့လင္​့စြာ ​ေစာင္​့ဆိုင္​း ​ေန၏ ။

" အဲ့ဒါ ဟို.
အဆင္​မ​ေျပရင္​ ကိုယ္​နဲ႔ လိုက္​​ေနပါလား လို႔ "